"Soo?"
"Hm?"
"Kollarıma gel bebeğim."
Yavaşça yanıma yaklaşıp başını göğsüme yasladı. Sarılmıyordu.. Çünkü şuan benden çok ihtiyacı vardı buna. Saatler önce komşularımızı yolcu etmiştik. O saatten beri öylece bir noktaya bakıyordu. Sessizce ağlaması içimi acıtmıştı.
Önce yanaklarından süzülen yaşları dudaklarımla sildim. Sonra da kollarımı etrafına sıkıca sardım.
"Onları görmeye gideceğiz Soo. Söz veriyorum. Yalvarırım ağlama artık."
O esnada telefonuna bir mesaj geldi. Bakar bakmaz kollarımdan ayrılıp odaya koştu.
"Nereye Soo?"
Peşinden gidip odanın kapısından onu izlemeye başladım.
"Luhan arayacak. Kyungin beni özlemiş."
"Ben de gelebilir miyim yanına? Yani telefonu Kyungin aldığı zaman."
"N-neden?"
"Çünkü o ufaklığı görmek istiyorum. O sizin çocuğunuz olabilir ama ben de onu seviyorum Soo. Bir sakıncası yoksa ben de konuşabilir miyim?"
"Yok gelebilirsin."
Telefonu çalınca saçlarını düzeltti. Sanki Luhan'a iyi görünmesi çok önemli!
"Selam Soo. Nasılsın?"
"İyiyim.. Yani iyi olmaya çalışıyorum."
"Bir sorun mu var?"
"Aslında.. Boşver, şimdi bunları konuşmayalım."
"Jongdae'lerle mi ilgili? Gideceklerini söylemiştin."
"Onlar.. Gittiler Luhan. Bu sabah.. Bu canımı yakıyor."
Tekrar gözleri dolduğunda sarılmak istemiştim ama Luhan'ın göreceği bu şeyi yapmak doğru değildi. Aramızdaki eski ilişki değildi beni düşündüren, farklı anlaşılmasını istemiyordum. En azından Soo yanlış düşünebilirdi. Tam ben bunları düşünürken Luhan'ın söyledikleri beni sarsmaya yetmişti.
"Sehun'la hala konuşmadın mı Soo? Seul'e dönmeniz gerek. Lütfen bir şeyler yap."
Soo'yla göz göze geldik. Ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. En kötüsü de bakışlarından ne düşündüğünü kestiremiyordum.
"Luhan şey.. Buna gerek olmadığını söylemiştim. Burada iyiyiz."
"Biliyorum Soo biliyorum.. Süreli bu şekilde geçiştiriyorsun. Ama kendini de kandırıyorsun. Kyungin seni çok özlüyor. O minicik bir çocuk. Evet, ben hep hayatındayım ve Jongin de yanında ama sen onun için en özel adamsın Soo. Üstelik orada iyi falan değilsin. Belki Sehun iyi olabilir ama sen değilsin. Asla da olmayacaksın. Baekhyun burada, Kyungin burada ve artık oradaki tek yakın arkadaşın da burada.. Kendine bunu yapmayı kes artık."
"Luhan lütfen.."
Luhan'ı susturmak istiyordu ama ben varım diye bir şey diyemiyordu. Arada bir bana bakıp tekrar gözlerini kaçırıyordu.
"Bunu istediğini biliyorum. Sadece onunla konuşmalısın. İstersen senin için bunu yapabileceğimi biliyorsun. Canım yanıyor Soo. Ben artık bu aramızdaki tuhaf gerilimden de sizin ayrı kalmanızdan da bıktım artık. Evet, çok mutluyuz, siz de öyle ve artık bu saçmalığın bitmesi gerek. Kyungin hepimizin çocuğu. Onun iyiliği için bir şeyler yapmak zorundayız."
