"Gitmemiz şart mı Luhan?"
İsteksizce sordum.
"Evet Jongin. Davet ettiler ve ben de kabul ettim. Soo bütün gün hamile haliyle bizim için yemek yaptı. Lütfen kırma beni."
"Diğerleri de gelecek mi? Minseok'lar, Baekhyun'lar veya Yifan'lar.."
"Jongin, bebeğim, sevgilim, biricik kocam neden böyle yapıyorsun?"
Karşıma geçip gözlerime baktığında gücümün azaldığını hissediyordum.
"İki aile aynı masada toplanıp yemek yiyecek kadar yakın değiliz Luhan. Bunu istemiyorum."
"O zaman Soo, Kyungin ve sen yemeğe çıkmalısınız. Hm? Böyle bir şey mi istiyorsun?"
"O da nereden çıktı şimdi?"
"Bu çocuk sizi hiç aynı masada göremeyecek mi Jongin? Onun elinden bunu alamayız. Lütfen sevgilim. Sevdiğim adam ol ve sorunsuz bir akşam olmasını sağla. Hm?"
Bakışlarındaki aşkı iliklerime kadar hissediyordum. Ne yaparsam yapayım ona karşı koyamayacağımı biliyordum. Eninde sonunda istediği her şeyi kabul ediyordum. Beni zorlamasa bile kalbim dayanmıyordu.
"Pekala Luhan. Nasıl istersen öyle olsun. Lütfen benden fazlasını bekleme."
"Yemekten sonra teşekkür etmek ve ellerine sağlık demek dışında.."
"Luhan lütfen.. Bu kadar iyi olmanı sevmiyorum. Tamam Soo'yla çok yakınsın görüyorum ama ben öyle olmayacağım. Unut bunu."
"Jongin.."
Yarım saat daha devam eden konuşma tadındaki tartışmamız dudaklarına yapışmamla son bulmuştu. Tabi Kyungin yanımıza geldiği için öpüşmemize de son verip hazırlığımıza devam etmek zorunda kalmıştık.
Luhan Kyungin'in elinden tuttu. Ben de Taemin'i kucağıma aldım. Evli olan eski eşimle, onun evli olduğu eşimin eski sevgilisinin evine yemeğe gitmek ne kadar iyi bir fikirdi bilemiyorum ama Kyungin için buna katlanmak zorundaydım.
Kapıda Soo bizi güler yüzle karşıladı. Sehun her zamanki gibi donuktu. Ben de öyle..
Kyungin, Luhan'ın elini bırakıp önce Minho'ya sonra da Soo'ya sarıldı. Sehun'un Kyungin'e yaklaşmaya çalıştığını görmek tuhaftı.. Onun oğlumu hiç sevmediğini düşünüyordum oysa..
Luhan ve Soo mutfağa gittiğinde çocuklarla salonda kaldık. Sehun, Kyungin'i yanına oturtmuş sohbet ediyordu.
"O elindeki ne?"
"Kaydeşime şaykı yapıyoyum."
"Taemin'e mi?"
"Hayıy Yuhan'ın kaynındaki kaydeşime."
"Nasıl şarkılar yapıyorsun?"
"Uyuşun diye yavaş şaykıyay ve oyun şaykıyayı."
Gülümseyerek Kyungin'e sarıldığında kısa süreliğine göz geldik. Bakışlarımın nasıl olduğunun ben bile farkında değildim. Ama beni fark edince dikkatle geri çekilmesine sebep olmuştum.
Neyse ki masaya oturmamız için Luhan ve Soo çağırmaya geldiler. Daha fazla bu gergin ortamı kaldıramayacaktım.
Yemek boyunca sesimiz çıkmadı. Kyungin'in tatlı konuşmaları ve kardeşlerine yemek yedirme çabası dışında kimse konuşmuyordu.
"Yuhaaan!"
Panikle elindeki kaşığı bıraktığında hepimiz endişeyle Kyungin'e döndük.
"Ne oldu bebeğim?"
