Yürümekten perişan olmuş bir şekilde eve döndük. Jong Dae ve Min Seok vedalaşıp gittiler. Şapşal kuzenim de kalmamakta direniyordu.
"Dün gece kaldık zaten Sehun. İşleri fazla boş bırakamam. Sırf sizi kırmamak için bir gece kalmayı kabul ettim. Söz, daha sonra yine geleceğiz."
"Sen öyle diyorsan öyle olsun. Ama eğer gelmezseniz sanırım ben oraya geleceğim ve o kulaklarını biraz daha büyüteceğim."
"Kulaklarımla dalga geçme ifadesiz surat."
"En azından senin gibi tüm gün sırıtmıyorum değil mi?"
"Kötü şeyler bile yaşasam aptal gibi sırıtıyordum değil mi? Buna mecburum kuzen. Bu kendini her şeyin iyi olduğuna ve iyi olmaya devam edeceğine inandırmanın bir yolu. Üstelik mükemmelin de ötesinde bir eşe ve eşime benzeyen harika bir çocuğa sahibim. Nasıl sırıtmam? Bence bunu sen de yapmalısın."
"Haklısın.."
"Sehun, hazır Soo içerdeyken sana bir şey soracağım."
"Evet?"
"Seul'e dönmeyi gerçekten düşünmüyor musun?"
"Ben.. Bilmiyorum kuzen."
"Burada mutlu olduğunuzu görebiliyorum ama bu biraz kaçış Sehun. Sadece yaşadığınız şeylerden ve onları yaşadığınız yerlerden kaçtınız. Burada her şey gerçekten yolunda mı? Seul'de de farklı bir semte taşınarak da bu sorunu çözebilirdiniz. Ülkenin öbür ucuna gitmeniz size ne kattı? Bunu gerçekten merak ettiğim için soruyorum."
"İnan bana bilmiyorum. O an yapılabilecek en doğru şey bu gibi geldi. Belki de onlardan kaçtım Chanyeol."
"Jongin ve Luhan'dan mı?"
"Evet.. Soo'nun ne kadar zorlandığını biliyor musun? Bilmiyorsun değil mi? O da benim bilmediğimi sanıyor. O Jongin'e dönmeyi çok istedi kuzen. Ailesini geri almak istedi. Benden kaçtı ama karnındakinden kaçamadı. Eğer bir şansı olsaydı tekrar ona dönecekti. Bunu bütün kalbiyle istiyordu."
"Bunu nasıl anladın?"
"Ona aşık olduğumda.. Gözlerindekini görmemek mümkün mü? Baekhyun'un ne hissettiğini hemen anlayabiliyorsun değil mi? Aşk böyle bir şey çünkü. Belki yaşananlarla daha fazla karşı karşıya kalmaktan korktum. Belki de Soo'yu kaybetmekten.."
"Başta ona karşı soğuktun Sehun."
"Biliyorum ama Luhan aklımı başıma getirdi. Bana söylediği şeyleri hala unutamıyorum. Soo'yu kaybedemem anlıyor musun? Her şeyi görebildiğim günden beri tek korkum bu."
"Ona güvenmiyor musun? Jongin'e artık dönemez kuzen. Bu düşünceyi at kafandan. Ayrıca seni bırakacağı falan da yok."
"Ona güveniyorum. Asıl sorun bu değil. Of bilmiyorum. Gerçekten hiçbir şey bilmiyorum."
"Otur düşün Sehun. Onun burada gerçekten mutlu olup olmadığını düşün. Jongin'i de Luhan'ı da olanları da at bir kenara. Soo Kyungin'den ayrıyken acı çekiyor görmüyor musun? Buraya geldiğimden beri bir iki kere güldüğünü gördüm. Onların da ne kadar içten olduğu tartışılır."
"Ben.."
"Kendi açından haklı olduğunu biliyorum kuzen. Ama lütfen sevdiğin adamı da düşün. Belki gerçekten çok istiyor ama sana söyleyemiyor. Seninle buradaki hayatını yaşamak için, kurduğunuz bu aile için burada o. Üstelik farkında mısın bilmiyorum ama şuan bu yaşadığınız hayat için oğlundan ayrı. Yani senin için."
