Sehun'un saçlarımın arasında gezinen eli ile gözlerimi açtım.
"Günaydın bebeğim."
"Günaydın Sehun."
"Sevgilim? Soğuk musun sen? Hem de dün geceden sonra?"
"B-ben.. Şey.. Hayır değilim."
"Emin misin?"
Tabi ki soğuktum. Bedenim de kalbim de ona karşı zayıf olduğu için bana dokunmasına izin vermiştim. Ama öncesinde bana hissettirdiği şey kalbimde ağırlık yapıyordu.
"Kahvaltı hazırlamam gerek."
Yataktan kalkmaya çalıştığımda beni iyice kendine çekti. İkimiz de çıplak olduğumuz için yapmaya çalıştığı şeyi anlamıştım. Sıcak tenini tenimde hissettiğimde uzaklaşamayacağımı biliyordu.
"Gitme bebeğim. Hem kahvaltıyı Baek hazırlamış. Az önce seslendi ama uyuyor numarası yaptım."
"O misafir Sehun. Ne kadar iyi bir şey yapmışsın. Aferin sana."
"Soo durur musun lütfen?!"
Beni kolları arasında sabitleyip gözlerini gözlerime dikti.
"Ne var?"
"Neler oluyor? Dün gece benimle seviştin Soo. Bir sorun varsa o zaman söylemeliydin. Mükemmel bir gece geçiriyoruz ve sabah bana bunu yapıyorsun. Seni sevdiğimi bile bile bana nasıl böyle davranabiliyorsun?"
"Sehun bak, bu sevgiyle alakalı bir şey değil. Konuşmak veya düşünmek bile kalbimi kırıyor. Lütfen bir şey sorma daha fazla. Dün gecenin neden olduğunu biliyorsun değil mi? Sana dayanamıyorum. Şimdi lütfen kollarını etrafımdan çek. Baekhyun'a yardım etmeye gideceğim. Sonra da bir an önce kahvaltıya gel."
Yavaşça yaklaşıp dudaklarımızı birleştirdiğinde sözümü dinleyeceğini anlamıştım. Uzun ve aşk dolu bir öpücük verdikten sonra kollarını yavaşça etrafımdan çekti.
"Seni çok seviyorum Soo. Aklından geçen şeyler eğer seni incitiyorsa bunları benimle paylaş olur mu? Konuşmanı bekleyeceğim. Tek isteğim sevgimi hissetmen. İçindeki bizi koru."
Üzerime bir şeyler geçirip hızla mutfağa gittim. Ne diyebilirdim ki? Gözlerinde gördüğüm şey kalbimi paramparça da etse kontrolsüz hareket edemezdim.
"Günayd- O-oh senin yüzün neden asık?"
"Günaydın Baekkie. Keşke karnını doyursaydın. Geç uyandığım için üzgünüm."
"Sorun değil diyeceğim ama sanırım başka bir sorunumuz var. Öyle mi?"
Sehun içeri girince kaş göz işaretleriyle konuyu kapatması gerektiğini söyledim. Kahvaltı boyunca tek kelime konuşmamıştık. Sehun kahvaltısını bitirince tabağını alıp lavaboya koydu ve yanıma geldi.
"Bebeğim bugün çocuklara ben bakabilirim. Yani isterseniz siz gezin. Hm?"
"Gezerken onları idare edebiliriz Sehun. Sen işe gitmeyeceksen eğer evde dinlen. Biz de muhtemelen evde takılacağız."
"Eğer fikrini değiştirirsen ben çalışma odamdayım."
Saçlarımdan öpüp odasına gittiğinde istemsizce vücudumdaki tüm sıvı gözlerime hücum etmişti.
"Neyin var Soo? Anlat lütfen."
"Ben.. İyi değilim Baek. Dün gece.."
"Dün gece?"
