Gifted✔

HOOFDSTUK 12

Mijn geduld is op. Het is nu de zevende dag en Hya is nog steeds niet geweest. Eerst wilde ik alleen maar vragen stellen, maar nu wil ik het gevoel dat ik vloog herbeleven. Ik wil mijn gaven gebruiken. Het is nog steeds vreemd om de woorden 'ik' en 'gaven' in een zin te zetten.

Mijn ouders zijn niet thuis dus dit is de perfecte tijd om het uit te proberen. Ik loop naar de tuin toe en ga midden in het grasveld zitten dat gelukkig niet nat is deze keer.

Oké en wat nu?

Daar heb ik niet zo goed over nagedacht want ik wil ze wel gebruiken, maar ik heb geen flauw idee hoe.

Mmhh...

Wat voelde ik toen ik vloog? Ultieme vreugde. Misschien moet ik dat proberen. Ik sluit mijn ogen en denk aan de leukste momenten uit mijn leven.

Zo blijf ik een tijdje zitten, maar ik er gebeurt helemaal niets. Gefrustreerd open ik mijn ogen weer. Hoe moet dit?! Ik hoop dat Hya snel opdaagt want ik heb het gevoel dat ik op deze manier nergens ga komen.

Dan komt er ineens een andere vraag in me op; Waardoor vloog ik?

Ik herinner de vreemde hitte van woede in mijn lijf nog goed. Opnieuw sluit ik mijn ogen en probeer deze keer me op dat gevoel te richten. Ik merk nog niks, maar toch ga ik door, want ik voel dat dit het is door de warmte die langzaam in me trekt.

De warmte word heviger als vuur dat een nieuw houtblok krijgt om te verslinden. Het zijn nu grote vlammen die vanbinnen tot leven komen. De warmte nestelt zich in mijn hele lichaam en opnieuw voel ik de energie in me opbouwen als een vulkaan die op uitbarsten staat.

De vlammende energie bereikt nu ook mijn vingertoppen en deze keer laat ik het met opzet gaan. De kracht die loskomt is anders dan de vorige keer, deze heeft niet het gevoel dat het om mijn lichaam zit, maar juist alsof het om me heen zit in de lucht. Toch maakt dit de kracht niet minder geweldig, nog steeds voel ik me alsof ik in de wolken zweef.

De invloed van mijn kracht is niet meteen merkbaar, maar nu begint de harde wind met mijn haar te spelen en ontstaan er schaduwen door de donkere wolken die voor de zon schuiven.

Een lichtflits snijd door de nu donkere lucht gevolgd door donder. Er komen nu nog meer flitsen en donder.

Ik voel een vleugje angst opborrelen, maar ik onderdruk het want de vorige keer was dat het begin van het einde.

Ik begrijp dat ik dit nu wel moet stoppen dus ik probeer naar de kracht te grijpen, maar deze schiet weg en laait de storm alleen maar meer op.

Paniek neemt de overhand en ik sta versteend toe te kijken terwijl er een dakpan van het dak af waait en de containers omwaaien.

Ik schiet uit mijn trance wanneer ik een welbekende zwarte vorm de struiken uit zie schieten. Zonder begroeting of wat dan ook springt ze lenig naar me toe en drukt haar voorhoofd tegen het mijne. Haar paarse ogen staren me diep aan en ik voel onze connectie nu op zijn sterkst. De connectie tussen beschermdier en begaafde.

Ik voel een aanwezigheid mijn hoofd binnen glijden. Het voelt vreemd aan. Hya's geest neemt mijn gevoel over en leid me naar een kalme en ontspannen staat. Ik voel me nu machtiger en met een stevige mentale ruk trek ik de kracht terug die nu al voor veel schade heeft gezorgd.

Hya glijd mijn hoofd uit en gaat uitgeput liggen. Ik zelf voel ook dat mijn energie grotendeels weg is, maar mijn nieuwsgierigheid niet en nu Hya hier is kan ik eindelijk mijn vragen stellen.

Hya begrijpt vast dat het ondervragingstijd is want ze loopt naar binnen en gebaart me haar te volgen. Voordat ik ook het huis betreed kijk ik nog snel naar de ravage die mijn storm heeft aangericht; Er liggen takken en bladeren van de eiken in de tuin op het grasveld en de inhoud van de containers ligt verspreid op het terras samen met de restanten van twee dakpannen. Voor zover ik het bij de buren kan zien ziet het er niet beter uit. Gelukkig weet niemand dat ik dit heb veroorzaakt.

