Ιστορίες τρόμου (Κύκλος τρίτος) {TYS_GR}

Απελπισία (μέρος δέκατο τρίτο)

Το μεγάλο άχαρο γραφείο και η καρέκλα εξαφανίστηκαν το επόμενο λεπτό
Μια πρόχειρη αρένα σχηματίστηκε.
Ξύλινες παλέτες τοποθετημένες όρθιες είχαν μπει σε σειρά σχηματίζοντας έναν μεγάλο τοίχο.

Εγώ ήμουν πρώτη θέση θεατής σε αυτήν μιας και οι παλέτες άρχιζαν και τελείωναν στην μεταλλική κολόνα που ήμουν δεμένος.
Δύο ακόμα κολόνες βρισκόντουσαν εσωτερικά του κύκλου.
Τριάντα - τριανταπέντε γυναίκες και άνδρες ήταν παραταγμένοι όρθιοι πίσω από τα ξύλινα τείχη απέναντί μου και ζητωκραύγαζαν.

  «Βλέπω ότι η αγέλη έχει μεγαλώσει κατά πολύ από την στιγμή που έφυγα..» άρχισε να λέει η Υακίνθη που στεκόταν δίπλα μου κοιτάζοντας το πλήθος χαμογελώντας «...αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να διορθώσω όταν πάρω την αρχηγεία» τελείωσε με το ίδιο χαμόγελο και κατευθείαν το πλήθος βουβάθηκε. Φαινόταν πολύ εντυπωσιακή με το μαύρο δερμάτινο παντελόνι και την γκρι μπλούζα που φορούσε. Οι πατούσες της ήταν γυμνές.

Ο Δημήτρης από την άλλη είχε μόνο το βαθύ μπλε Τζιν παντελόνι χωρίς κάλτσες παπούτσια μπλούζα και στεκόταν στην άλλη μεριά του κύκλου ανέκφραστος.

Άντρας λεπτός, ψιλός μπήκε στον κύκλο. Στα χέρια του είχε ένα μεγάλο ξύλινο κασόνι που ακούμπησε απαλά στην μέση του κύκλου.

  «Διάλεξε το όπλο σου γατούλα...» φώναξε ο Δημήτρης «...η μήπως προτιμάς τα νυχάκια σου;» συνέχισε με το πλήθος να γελάει χωρίς να ξέρω γιατί.
  «Λέω να πάρω αυτό το μαχαιράκι αν δεν σε πειράζει» είπε ειρωνικά η Υακίνθη που ήταν ήδη δίπλα από το κουτί. Στα χέρια της είχε ένα κυρτό μεγάλο μαχαίρι που η λάμα του σχημάτιζε γωνία στην μέση προς την μέσα μεριά του μαχαιριού. Το ζύγιζε μεταφέροντας το από το ένα χέρι στο άλλο και χαμογελούσε, κοίταξε πάλι τον Δημήτρη και ήρθε δίπλα μου.
Ο Δημήτρης δεν κινήθηκε, το κουτί έκλεισε και βγήκε από την αρένα.
«τι δεν θα πάρεις οπλάκι;» την άκουσα να ρωτάει γελώντας
  «Εγώ γατούλα σκοπεύω να σβήσω το χαμόγελο από τα χείλη σου απλά δαγκώνοντας το» φώναξε ο Δημήτρης ειρωνικά εμφανώς θυμωμένος

