Solgun

Olmayanıma..

Sabahın ilk ışıkları vuracak yüzüme.
Sensiz bir güne uyanacağım birazdan.
Bir saatlik uykunun yarım kalan son kısmını yaşamaya devam edeceğim.
Olamamışlığımızı yaşatacağım bu sabahlara.
Fakat,
Konuşan eşyalar bırakaçaksın arkanda.
Ve onlar cümleler kurdukça, susacağım sensiz olan anılara.
Gökyüzüne ait olan yatağımdan kalkıp yürüyeceğim yalnızlığa doğru.
İçim titreyecek.
Bastığım betonların soğunu ilk defa hissedeceğim.
Hayır isyan etmeyeceğim sen gibi.
Susmakla yetineceğim.
Belki biraz küfür yağdıracağım çaresizlikle birlikte sana ama,
Neden diye hiç düşünmeyeceğim.
Gözlerim takılacak geceden kalma şişelere.
Konuşacaklae hep bir ağızdan.
Gitti diyecekler senin için.
Ve ben ilk defa seni savunamayacağım.
Bağıramayacağım beni bırakmadı! Diye.
Fakat her akşam çığlık çığlığa söveceğim sensiz olan bütün şafaklara.
Gecelerde katılacak, beraber yürüyeceğiz üstüne.
Dinlemeyeceğim yalanlarını.
Basitleşmiş bir seni seviyorum duymuyacağım artık dudaklarının arasından.
Susacağım, susturacağım!
Yana yana gecelere sövüp,
çığlık çığlığa sabahlara uyanacağım.
Sahi ya ?
Salladığın salıncaklarda var olmayacağım vartık.
Uğramayacağım 'son'suzluğa.
Çünkü,
Her 'son' da sen olacaksın.
Umutlarımı kestiğin gibi keseceğim salıncakların iplerini.
Yerlebir edeceğim sen'li olan heryeri.
Soran olursa.
Islanmış bir kağıt vericeğim.
'Yazmaya çalışırken ne kadar sen olup dağıldığmı anlatmaya çalışacağım onlara, fakat kimse sensizliği anlamayacak.'
Kestiğin, umutlarımın ipleriyle son olucağım.
Beni tanıdığın küçük kız gibi yok olacağım.
Ne sen beni sallayacaksın ne de ben yüzünü göreceğim bundan sonra.
Kelimelerle dolu bir sokağa atıcağım kendimi.
Konuşamadığım her kelime tane tane akıcak gök yüzünden.
Ewet.
Ilımlı yaklaşamayacağım sensiz hiçbir düne.
Yarınlarla uyumumu bozacağım.
Su damlalarıyla konuşacağım uzun uzun anlattığın geleceğimizi.
Yanıt alamadıkça bağıracağım caddelerde.
İçim yana yana susmayacağım olamamışlığmıza.
Konuş dedikçe dizlerim güçsüzleşicek, destek alacağım apartman duvarlarından.
Sus dercesine,
Daha çok belli edicek kendini yağmur.
Cümlelerim karışacak.
Koca bir hiçlik belirecek içimde.
Tuttuğum bütün hıçkırıklarımı konuşamadıklarım olarak bırakacağım.
Sensiz olan zamanlar çoğaldıkça gördüğüm her yolkovanı kıracağım.
Noldu? Diyenlere.
'-Babamı kaybettim diyeceğim,
Beraber salıncak kuracağımız biri olmayacak.
Sonra susacağım biraz
Hayır diyeceğim!
Ben, Dostumu kaybettim,
Çaresiz durumlarımda omuzuna sığınamayacağım.
Sesim yükselicek biraz
Aslında ben,
Sevdiğimi kaybettim.
Sabahları kokusuyla uyanmayacağım.
Sesim kısılacak.
Yüreğimde bir bombanın ipi çekilmiş gibi dağılacak göz yaşlarım elmacık kemiklerimden.
Biliyormusun?
Ben Kendimi kaybettim,
Bir hiç olmak uğruna.'
Ve bir gün sensiz bir trajedi olup,
Raflara kaldıralacağım.