Ik stap het huis binnen en sluit de tuindeuren. Ongeacht haar grootte loopt Hya soepel het huis door zonder iets om te gooien. We gaan naar de woonkamer. Hya maakt zich gemakkelijk op het kleed en ik ga in de bank zitten.

Ik begrijp dat je veel vragen hebt, maar ik zal eerst vertellen waarom het daarnet uit de hand liep. Dat kwam doordat je niet genoeg controle had om je kracht te beheersen en daarom ontglipte die aan je. Dit kan catastrofale gevolgen hebben dus vanaf nu af aan probeer je niet zo'n krachtige kracht op te roepen zonder mij erbij.

"Maar het duurde zo lang voordat jij kwam. Ik kon niet meer wachten." Protesteer ik.

Dat weet ik en dat was ook de bedoeling. Iedereen met gaven word getest om te kijken hoe sterk ze zijn. Jij bent erg krachtig May en dat zal ik de raad laten horen, maar je moet wel je gaven leren te beheersen.

"De raad?" Vraag ik.

Ja, de raad van edelstenen. Dit is een groep van buitengewone begaafden met elk een erg krachtige affiniteit voor een van de zeven elementen. De raad leidt alle begaafden en grijpt in bij conflicten.

Ik ben erg blij met de informatie die ik verkrijg. Eindelijk krijg ik antwoorden, maar het roept ook weer nieuwe vragen op. "Ik dacht altijd dat er maar vier elementen waren?"

Dat is een veelgemaakte fout. Er word dan alleen aan vuur, water, aarde en lucht gedacht, maar elektriciteit, geest en ijzer worden vergeten. Jouw gaven nijgen vooral naar lucht, elektriciteit en vuur, maar tussen de elementen zitten ook nog vele vaardigheden die verder gaan dan een storm oproepen of vliegen.

"Hya, ik wil ook graag weten hoe ik het die keer dat ik uit de lucht viel overleefd heb." Stel ik de vraag die nu al een tijdje op mijn tong brand.

Dat was het punt waar aarde in beeld kwam. Onbewust heb je je gaven gebruikt zodat de aarde je zou omhullen.

Ik wil nog meer brandende vragen stellen, maar Hya staat al op.

Ook al zijn niet al je vragen al gesteld toch moet ik gaan om jouw testresultaten te vertellen en je moeder komt ook zo thuis.

Ik vraag me af hoe ze dat weet, maar ik ben al bezig met deze informatie te verwerken dus laat ik het gaan.

Zeer binnenkort zal ik je weer opzoeken en herinner: voor die tijd NIET je gaven gebruiken.

Soepel springt ze op en ik open de achterdeur. Hya sprint de tuin over en springt over de heg.

Even later hoor ik inderdaad een auto de oprit oprijden en het gerinkel van sleutels. "May! Ik ben thuis!" Schreeuwt mijn moeder. Ik loop naar de gang toe en groet mijn moeder. "Hoi mam, waarom ben je zo vroeg thuis?"

"Hallo May. Ik ben gelijk naar huis gekomen toen die storm begon."

Had mijn moeder de storm gemerkt
helemaal van uit de stad? Oeps...

"Er zijn twee dakpannen afgevallen en de tuin is een rotzooi, maar de schade valt wel mee." "Gelukkig" zegt mijn moeder opgelucht.

We maken het ons gemakkelijk op de bank met een kopje thee. "May ik denk dat het tijd word dat je weer naar school gaat."

Heb ik dat nou goed gehoord?! Ik ga weer naar school. Ik weet niet of ik hier blij mee moet zijn of niet, want ik wil graag mijn vrienden weer zien, maar dan zal ik ook geschiedenis onder ogen moeten komen. Ik krijg er nu al de bibbers van. Wel zal ik dan iedereen zijn reactie zien op mijn nieuwe uiterlijk. Daar ben ik stiekem toch wel erg benieuwd naar.

1330 woorden
Dit hoofdstuk is laaaaang.
En ik sta nu op plaats #40 Jeeeee!
Thank you all!!!

Bye

Eef

Vote
Comment
Follow
Share
View
Reading list
?