Τα μισά φώτα του κτιρίου έσβησαν απότομα και η μάχη ξεκίνησε
Η λάμα του μαχαιριού γύρισε προς τα κάτω. Ήταν έτοιμη να κάνει ζημιά και φαινόταν πολύ επικίνδυνη με αυτό! Πήρε στάση επίθεσης και περίμενε.
Ο Δημήτρης άρχισε να τρέχει προς τα εμάς.
Η Υακίνθη έκανε μερικά μικρά βήματα δεξιά για να με βγάλει από το επικίνδυνο κομμάτι της αρένας.
Ο Δημήτρης λίγο πριν φτάσει τη Υακίνθη άλλαξε σε λύκο με το παντελόνι να γίνετε κομμάτια από ύφασμα που έπεσαν στο έδαφος πίσω του. Μπροστά μου είχα τον κόκκινο προς καφέ λύκο που με μεταμόρφωσε εκείνο το βράδυ και θυμήθηκα με αηδία τα νύχια που μου έγδερναν την πλάτη "ήρεμα αγάπη... δεν είναι ώρα τώρα να οργίζεσαι" αποτύπωσε απαλά η Υακίνθη την φράση στο μυαλό μου και έκανε μια επιδέξια βουτιά προς τα δεξιά αποφεύγοντας τον λύκο την τελευταία στιγμή. Ο λύκος προσγειώθηκε στα 4 πόδια δίπλα μου γλυτώνοντας από τις παλέτες με δυσκολία. Η Υακίνθη γελούσε περισσότερο. Ο λύκος γύρισε γρήγορα και ξανά επιτέθηκε γρυλίζοντας. Μια βουτιά προς τα δεξιά, γύρισμα η κόψη του μαχαιριού προς τα έξω, τίναγμα του χεριού και ο λύκος είχε την πρώτη του πληγή στο μπροστινό πόδι. Η κόψη του μαχαιριού γύρισε πάλι προς τα μέσα και η Υακίνθη απομακρύνθηκε.
  "Τακτική μάχης σώμα με σώμα νούμερο 1..." άρχισε να μου λέει με ευφροσύνη "...εξαγριώνεις τον αντίπαλό σου όσο πιο πολύ μπορείς πριν ξεκινήσει η πραγματική μάχη" το διασκέδαζε συνειδητοποίησα ξαφνιασμένος.
Ο κόκκινος λύκος περπατούσε αργά τώρα δείχνοντας τα δόντια του και η Υακίνθη στεκόταν ακίνητη. Από το πλήθος δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος. Ο λύκος όρμησε πάλι μπροστά απότομα. Η Υακίνθη τον απόφυγε εύκολα και άρχισε να τρέχει, ο λύκος την κυνήγησε. "Τακτική νούμερο 2 πάντα προσέχεις τον περιβάλλοντα χώρο σου και τον εκμεταλλεύεσαι" το πόδι της ακούμπησε πάνω στην μία από τις δύο μεταλλικές κολόνες που ήταν μέσα στην αρένα και με μία εκτίναξη προς τα πίσω πέρασε πάνω από τον λύκο. Αυτός με την σειρά του έπεσε με δύναμη πάνω στο μέταλλο ξαφνιασμένος. Το μαχαίρι της με αστραπιαία ταχύτητα καρφώθηκε στα πλευρά του και βγήκε αμέσως έξω αφήνοντας μια γραμμή αίματος στον αέρα. Ο Δημήτρης ούρλιαξε από πόνο και η Υακίνθη απομακρύνθηκε.
Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω της. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα το έβλεπα αυτό. "Τακτική νούμερο 3.." θεέ μου! " κινείσαι προς την ίδια κατεύθυνση συνεχώς ώστε να κάνει ευκολότερα τα χτυπήματα από το μέσο του αγώνα και μετά " Τελείωσε την φράση με τον Δημήτρη να είναι τόσο χαζός ώστε να επιτεθεί ξανά. Εκτίναξη προς τα αριστερά αυτή την φορά ξάφνιασε πάλι το θηρίο που είχε ήδη στρίψει το σώμα του αντίθετα. Η Υακίνθη βρισκόταν πίσω του χαμήλωσε το κέντρο βάρους της και με επιδέξια στροφή έσκισε το πίσω πόδι του λύκου. Η στροφή συνεχίστηκε και με βουτιά απομακρύνθηκε κατευθείαν.
  "Τακτική νούμερο 4 πάντα απομακρύνεσαι από ένα πληγωμένο ζώο, τα αντανακλάστηκα του γίνονται πολύ επικίνδυνα όταν πονάει" Ο λύκος γύρισε αργά με δυσκολία.
  "Τακτική νούμερο 5 μικρά σταθερά χτυπήματα σε έναν μεγαλύτερο αντίπαλο είναι πάντα πιο θανατηφόρα από ένα μεγάλο" μετέφερε την σκέψη_μάθημα και πλησίασε το θηρίο με ταχύτητα. Τα χέρια της ήταν ανοιχτά. Το μαχαίρι προς τα κάτω με την κόψη προς τα μέσα. Ο λύκος στεκόταν ακίνητος. Η Υακίνθη προσποιήθηκε κίνηση προς τα δεξιά. Ο λύκος την ακολούθησε και αυτή έκανε βουτιά προς τα αριστερά. Το μαχαίρι καρφώθηκε με δύναμη πάνω από το μπροστινό αριστερό του πόδι λίγο πιο κάτω από τον λαιμό του και έμεινε καρφωμένο εκεί. Ο λύκος έπεφτε στο έδαφος την ίδια στιγμή με την Υακίνθη μόνο που αυτή πάτησε σε αυτό με τα 4 πόδια και σε κλάσματα δευτερολέπτου επιτέθηκε πάλι ξεγυμνώνοντας τα δόντια της. Την ίδια στιγμή αρκετά κοντά τους και έξω από την αρένα μια γυναίκα σήκωσε ένα ξύλινο σκαλιστό φυσοκάλαμο. Το βελάκι που έφυγε βρήκε τον γκρίζο λύκο στον λαιμό πριν αυτός προλάβει να ολοκληρώσει το τελειωτικό του χτύπημα. Η Υακίνθη έπεφτε στο έδαφος. Ο κόκκινος λύκος με όση δύναμη του είχε απομείνει γύρισε κατευθείαν και δάγκωσε τον γκρι λύκο στον λαιμό...

