Gifted✔

HOOFDSTUK 32

Kijk even of je hoofdstuk 31 hebt gelezen.

De hele les hield ik haar in de gaten ook al spookte horrorgedachten over die kus door mijn hoofd. Sarah deed niet anders dan normaal, maar misschien is dat juist waar ik bang voor moet zijn, want zou ze niet minder stralend, minder blij, minder levend moeten zijn in zo'n situatie? Of is ze een van die mensen die zich bij elkaar rapen, een glimlach opzetten en vastberaden zijn om hun niet te laten tegenhouden bij het leven van hun leven?

Ik hoop op de laatste, maar nu heb ik tenminste een doelwit en dat geeft me enige zekerheid. Ook al weet ik het niet zeker.

Wanneer eindelijk de les voorbij is stromen we naar de gang. Wij moeten nu naar ijzer en Sarah gaat waarschijnlijk naar haar vertrekken of naar de cafetaria, maar vreemd genoeg gaat ze de andere kant op. Ik twijfel maar een moment en glip haar achterna. Hopelijk kom ik hiervoor niet in de problemen.

Ik volg haar door de lange gang en merk dat ze naar de dierenverblijven gaat. Sommige beschermdieren die niet bij hun begaafde kunnen slapen verblijven hier zoals een pony. Wat gaat ze hier doen? Gaat ze haar duif Milvum opzoeken?

Het ziet ernaar uit van wel. De duif heeft waarschijnlijk ook een plaatsje bij haar, maar hier kunnen de dieren gemakkelijk naar buiten dus dat is fijner voor ze.

Ik verstop me achter een paar voederkasten. Ze mag me natuurlijk niet zien. Dan zou ik twee keer gepakt zijn en ik weet niet of ik er dan zo gemakkelijk van af kom als de eerste keer.

Sarah neemt de duif teder op haar hand en strijkt over haar veren. Ze haalt iets uit haar zak... Het lijkt wel, een brief! Voor wie?

Het is me nu wel duidelijk dat Milvum de brief moet bezorgen. Ik moet snel zijn voor de duif de lucht in vliegt. Mijn energie, mijn essentie komt opzetten en snel gebruik ik die om mijn zicht te verbeteren.

Alles lijkt nu wel drie keer groter! Ook de naam die op de brief is geschreven; Valon.

De naam steekt me als een doorn in mijn hart. Ze is de verrader.

De duif flappert met haar vleugels en vliegt op. De brief bungelt aan haar pootje. Sarah komt deze kant op en ik maak me snel uit de voeten. Pas een paar gangen verder stop ik. Hopelijk heeft ze me niet gezien.

Mijn borst gaat hevig op en neer en een straaltje zweet loopt langs mijn rug. Dit is zowel mentaal als fysiek inspannend. Zeker als deze gangen zo verdomd lang zijn!

Ik moet het iemand vertellen! Iemand uit de raad.

Ik vergeet mijn vermoeidheid en spring op. Ik ren naar de dichtstbijzijnde bijzijnde vertrekken en als ik me niet vergis zijn die van Thomas. Haastig klop ik op de deur. Die al snel geopend word.

Zijn verwarde gezicht verschijnt in de deuropening. Hij weet natuurlijk dat ik in de les hoor te zijn. "Moet jij niet..." "Ik weet wie de verrader is." Onderbreek ik hem ruw. Die woorden lijken hem van stuk te brengen. Geen wonder ook.

"Wat zei je?" Vraagt hij ter bevestiging. "Ik weet wie de verrader is." Zeg ik nu langzamer zodat mijn woorden goed tot hem kunnen doordringen. Zonder nog een woord te zeggen trekt hij me naar binnen.

De kamer is gezellig ingericht met warme kleuren en op de schouw staat het vol met familie foto's. Op een  staat hij met een knappe vrouw en een schattig jongetje. Aan zijn blonde lokken is duidelijk te zien dat dit Thomas' zoon is. Het is moeilijk als je vader er bijna nooit is. Ik kan het weten.

Ik verplaats mijn aandacht naar Thomas die me bemoedigend toeknikt om te beginnen. Ik begin met mijn hele verhaal. Zelfs de visioenen laat ik niet achter.

Er is een frons verschenen op zijn anders neutrale gezicht. Hij kent haar vele malen beter dan ik en dat heeft waarschijnlijk ook voor een band gezorgd. Hij wrijft over zijn gezicht.
"Het was natuurlijk logisch, maar ik had nooit gedacht dat... dat ze dit zou doen."

"Hoezo was het logisch?"

"Valon is haar broer."

700 woorden
Sorry te laat. Blame school.
Wat vinden jullie trouwens dat er beter kan aan dit boek?
Grts
Eef
Ps
Votefollowshareviewcommentreadinglist?