MAEIL [ Min Yoongi ] ✔

eighteenth page

10 Mart 2013
08:00 am

Odun olduğunu söyleyen oldu mu hiç? Eğer kimse söylemediyse, ben söylüyorum. Odunun tekisin! Sana gülümse dediğim için post-it'e kocaman bir gülen yüz çizip o sevdiğin uykuna geri döneceğini bilmeliydim. Neyse ki altına yazdığın yazı tüm sinirimi geçirdi.
Tanrım, dün senin doğum gününmüş. "Lezzetli doğum günü kurabiyeleri için teşekkürler" diye not düşmüşsün. Sanırım tüm gün gülen bir yüzle dolaşacağım.
Teşekkür ederim.
Bilmeden de olsa, ufak şeylerle beni mutlu ettiğin için.

Şubat 2014

Okuduğu her sayfada gittikçe şaşırıyordu. Bu kadar tesadüf bir arada olabilir miydi? Defterdeki gaib kişiyle tek farkı, hiç kız arkadaşı olmamıştı. Aklına geçen yıl geldiğinde, sadece yutkunabilmişti. Doğum gününü unutmazdı.

9 Mart 2013
Son durağa geldiğini anladığında, gözlerini açtı. Camda gördüğü yazıyla istemsizce gülümsemişti. Kalkacağı sırada, ellerini destek almak için yanlarına koyduğunda,eline çarpan kutuya baktı bir süre. Geçen seferki gibi onun için konulduğunu anlamıştı. Camdaki kağıdı ve kutuyu alıp şirkete gitti. Stüdyoya girdiğinde kendinden küçük olan grup arkadaşları elindeki kutuyu görünce konuşmaya başlamışlardı bile.

"Hyung, daha ünlü olmadan hayran mı edindin? Doğum gününü bildiğine göre sasaeng falan olmalı." Bunu der demez, ona söz hakkı bile vermeden elindeki kutuyu kapıp yemeye başladılar.

"Noelde kek ve kurabiye getiren kişiyle aynı sanırım."

"Çok lezzetli." Ağzındaki kurabiyeyi yutmadan konuşan küçük arkadaşlarına tiksinerek baktıktan sonra, noel gününü hatırlayıp, ona bırakmayacaklarını bildiği için bir tane kurabiye aldıktan sonra uykulu gibi çıkan sesiyle konuştu.

"Benim doğum günümde yaptığınıza bakın.." Bu sözlerine hepsi gülerek karşılık verdikten sonra çalışmalarına başlamışlardı.
Şubat 2014

Hatırladığı anıyla, gözleri seğirmişti. Böyle bir şeyin mümkün olabildiğine hala inanamıyordu. Her anısı tutuyordu ve o, kızın onu kız arkadaş konusunda yanlış anladığını da anlamıştı. Hatırlıyordu. 14 Şubatta şirketin yanındaki kafeye elindeki paketlerle girdiğini hatırlıyordu. Sadece orada çalışan, o ve grup arkadaşlarını kendi çocuğundan ayırmadan ilgi gösteren, eşini bir kazada kaybetmiş olan teyzeyi bir gün de olsa mutlu edebilmek içindi herşey. Hatırladığı tüm bu şeylerden sonra "Tanrım," diyebildi sadece. Bir an önce günlüğü bitirmek istiyordu. Sonunu merak ediyordu çünkü ve şaşkınlığını üzerinden atmadan bir sayfayı daha çevirdi.