Her ne kadar yarın başlayacak olsam da dayanamadım :)) İyi okumalar :))
Güneş ışıklarının perdenin arasından süzülüp yüzüme vurmasıyla açtım gözlerimi. İlk işim mükemmel eşime dönmekti. Gülümseyerek onun yattığı tarafa dönüp boş yatakla karşılaşacağımdan habersizdim.
Tam o anda salondan gelen tıkırtıları duydum. Minik oğullarımızla ilgilendiğini düşünerek hızla yataktan kalkıp yanlarına koştum. Karşıma çıkan manzarayla olduğum yerde kaldım.
"Sevgilim ne yapıyorsun?!"
"Oğlumuza ellerinin üzerinde yürümeyi öğretiyorum bebeğim."
Jongin, Kyungin'in ayaklarından tutmuş onu ellerinin üzerinde yürütüyordu. Bana sırıttıktan sonra yaptığı işe geri döndü.
"Daha çok el arabası kullanıyor gibisin. Ayrıca o daha ayaklarının üzerinde zor yürüyor. Delirdin mi sen?!"
"Ama bebeğim ellerini kullanmayı öğ-"
"Sus Jongin bırak bebeğimi. Gel bana Kyungin. Bu şapşal babanın yanında durmamalısın."
Kyungin'i kucaklayıp mutfağa gittiğimde Jongin de minik oğlumuzu alıp peşimden geldi.
"Ama sevgilim o iki senedir yürüyebiliyor. Ne olur sanki biraz oynasam."
"O senin oyuncağın değil Jongin. O minik ve masum. Sırf sen eğleneceksin diye yüzü kıpkırmızı olmuş. Tanrım!"
Dolaptaki sütü çıkarıp tezgaha koyduğumda hızla alıp ısıtmaya başladı. Ben de bir yandan Kyungin'in saçlarını düzeltip yüzüne minik öpücükler konduruyordum.
"Bir yerin acıdı mı meleğim?"
"Hayıy ama elleyim biyaz ayyıdı."
"Çok mu ağrıdı? Kıyamam sana ben."
Bir yandan Jongin'e öfkeli bakışlarımı gönderirken bir yandan da Kyungin'in gösterdiği yeri sevip öpüyordum.
"Yuhaaan şekey yiyemes miyis?"
"Önce bisküvili mamadan yiyeceğiz tamam mı? Sonra da şeker yemene izin var."
Sessizce kulağına eğilip fısıltıyla devam ettim.
"Hem sonra da Kyung Soo babanı arayacağız. Onu özledin değil mi?"
"Eveeeeeeeet!"
Minik kollarını boynuma sardığında dünyalar benim olmuş gibi hissediyordum. Sıkıca sarılıp sandalyeye oturdum. Tabi ki bir çocuktan farkı olmayan babamız aynı anda iki şeyi yapamadığı için Taemin'i de benim kucağıma bıraktı. Sonra da Kyungin'in yiyeceği mamayı önümüze koydu.
"Onu ben uyanana kadar doyurmamış olman gerçekten inanılmaz Jongin."
"Sensiz yemek istemedi sevgilim. İlle de Yuhan diyor. Ama Taemin sütünü içti. Şimdi onu yatırıp geleyim olur mu?"
Kucağımdan Taemin'i alıp odaya gittiğinde ben de minik oğlumuzun karnını doyurdum. Kyungin'in bana olan sevgisi içimi ısıtıyordu. Onu her zaman çok sevmiştim. Başkasından bile olsa Jongin'e aitti o. Ama sanırım Jongin'e ait olmasa bile severdim. Çünkü eşsiz bir kalbi vardı. Bakışları insanın kalbindeki tüm endişeleri siliyor, içini mutlulukla dolduruyordu.
Jongin yanımıza geldiğinde beni dudağımdan öptü. Bunu gören Kyungin artık ayıp bir şey olduğuna tam anlamıyla emin olduğundan iki eliyle gözlerini kapatmış kıkırdıyordu.
