Gültepe Çocukları

Gültepe' de Kaynaşma✊

Selim köşede oturuyordu. Begüm bir köşede onu izliyordu. Selim kafasını çevirince Begüm' ü gördü. Yavaşça ayağa kalktı. "A..Abi!" dedi Begüm ağlayarak. "Ka..Kardeşim!" dedi Selim. Begüm koşarak Selim' in boynuna atlayarak "Seni çok özledim!" dedi. "Bende" dedi Selim. Begüm Selim' in yüzüne baktı ve "Hala çok yakışıklısın" dedi gülerek. "Sende gittikçe güzelleşiyosun" dedi Selim, Begüm' ün burnunu sıkarak. "Buraya kiminle geldiğime inanamazsın!" dedi Begüm. "Kiminle?" Selim. O sırada Baran geldi ve "Tesadüf!" dedi.

Melis yavaşça yatağından kalktı ve balkona çıkıp temiz hava almak istedi. Balkonun kapısını açtı ve yavaşça balkona çıktı. Aşağı baktığında Osman' ı gördü. Hemen hırkasını giyip, merdivenlerden yavaş yavaş inip dışarı çıktı. Bahçenin kapısını açıp kaldırımdaki Osman' a baktı. Osman Melis' i görünce "Ayağa kalkmışsın!" dedi sevinerek. "Hep burada mıydın?" dedi Melis. "Yo..Yok yeni geldim" dedi Osman. Melis Osman' ın yanına gitti ve "Annem almadı dimi içeri?" dedi. "Annen seni korumaya çalışıyo" dedi Osman. "Bana zarar vererek koruyo! Hatta korumuyo! Ben bebeğimi kaybettim ya! Hem de onun yüzünden!" dedi Melis. "Melis sakin ol!" dedi Osman. "Kendi evladını yaşatmak için benim evladımı aldı benden!" dedi Melis. "Herşeye rağmen o senin annen. Böyle olsun istememiştir" dedi Osman. "Cinsiyetini öğrenicektik. Acaba kız mıydı? Erkek olursa ismini Soner koyucaktık" dedi Melis sessizce ve sakince ağlayarak. Osman, Melis' in gözünden düşen yaşları sildi. "Cinsiyetini çok merak ediyorum. O gün öğrenicektik dimi?" dedi Melis. Osman "Evet" anlamında kafasını salladı. "Soner' den kalan tek parçam gitti!" dedi Melis ve ağlamaya başladı. Osman hemen Melis' e sarıldı. Yelda Melis' i odasında bulamayınca bahçeye çıktı ve etrafına baktı. Bulamayınca dışarı çıktı ve Osman' a sarılıp ağladığını gördü. Hiçbişey yapmadan yavaşça geri içeri girdi.

"Benimle bir ömür mutluluğa hazır mısın?" dedi Şeyma. "Benim mutlulukta gözüm yok" dedi Can. "Neden? Bi insan neden evlenir? Mutlu olmak için" dedi Şeyma ve Can' ın elini tuttu. Can hemen elini çekti ve "Hesabı alıp kalkalım" dedi. "Beni tanıdıkça seviceksin" dedi Şeyma. "İnşallah" dedi Can.

"Tesadüfe bak be! Gerçi tesadüf diye bişey yoktur Allah ne derse o vardır" dedi Selim gülerek. "Kardeşin sana benziyo sanki" dedi Baran. "Evet biraz benziyo. Küçükken daha çok benzerdik" dedi Selim. "Neden konuşmuyodunuz yıllarca?" dedi Baran. "Ö..Önemli bişey değil" dedi Begüm. O sırada Berrin geldi. Baran' ı görünce "Baran!" dedi ve hemen Baran' a sarıldı. "Hoşbuldum" dedi Baran gülerek. "Gültepe' ye mi taşındın?" dedi Berrin. "Evet. İstemezseniz giderim ama.." dedi Baran. "Ya deli misin?" dedi Berrin ve gülerek Baran' ın omzuna vurdu. "Bak buda kardeşim Begüm. Bahsetmiştim ya" dedi Selim. "Meraba" dedi Berrin ve Begüm' e sarıldı. "Vay! Anlattığından daha güzel!" dedi Begüm. Berrin gülümsedi ve Selim' e baktı. Selim göz kırptı. "Neyse sonra görüşürüz" dedi Baran. "Görüşürüz" dedi Selim ve Berrin. Baran giderken, Selim' le Berrin' in konuşmasını fırsat bilen Begüm, hemen Baran' ın yanına gitti ve "Tekrar görüşücez dimi?" dedi. "Artık burdayız" dedi Baran.

Dolunay eve dönerken Baran' ı gördü. Baran olup olmadığını anlamak için gözlerini kısıp baktı. Baran kollarını açınca Dolunay koşup boynuna atladı. Baran acıyla inleyince, Dolunay "Noldu? Ne işin var burda? Hepsini anlat!" dedi. "Tamam anlatıcam sakin" dedi Baran gülerek. "Nazlı beni vurdu" diye devam etti. "Ne? Dur! Gel bize gidelim orda anlat" dedi Dolunay. Baran ve Dolunay, Dolunay' ın evine gittiler.

