Gifted✔

HOOFDSTUK 6

Hya kijkt me met een geamuseerde blik aan.

Dat ik je beschermdier ben is niet het enige dat je moet weten.

"Wat moet ik dan nog meer weten?" vraag ik nieuwsgierig en nog steeds zeer bewust van het feit dat ik tegen een panter praat en dat die panter ook terugpraat

Dit is waarschijnlijk nog moeilijker te geloven dan dat ik praat, maar toch is ook dit waar. Dat je een beschermdier hebt betekent dat je niet zomaar een mens bent May. Je bent bijzonder. Je hebt gaven.

Bij deze woorden laat alle spanning van de afgelopen tijd los en ik kan niks anders doen dan lachen. Ik weet dat het is gezegd door een pratende panter die zegt mijn beschermdier te zijn en dat het daardoor al een stuk geloofwaardiger is, maar toch. Ik bijzonder? Dat is nog veel ongeloofwaardiger dan een pratend beschermdier.

Dan moet je er zelf maar achter komen...

Gromt Hya meer tegen zichzelf dan tegen mij. Met een grote sprong springt ze op me af en het laatste dat ik zie zijn twee fel paarse ogen voordat alles zwart wordt.

---

'Tweet tweet tweet!'

'Twiet!'

Langzaam open ik mijn ogen omdat ik wakker ben geworden van het vogelgezang en knipper verwoed tegen het felle zonlicht. Er glijd een rilling over mijn rug en ik grijp naar mijn lakens, maar het enige wat ik voel is zand en blaadjes. Ik kijk nu geschrokken om me heen en zie het bos. De herinneringen van gister komen weer naar boven drijven en ik besef dat ik het allemaal gedroomd heb.

Maar hoe ben ik dan uit mijn tent het bos in gekomen? Ik heb geslaapwandeld, stel ik vast. Dat is de enige logische verklaring.

Ik sta op en rek mijn spieren uit die pijnlijk zijn van het liggen op de harde bosgrond. Ik wil op mijn mobiel kijken waar ik ben, maar zodra ik hem uit mijn zak haal zie ik dat hij volledig in puin ligt. Ik probeer wanhopig mijn telefoon nog aan te zetten, maar zoals verwacht doet hij niks.

Ik zucht diep en begin de dunstbegroeide kant van het bos op te lopen.

---

Na uren van lopen heb ik eindelijk een weg gevonden. Vanaf hieruit weet ik wel hoe ik thuis moet komen.

Na nog een kwartier lopen kom ik eindelijk bij mijn huis uit en ik druk snel de deurbel in. 'Ding dong' Ik wacht even, maar niemand doet open. Mijn moeder is vast boodschappen aan het doen. Gelukkig ligt er een sleutel onder de plantenbak. Ik pak hem snel en het boeit me nu niks dat de bak is omgevallen.

Ik doe de deur open en strompel naar binnen. Ik schop mijn vieze gympen uit die ergens in de kamer belanden. De vermoeidheid slaat nu pas echt toe en ik sleep mezelf naar mijn kamer.

Ik ben van plan om gelijk mijn bed in te duiken, maar zodra ik langs de spiegel loop. Verroer ik me niet meer.

De persoon in de spiegel,
Dat ben ik niet.

503 woorden

Weer een cliffhanger moehahahahahaha😈
Hyacinthinum betekent trouwens paars in het Latijn💜
Bye
Eef
Vote⭐
Comment🗨
Follow💟
Share🗣