Çıkmaz Sokak -Alsel-

''Öfke"23

15gün sonra-

Selin-

Iki hafta . Tam iki hafta olmuştu babam o toprağın altına gireli. 
Her gün gitmek için zorlandığım o mezarlık yine beni bir vicdan azabıyla baş başa bırakıyordu.
Babamın buna ihtiyacı varmış.. Bu kadarını ona borçluymuşum!
Gitmem lazımmış! Öldüğünü kabullenmem lazımmış! 
Cenazesine bile katılmamışım, şimdi ne yüzle gideceğim ki?
Nazlı, bana zarar gelecek bir şeyi yapmak için asla zorlamazdı beni. Eğer oraya ısrarla gitmemi istiyorsa bir bildiği vardı, ama ben yapamazdım…
Adım atmaktan bile korkuyorum…Ben babamı öyle görmeye dayanamam ki!
Türkiye’ye apar topar dönmüş, bütün soru işaretlerini Almanya’da bırakmıştım.
Kaç gündür babam dışında, ölümü dışında, yaşayamadığım çocukluğum dışında aklıma gelen bir şey yoktu. Geldiği zamanda babama haksızlık yapıyormuş gibi hissediyordum ve hemen aklımdan çıkartmaya çalışıyordum…
‘’ALİ’’… Zaten babamın yokluğunu fırsat bulduğu anda hükmediyordu beynime!

Nazlı’nın anlattığına göre cenazeye katılmıştı. Ondan sonra ortadan kaybolmuş…
Her şeyi biliyordu artık, her şeyi!
Ne yapacaktı bilmiyorum…
Belki de çekip gitti yine öyle habersiz…
Ben düşünceler içinde çırpınırken Nazlı’nın odaya dalması ile refleks olarak sıçradım.

‘’Korkuttum mu? Özürdilerimm’’ 

‘’Yok dalmışım’’

‘’Savaş ile dışarı çıkacağız, hadi sende gel’’

Gözlerimi devirip kısa bir nefes aldıktan sonra cevap verdim.

‘’Niye sevgilinle her gittiğin yere beni de sürüklüyorsun Nazlı?’’

‘’Çünkü iyi değilsin Selin!’’

‘’ Seninle geldiğim de iyi olacağı mı mı sanıyorsun?!’’ 

Gereksiz yere öfkelenmiştim.

‘’Günlerdir odadan çıkmıyorsun! Biraz kendine gelmen lazım. Hem unuttun galiba, halletmemiz gereken şeyler var’’

‘’ Ne ? Ne var ?’’

‘’Selin… Bak babamdan sonra konusunu açmak istemedim ama bu böyle kapanıp gidemez.. Doruk ve o gece olanla-‘’

‘’Sus Nazlı!’’

‘’Seliin.’’

‘’Ya babamız öldü bizim. Babamız! Kendimizi düşünecek durumda mıyız?’’

‘’ Zaten sen kendini hiç düşünmüyorsun ki! Babam ölmeseydi başka bir şey bulacaktın. Sürekli erteliyorsun Selin! Yüzleş artık! Peşine düşelim. Bulalım Doruk’u!’’

‘’ Nazlı… Eğer gerçekten oysa ne yapacağımı bilmiyorum! Bununla nasıl baş ederim bilmiyorum’’

Artık çaresizlik içinde oturup kalmıştım.

‘’Selin. Eğer oysa ! Sana yemin ediyorum senin bir şey yapmana gerek kalmayacak.’’

Ellerimden tutup önümde çöktüğünde gözlerinin içine baktım.
Doğru söylüyordu! Gözlerin de her şeyi yapabilecek kadar çok öfke vardı. 
Ben onu asla bir tehlikeye atmazdım ama o kendini hiçe sayarak gözü kapalı atlardı uçurumdan…Sırf benim için!

‘’Ali…’’ diye fısıldayarak bozdum bu duygusallığı.

Ardından devam ettim.

‘’Her şeyi öğrendii’’ 

‘’Ben, o gece korktum ve Ali’yi aradım Selin, bu yüzden mi öğrendi? Benim yüzümden mi ?’’

‘’Ali beni buldu zaten, merdivenlerden düştükten sonra yani hastaneye birlikte getirmişler. Senin yüzünden de öğrenmedi. Ben kendim anlattım her şeyi. Tek tek. Eksiksiz!’’