Nasıl olsa saat itibariyle çarşamba oldu diyerekten yeni bölümü şuraya bırakıp kaçıyorum :))
Bitmek bilmeyen yolculuktan sonra kendimizi nihayet eve atabilmiştik. Oldukça yorgun hissediyordum.
İlk işim kollarımdaki minik oğlumu yatağına yatırmak oldu. Sonra Luhan'ın kucağından diğer oğlumu almak için salona döndüm.
"Gel bakalım babana. Uyuman gerek bebeğim."
"Hayıy! Beni Yuhan yatıycak!"
Kollarını sıkıca Luhan'ın boynuna sardığında gülümsedim. Aslında bazen kıskanıyordum. Çünkü Kyungin Luhan'a karşı fazla hassastı. Aralarında özel bir bağ vardı sanki. Aynı şeyi ne Soo'yla ne de benimle arasında yakalayamadığını görüyordum. Ona sarılmayı ve onunla bir şeyler yapmayı çok seviyordu. Belki tam da bu noktada sevdiğim adamın ne kadar mükemmel olduğunu daha iyi görebiliyordum. Başkasından bile olsa benim oğluma karşı bu kadar sevgi dolu olması onu özel kılıyordu.
"Ben duş alacağım sevgilim. Siz de o zamana kadar şu tatlı aşkınızı bitirin. Sonra da yatağımıza gel. Hm?"
Kyungin söylediğim şeyle kıkırdadığında Luhan bana yine 'kafana bir şey fırlatacağım' bakışlarını gönderiyordu.
"Kaybol Jongin. Hemen duş al."
"Kayboy Goncin!"
Tam gidecekken oğlumun sesiyle geri döndüm ve ona sinirli bakışlarımı gönderdim.
"Sen babana kaybol mu dedin? Huh?"
"Ösüy diyeyim."
"Jongin! Şu bakışlarını keser misin lütfen?! Minik meleğimi üzüyorsun! Gerçekten kızdığını sanıyor. Hemen git ve banyo yap. Biz bebeğimle uyuyacağız. Ayrıca yatağa da bekleme. Hıh!"
Kyungin tekrar kıkırdayıp Luhan'a sarıldığında ikisini de saçlarından öpüp banyoya doğru ilerledim.
O minik adam kesinlikle bir hırsızdı. Tatlılığı ve aşık olunası halleriyle sevdiğim adamı benden çalıyordu. İkisi arasındaki şey aşkı andırıyordu. Ben ve hormonlarım buna ne kadar karşı çıkarsak çıkalım kazanan her zaman Kyungin oluyordu.
Banyodan çıkar çıkmaz Kyungin'in odasına gittim. Luhan her zamanki gibi arkasına yaslanmış oturuyordu. Hafif yatar pozisyona gelip Kyungin'i göğsüne yatırmış saçlarıyla oynuyordu. Sadece izlerken bile içimin huzurla dolduğunu hissettim.
Sessizce gitmem için işaret yaptı. Ama gitmek yerine onları izlemek istiyordum. Yavaşça yaklaşıp yanına oturdum.
"Uyuyor mu?"
"Evet sevgilim. Bu gece onunla kalmam gerek. Sen yat olur mu?"
"Luhan yapma, çok özledim."
"Onun bana ihtiyacı var Jongin. Bencillik yapıyorsun."
"Bebeğim benim de sana ihtiyacım var."
Fısıltıyla konuşuyorduk ama Kyungin kıpırdanmaya başlamıştı.
"Jongin o iyi değil. Onun hassas bir çocuk olduğunu biliyorsun. Soo'yla vakit geçirdi ve şuan ondan uzak. Lütfen anlayışlı ol sevgilim. Bu gece yalnız uyumamalı. Yarın ne istiyorsan yapacağım."
Başta onun ne kadar hassas bir eş ve mükemmel bir baba olduğuyla ilgili yüzlerce cümle geçiyordu içimden. Ama son cümlesi beynimde şimşekler çakmasına sebep olmuştu.