Selim, Berrin ve Begüm çocukların yanına gittiler. "Begüm?" dedi Arda. "Arda abi!" dedi Begüm ve hemen Arda' ya sarıldı. "Ne kadar büyümüşsün!" dedi Arda. "Kaç yıl oldu yani" dedi Begüm gülerek. "Hoşgeldin tekrar Gültepe' ye" dedi Ümit. Begüm Ümit' e sarıldı ve "Hoşbulduk" dedi. "Hoşbulduk mu?" dedi Ümit. "Gültepe Çocukları' nda yeni biri var" dedi Selim. "Kim?" dedi Ümit. "Baran!" dedi Selim.

"Nazlı' nın mal olduğunu anlamıştım zaten" dedi Dolunay. Baran güldü. "Hiç gülme! Doğruyu söylüyorum" dedi Dolunay gülerek. "Neyse beni boşver. Sen napıyosun evlilik nasıl gidiyo?" dedi Baran. "Sen beni boşver. Babam nasıl?" dedi Dolunay. "Görmedim hastaneden sonra. En son beni zorla evlendiriyodu işte" dedi Baran. "Nasıl bu hale geldik biz? Hepimiz dağıldık" dedi Dolunay. "Bilmiyorum" dedi Baran. "Neyse ki artık sende burdasın" dedi Dolunay. "Kuzenime sahip çıkıyım dedim" dedi Baran gülerek. "Biz kuzen değiliz ki" dedi Dolunay gülerek. "Olsun. Kuzenmişiz gibi olalım" dedi Baran gülerek. "Tamam" dedi Dolunay gülerek. Baran kafasını çevirdiğinde duvardaki Maya' nın resmini gördü. Bir süre baktıktan sonra derin bir iç çekti.

Akşam Selim, Berrin, Dolunay, Barış, Arda, Ümit, Melis, Osman, Baran ve Begüm, Berrin' lerin evinde toplanmışlardı. Masalar cips, kola, çerez v.b. doluydu. "Hadi tabu oynayalım!" dedi Begüm. Hemen tabuyu çıkarttılar.
Gruplara ayrılıp oynamaya başladılar. Berrin karttaki kelimeyi bir türlü Selim' e anlatamıyordu. "Ya! Şey! Şey işte! Sen biliyosun Selim! Şey varya! Ya şey işte! Ya Selim söylesene!" diyodu Berrin. "Ne diyosun kızım? Adam akıllı anlatsana şey ne?" dedi Selim. Herkes gülme krizine girmişti. "Ya hani şey! İçiyoruz ya!" dedi Berrin. Kartı kontrol eden Arda canavarı öttürdü ve "İçmek dedi!" dedi. "Allah seni kahretmesin Berrin!" dedi Selim. "Ya ama napim?" dedi Berrin. "Gel buraya gel!" dedi Selim ve Berrin' e sarıldı. "Tamam şimdi bende!" dedi Dolunay ve ayağa kalktı. Kartı eline aldı ve "Melis sen bunu bilirsin! Benim en çok gitmek istediğim yer?" dedi Dolunay. Melis tam cevap vericekken Barış "Gotham City" dedi. Dolunay şaşkın bir şekilde Barış' a baktı ve gülümsedi. O sırada Ümit "Süre bitti!" dedi. Dolunay yerine oturdu. Selim kalktı ve bi kart alıp "Jöh! Pöh!" dedi. "Terörist!" dedi Ümit. "Doğru!" dedi Selim ve hemen başka bi kart alıp "En sevdiğimiz Padişah!" dedi. "Fatih Sultan Mehmet Han!" dedi Ümit. Selim hemen başka bi kart daha alıp "En sevdiğimiz şey?" dedi. "İntikam! Katliam!" dedi Ümit. "İntikam!" dedi Selim gülerek. Başka bitane daha aldı ve "Yakında bizim neyimiz olucak?" dedi. "Düğün!" dedi Berrin. "Oha abi ya!" dedi Osman. "Yapcak bişey yok!" dedi Selim gülerek. O sırada kapı çaldı. "Ben bakıyım" dedi Dolunay ve kalkıp kapıyı açtı. Karşısında Şeyma' yı görünce "Ne var?" dedi. "Parti var ve beni çağırmıyosunuz? Aşk olsun!" dedi Şeyma. "Uza!" dedi Dolunay. "Beni içeri almıcak mısın?" dedi Şeyma. "Davetli olduğunu sanmıyorum" dedi Dolunay. "Ama ben davetliyim. Şeyma' da benim davetlim" dedi Can. Dolunay hiçbişey söyleyemeden, Şeyma ve Can içeri girdi. Herkes Şeyma' yı görünce sustu. "Geç kaldığım için özür dilerim. Şeyma' yı bekledim" dedi Can. "Onu neden getirdin?" dedi Melis. "Şeyma' ya alışsanız iyi olur" dedi Can. "Nedenmiş?" dedi Dolunay kollarını bağlayarak. "Çünkü yakında karım olucak!" dedi Can ve Şeyma' nın elini tuttu. Herkes şok oldu. Dolunay yavaşça kollarını indirip gözlerini iri iri açtı. Şeyma' da sinsice gülüyordu.