Yaşadığım hamilelik şokunun üstünden birkaç gün geçmişti. Hala atlatamıyordum. Duruma inanamayarak ortalarda dolanışım minik meleğimi de huzursuz ediyordu.
"Yuhaaaaan şen de yeee."
"Tamam bebeğim yiyeceğim. Önce senin karnını doyurmalıyız."
"Hayıy! İyk önce minik kaydeş yiyoy şonya ben yiyoyum."
"Huh?"
Anlamayarak baktığımda minicik işaret parmağıyla karnımı gösterdi.
"Oyadaki."
"Ah Tanrım.. Babanın dediklerini hatırlıyor musun? Eğer sen abisi olarak yersen o da yer."
"O bisi göyüyoy mu?"
"O bizi görmüyor ama duyuyor ve hissediyor. Yani şuan henüz çok çok çok küçük. Ama ilerde seni tamamen duyacak."
"Onu şeviyoyum. O da şeviyoy mu? Huh?"
"Sen mükemmel bir abisin ve onun için de öyle olacaksın bebeğim. Bu yüzden o da seni çok sevecek."
Kollarını açıp yanıma yaklaştı ve belime sarıldı. O an kardeşine sarılmak istediğini anlamıştım. Çünkü onun hassas minik kalbini artık çok iyi biliyordum.
Kucaklaşmamız bitince yemeğe döndük. Kısa sürede yemeğimizi bitirip uyku saatimiz için odaya gittik. Peşimden Jongin de gelmişti.
"Luhan? Üzerinde uyuması doğru mu? Bebeğimize bir şey olursa?"
"Saçmalama Jongin. Ayrıca Kyungin çok dikkatli bir çocuk. Kardeşini incitecek bir şey yapmıyor."
"Evet yapmıyoyum. Uşyu uşyu uyuyoyum."
Minik oğlumun saçlarından öperken Jongin devam etti.
"İstersen ben uyutayım hm? Sen biraz dinlen bebeğim. Çok yoruluyorsun."
"Yaaah! Yuhan'ım kaycak Goncin!"
"Duydun sevgilim. Ben de tam bunu söyleyecektim. O benim nefes alıp verişime bile alıştı artık. Şuan ki düzenimiz dışında uyutamazsın. Üstelik karnım çok büyüdüğünde sadece yanında yatacağım. Biz onunla anlaştık çoktan. Değil mi Kyungin?"
"Hmhm kaydeşim büyüyünce buyda duymuyoyum. Buyda duyuyoyum. Yuhan da buyda duyuyoy."
Yatakta önce yan tarafı sonra da yattığımız kısmı işaret edip ısırılası dudaklarını uzatarak konuyu özetledikten sonra gülümseyerek başını boynuma gömdü.
"Anlaşılan siz yine ayrılmayacaksınız. Değil mi?"
"Git artık sevgilim. İkimiz de hatta üçümüz de oldukça iyiyiz. İzin ver oğlumla biraz dinleneyim olur mu?"
"Dinlen.. Oğlunla.. Seni çok seviyorum meleğim."
Son cümleyi beni öperken kulağıma fısıldamıştı. Ona oğlum dememin bu kadar hoşuna gideceğini düşünmemiştim. Onun olduğu zamanlara denk gelmemiş olmasa da Kyungin'e her zaman böyle hitap ediyordum. Çünkü onu kendi çocuğum gibi hissediyordum.
"Uyumadan önce Kyung Soo babanla konuşmak ister misin bebeğim?"
"Hmhm."
Konuşmaktan önce uykuya ihtiyacı vardı. Biliyordum ama yine de Soo'yla günlerdir konuşmadığı için buna da en az uyku kadar ihtiyacı olduğunu düşünüyordum. Hem belki onu görünce kalbi biraz daha rahatlar ve daha iyi uyurdu..
