"Günaydın kalp dudaklı meleğim."
"Günay- Tanrım!"
Koşarak tuvalete gittim ve boş midemin içinde kalan şeyleri de çıkarttım. Sehun'un tuhaf bakışları altında yatağa döndüm. Birkaç gündür hislerim allak bullaktı. Ondan saklamaya çalıştıkça dengem daha fazla bozuluyordu. Ne yapacağımı bilemiyordum.
"Bebeğim? İyi misin sen?"
"Sanırım bugün dinlenmem gerek Sehun. Kollarını aç."
Ayaklarımı sürüyerek tekrar yatağa girdiğimde eşimin kolları arasındaki yerimi aldım. Kollarını etrafıma sıkıca sarıp yüzünü saçlarımın arasına gizledi. Bir yandan da sırtımı okşuyordu.
"Hastaneye gitmek ister misin?"
"Hayır! Yani şey.. Sadece halsizim sevgilim. Kollarında olmak istiyorum."
Sesini biraz daha alçaltıp yüzünü saçlarımın arasından çıkardı. Dudakları boynumda gezinirken fısıldadı.
"Kollarında olmak derken neyi kastediyorsun bebeğim? Hemen şimdi soyunmalı mıyız?"
"Beni sevdiğine inanmak istiyorum Sehun. Bu yüzden çeneni kapat ve bir tarafına hakim ol. Sadece halsizim. Bu yüzden sen beni kollarında dinlendireceksin. Tamam mı?"
"Sadece şaka yapıyordum. Kokunla sarhoş olduğum için böyle şeyler söylemem normal değil mi? Hm? Sana yaklaştığımda kendime engel olamıyorum. Seni hissetmeyi seviyorum."
"Bunu ben de seviyorum sevgilim."
Dudaklarına kısacık bir öpücük bıraktıktan sonra başımı boynuna gömdüm. Kokusuyla kısa süre sonra huzurla uykuya daldım.
Gözlerimi açtığımda Minho da yatağımızdaydı. İkisi de bana sarılmış uyuyorlardı. Rahatsız etmeden yataktan kalkıp üzerlerini örttüm. Parmak uçlarımda mutfağa gitmek için savaş verirken aniden kapı çaldı. Neye uğradığımı şaşırarak kapıya koştum.
"Ssshhh uyuyorlar. Gel içeri dostum."
"Ah özür dilerim. Umarım uyandırmamışımdır."
"Jonghyun nerede?"
"O da Minseok'la uyuyor. Ben de onlar uyurken sana gelmek istedim. Birkaç gündür evden çıkmıyorsun."
"Aslında dün seni arayacaktım ama Minseok'la karşılaştık. O da evde olmadığını söyleyince bugüne ertelemiştim. Nereye gittin?"
"Aslında ben de bunun için geldim buraya. Yani dün olan şeyleri anlatmaya.."
"Ne oldu ki? Kötü bir şey yok değil mi?"
"Aslında dün çok güzel bir şey oldu Soo. Dün neredeydim biliyor musun?"
"Nerede?"
"Sanırım baştan başlamam gerek. Ben birkaç gündür tuhaf hissediyordum. Hatta Minho'yu bıraktığın gün içeri gelseydin senden bu konuda fikir almak ve aklımdan geçenleri paylaşmak istiyordum. O günden sonra aynı şeyleri hissetmeye devam edince dün hastaneye gittim. Yani kısacası ben hamileyim Soo. Jonghyun'a kardeş geliyor."
"T-tanrım.. Gerçekten mi? Yani hamilesin."
"Evet dostum. Aslında korunuyordum. Nasıl hamile kaldım bilmiyorum(!) ama bu beni çok mutlu etti. İkimiz de ikinci çocuğu istiyorduk. Bunu sürekli doğru zaman olmadığı için ertelesem de bir gün tekrar hamile kalacaktım."
"Peki korunduğun halde nasıl oldu sence?"
"Bunun için fikir yürütmeme gerek yok. Bilmediğim konusu şakaydı. Cevabı çok iyi biliyorum. Hatırlıyor musun? Bir akşam burada oturuyorduk ve ben Minseok'u arayıp ondan haplardan almasını istemiştim. Arayıp yolda olduğunu söylediğinde eve gitmiştim. O günden beri onun aldığı hapları kullanıyordum. Anlayacağın mükemmel kocam hile yapıyormuş."
