Gifted✔

HOOFDSTUK 35

Rust, vrede, stilte. Voor het eerst in lange tijd ben ik verlost van al mijn zorgen. Ik verwacht dat mijn lichaam stroef is, maar als ik overeind kom gaat dat verrassend soepel. Mijn ogen hoeven niet te wennen aan het licht en focussen zich gelijk op de omgeving. Die is niet onbekend. Het is mijn rustplaats, maar het voelt hier anders. Normaal voelde het hier als een droom, maar nu is het zweverige gevoel weg en het lijkt alsof de dunne laag energie tussen mij en de dingen hier weg is. Ik voel alles veel beter en mijn zintuigen staan wijd open.

Ik herinner me het voorgeval van de laatste keer dat ik hier was, de donkere wolken staan nog vers in mijn geheugen geprint. Ik kijk op, maar ik zie niks anders dan een eindeloze blauwe hemel. Opgelucht haal ik adem. Dat probleem is tenminste weg? Wat doe ik hier eigenlijk? Als ik me de laatste paar uur probeer te herinneren is het enige wat ik zie duisternis.

"May!" Verschrikt draai ik me vliegensvlug om en zie iemand die ik niet dacht ooit nog terug te zien: Rowan. "M-m-maar..." Dit kan niet. Dit is onmogelijk. Dit is mijn rustplaats, alleen voor mij en hij is dood! Ik leef. Bij die gedachten dringt duisternis mijn gedachten weer binnen. Ik schud het van me af en knipper meerdere malen met mijn ogen, maar de doodgewaande jongen blijft onbeweeglijk staan.

Mijn mond gaat open en dicht. Hoe? Mijn ogen vinden de zijne en hij werpt me een medelijdende blik. Hij slaakt een zucht en zegt de woorden die ergens diep in mijn achterhoofd spoken: "May, snap je het niet? Je bent dood. Het is over."

228 woorden

Er komt denk ik nog een hoofdstuk, want er zijn nog wat losse eindjes. Vergeet niet er komt een boek 2 en dit is een andere wereld dan de onze. Wat is dood daar nou eigenlijk?

Grts Eef

Votefollowshareviewcommentreadinglist?