Gifted✔

HOOFDSTUK 27

Het is altijd moeilijk om iets te weten als er een kans is dat het niet zo is. Ook nu is die kans er, want zijn het wel visioenen die ik krijg of gewoon vreemde dromen? Visioenen krijgen is niet ongewoon bij begaafden, zeker niet bij de sterkere begaafden zoals wij.

De onzekerheid over mijn visioenen is een irritante stem die je wilt negeren, maar toch blijft ze aan je knagen, want ergens kan het wel waar zijn.

Ik heb zekerheid nodig anders vreet het me op! Ik weet al een manier om dit te krijgen, maar daar heb ik wel hulp bij nodig.

Voordat ik mijn plan kan delen moet ik eerst een les van de 90% zeker verrader overleven. We hebben geest van Aya.

Ze staat ons te verwelkomen bij de zaal waar we geest gaan oefenen. Eerst vond ik haar paarse ogen prachtig door de vele schakeringen die voor een mysterieuze blik zorgen, maar nu lijkt elke schakering iets te verbergen en het paars geeft me nare herinneringen aan mijn visioenen.

Sh*t! Denk snel ergens anders aan! Eh... Kittens! Lieve kleine wollige kittens. Met die gedachte loop ik snel langs Aya de zaal in en voel rust me overspoelen.

De zaal is roomwit met tinten paars en overal liggen grote zachte kussens. In deze ruimte lukt het vast wel om mijn gedachten van mijn verdenking af te houden. Hoop ik.

-=-=-=-=-=-=-=-=π_._._π=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Ik slaak een diepe zucht en loop snel de zaal uit. Ik wacht aan het einde van de gang op mijn vriendinnen. Ik moet ze inlichten van mijn plan.

Ze komen mijn richting uit. Ze kletsen niet gezellig zoals normaal en donkere wallen staan onder hun ogen. Het nieuws van de verrader heeft ook hun niet onaangetast gelaten. zodra ze bij mij zijn trek ik ze snel mee naar mijn kamer. Geest was de laatste les van vandaag.

"Wat is er aan de hand May?" vraagt Nora terwijl ze over haar arm wrijft die ik misschien iets te ruw heb vastgegrepen. "Ik denk dat ik weet wie de verrader is." zeg ik. Mijn gezichtsuitdrukking en vooral mijn woorden zorgen voor een gespannen uitdrukking op beide gezichten.

"Hoe weet je... Wie is..." Lara onderbreekt haar gestotter en hapt naar lucht "Je hebt een visioen gehad!" Ik knik en zink weer weg in de herinneringen van de vlagen. "Nou? Wie is het?!" vraagt Nora ongeduldig waardoor de droom weer naar de achtergrond van mijn hoofd word gedrukt. Oh, sorry: visioen, niet droom.

"Het is Aya.-" begin ik en vertel ze over de dro- visioenen die ik heb gekregen en dat het best logisch is dat zij het is aangezien ze Valon lief heeft gehad. Hun ogen worden steeds groter hoe meer ik vertel.

Als ik mijn verhaal afrond lijk ik ze overtuigd te hebben. Ze zijn ontsteld doordat de verrader nu een gezicht heeft gekregen. Eerst was het een onbekend persoon, iemand die je volledig kon haten, maar nu herriner ik me ook de goede momenten met Aya. Voor Nora en Lara moet dat nog veel erger zijn. Die kennen haar al veel langer.

"Wat gaan we nu doen?" Vraagt Nora somber. Ze mocht Aya vroeger. "We moeten het zeker weten. We moeten bewijs vinden. Ze heeft vast wel iets in haar kamer liggen. Ik denk dat we daar het beste kunnen gaan kijken."

Lara gaat ons voorop naar de vertrekken van Aya. Ze stopt voor een sierlijk deur bewerkt met edelstenen en vele runen. Dit moet Aya's deur wel zijn. Het symbool van geest; een ster staat in het midden van de deur gekerfd.

"Oké, Lara en ik gaan naar binnen. Nora, jij staat op de uitkijk."

Ik draai me om en laat mijn gaven los op het slot. Dit moet precies gebeuren anders weet ze dat er iemand binnen is geweest. Het is irritant dat iedereen hier zomaar je deur kan open maken, maar nu werkt het in ons voordeel.

Ik duw zachtjes de deur open en stap naar binnen samen met Lara. De kamer is net als de zaal rustgevend ingericht en overal liggen amuletten en kristallen.

We beginnen overal te zoeken, maar we halen niks overhoop. Kasten, laden, onder het matras... Ik heb geen idee hoe lang we nu al bezig zijn. We hebben nog niks gevonden, maar we weten ook totaal niet waar we naar op zoek zijn.

"Is er geen manier dat we onze gaven kunnen gebruiken voor dit?" Vraag ik aan Lara die nog druk bezig is met het bureau. "Die is er wel, maar ik heb geen idee hoe die werkt, dus we zullen het maar zo moeten doen."

Ik zucht en ga weer aan het werk. Ik weet dat de tijd door tikt en dat we hier niet voor eeuwig kunnen blijven.

Alsof mijn gedachten worden gehoord stapt Nora paniekerig de kamer in "Ze komt eraan!"

809 woorden
Heeey sorry. Ik had gezegd dat ik al eerder ging updaten, maar ik ging logeren bij een vriendin en daar had ik niet echt tijd om te schrijven.

Votefollowshareviewcommentreadinglist

Grts
Eef