May was een doodnormaal meisje; gemiddelde cijfers, gemiddeld uiterlijk en zo kon je nog urenlang doorgaan. Totdat alles veranderde door die ene nacht; de nacht dat ze haar gaven verkreeg. Dit verandert haar qua innerlijk en uiterlijk.
Ze ontmoet n...
Ik kan me niet bewegen, maar ik kan nog perfect denken. Niet zoals die keer dat ik teleporteerde. Toen had ik een slaperige deken die over mijn gedachten lag. Ook al kan ik nog goed denken toch begrijp ik hier niets van. Ze zei dat ik dit ook heb, maar ik weet niet eens wat 'dit' is!
De blauwe lucht verdwijnt even snel als die gekomen is en ineens ben ik weer terug in de kamer, onbewogen. Lara kijkt me met een grijns aan "En? Hoe vond je het?" Weer zo vaag, want ik weet nog steeds niet wat 'het' is. "Eh... Wat was het eigenlijk"
Mijn twee verse vriendinnen moeten beide giechelen en ik zit er maar een beetje ongemakkelijk bij. Ik heb nooit goed om kunnen gaan met zulke situaties waarbij je je een buitenstaander voelt, zelfs als anderen het helemaal niet zo bedoelen, wat voor Lara en Nora het geval is. Het geeft me altijd een eenzaam en zeer ongemakkelijk gevoel.
Ik schud het van me af; zoals ik al zei: Lara en Nora bedoelen het helemaal niet zo.
Gelukkig stoppen ze al snel met giechelen. Nog steeds met een glimlach op haar gezicht zegt Lara: "Het is moeilijk uit te leggen, maar iedere begaafde heeft een rustplaats. En dan bedoel ik niet die na de dood! Die rustplaats is te vinden in de kleur van onze ogen. Ik heb blauwe ogen met witte vlekjes, dus de lucht is waar ik me thuis voel en tot rust kan komen. Ieder heeft z'n eigen plaats, dat is te merken aan dat jij je bijvoorbeeld niet kon bewegen in mijn persoonlijke rustplaats. Die van jou is waarschijnlijk iets met bos door het groen en Noortje's beige ogen zijn een strand. Dit is ook de reden waarom de raad zo word bewonderd, door het uitbranden van hun ogen zijn ze hun rustplaats verloren."
Ik sta perplex; dus ze zegt dat ik een eigen plaats heb waar ik kan doen en laten wat ik maar wil?! Wow! Ook groeit mijn respect voor de raad nog meer, als ik het goed begrijp hebben zij een deel van hunzelf verloren. Ik kan niet wachten om mijn rustplaats te bezoeken. "Oké, dat is echt heel cool! Hoe moet dat?" vraag ik enthousiast.
"Uh... Dat is niet zomaar gedaan, maar je zult het vast wel leren in de lessen! We kunnen het wel proberen; ontspan je volledig, denk nergens meer aan en in een spiegel kijken helpt soms." legt Nora uit.
Ik ben lichtelijk teleurgesteld dat de kans groot is dat het vandaag niet lukt, maar ik ben vastbesloten het wel te proberen! Lara geeft me een spiegeltje aan en ik kijk naar mijn blauwgroene ogen die feller zijn geworden na de metamorfose. Het groen heeft geen duidelijke grens met het blauw, maar ligt juist in elkaar verstrikt. Blauw lijkt de hoofdkleur te zijn met daarop vele groene vlekjes; sommige licht, sommige donker. Ik verdrink in mijn oogkleur en even val ik in het blauw en groen, maar ik word me daarna gelijk weer bewust van mijn omgeving.
Mijn ogen verlaten de spiegel en ik kijk naar Nora en Lara. Zij merken mijn teleurstelling en stellen me gerust "Mij lukte het ook niet de eerste keer hoor." "Mij ook niet."
Misschien lukte het deze keer dan wel niet, in de lessen zal het lukken! Mijn enthousiasme voor de lessen groeit opmerkelijk snel.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Ik zie vlagen van zwart, of is het paars? Ze schieten langs me in een indrukwekkend tempo. De vlagen worden niet door mij bestuurd en ze zijn op een missie uit lijkt het: Mij verwonden, of nog erger: mij doden.
een paarse vlaag - ik ben nu zeker over de kleur - raakt mijn hoofd en een verschrikkelijk verdrietig gevoel bekruipt me. Ik wil op de grond gaan zitten en huilen, dus dat doe ik. De vlagen blijven niet bij een aanval, maar ze blijven elk verschrikkelijk gevoel op me afsturen. Omstebeurt of tegelijk onderga ik verdriet, pijn en nog talloze andere emoties. Het is een ware marteling.
Die vreemde energie die inmiddels bekend is begint weer in mij te stromen en met brandende vlagen van rood probeer ik de vlagen te bestrijden. Deze schieten geschrokken weg en veranderen dan in blauw.
Ik raak in paniek. Blauw was water. Rood is vuur. Water verslaat vuur.
Het irritante geluid van mijn wekker dringt mijn droom binnen en ik schiet overeind in bed. Mijn verhoogde ademhaling komt langzaam weer tot rust. Dat was me 'n droom zeg! Nou ja droom? eerder een nachtmerrie!
Ik geef een klap op mijn wekker om het geluid te stoppen en spring dan mijn bed uit. Ja: spring. Ik ben een van de zeldzame ochtendmensen. We zijn een uitstervend ras.
Ik maak me klaar voor de dag: skinny jeans en een oranje overlopend in roze T-shirt.
Oké, op naar de lessen!
800 woorden
Ik heb de cast veranderd May is nu Alicia Silverstone, zij speelde in de film clueless echt een geweldige film.
Ook is dit hoofdstuk opgedragen aan @Verlorenn omdat zij deze mooie cover heeft gemaakt:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