  Ο κόσμος γύρω μου θόλωσε. Τα χέρια μου είχαν σπάσει με κάποιον τρόπο τις αλυσίδες και ήμουν όρθιος τρέχοντας προς αυτήν. Δύο που είχαν μπει μέσα στην αρένα και προσπάθησαν να με σταματήσουν έπεφταν νεκροί χωρίς να ξέρω πως, δεν ήμουν σε πλήρη μεταμόρφωση αλλά τα χέρια μου που έβλεπα ήταν γεμάτα λευκές τρίχες. Ο Δημήτρης είχε γυρίσει και με έβλεπε αλλαγμένος σε άνθρωπο τρομαγμένος. Δίπλα του ήταν ξαπλωμένη σε μια λίμνη αίματος η Υακίνθη με τη μορφή του υπέροχου πλάσματος που ήταν. Προσπαθούσε να κρατήσει αγωνιωδώς τις αισθήσεις της όταν γονάτισα δίπλα της. Τα μάτια της ενώθηκαν με τα δικά μου και ένας αέρας διαφορετικός απ' όλους τους υπόλοιπους σάρωσε το κτήριο. Η πανσέληνος έκανε την εμφάνιση της την ίδια στιγμή από πάνω μας. Η Υακίνθη έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια της σε αυτό το σώμα και εγώ ούρλιαζα!

  Ο μύθος της αναγέννησης του Κάβειρου ξεκίνησε εκείνο το βράδυ. Όσοι επέζησαν από εκείνη την σφαγή μιλούσαν για ένα θηρίο με διεισδυτικά_ τρομακτικά έξυπνα γαλανά μάτια, έντονες γκρι γραμμές πάνω στο λευκό του τρίχωμα και δύναμη απερίγραπτη. Μιλούσαν για τον θάνατο του Άλφα που έγινε με ένα μόνο χτύπημα. Μιλούσαν για μια γυναίκα που ήταν το αμέσως επόμενο θύμα του και τον τρόπο που την κατακρεούργησε με τόση μανία σαν να ήταν από τυφλή εκδίκηση. Μιλούσαν και για τα υπόλοιπα μέλη της αγέλης που άλλαξαν σε λύκους και άρχισαν να εγκαταλείπουν το μεταλλικό κτήριο απ' όλες τις μεριές σαν τα ποντίκια με το θηρίο να τρέχει πίσω τους. Ένα ένα τα έπιανε και τα σκότωνε χωρίς να φταίνε στην ουσία απλά γιατί έτυχε να ήταν εκεί. Ο μύθος λέει ότι μόνο δύο ξέφυγαν από την καταστροφική του μανία εκείνο το βράδυ. Οι υπόλοιποι 34 απλά δεν τα κατάφεραν. Όπως επίσης λέει πως κανένας δεν πίστευε τα δύο μαύρα δίδυμα λυκόπουλα στην αρχή. Απελπισμένα έλεγαν την ιστορία ξανά και κανένας δεν τους έπαιρνε σοβαρά ώσπου είδαν τον άσπρο λύκο να εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά τους και πίσω του να έρχονται ορδές τετράποδων τεράτων.