Gültepe Çocukları

Gültepe' de Aşk✊

Dolunay uyandığında koltuktaydı ve üstünde örtü vardı. Etrafına bakındı ama Can' ı bulamadı. Belli ki Can giderken Dolunay' ı koltuğa yatırıp üstünü örtmüştü. Dolunay anlayıp gülümsedi. O sırada Melis içeri girdi ve Dolunay' a bakıp "Neye gülüyosun?" dedi. "Can gitmiş" dedi Dolunay. "Çok mu üzüldün?" dedi Melis ve göz kırptı. Dolunay koltuktaki yastağı Melis' e fırlattı. Melis gülmeye başladı ve "Hadi ben kaçar bebek" dedi. Dolunay kahkaha attı. Melis dışarı çıktığında kapının önünde elinde çiçekle Soner bekliyordu. "Günaydın güzellik!" dedi Soner. Melis gülümsedi ve "Günaydın" dedi. "Bu çiçekler sana" dedi Soner ve çiçekleri Melis' e uzattı. Melis çiçekleri kokladı ve "Teşekkürler. Muhteşemler!" dedi. "Aslında böyle işlerden hiç anlamam. Bi tek sevdadan anlarım oda konu Vatan, ülkü olunca" dedi Soner. "İsteyince anlıyormuşsun bak" dedi Melis ve güldü. Beraber yürümeye başladılar. O sırada Osman herzamanki yerlerinde oturuyordu. "Osman! Naber lan?" dedi Soner. Osman önce Melis' e sonra Soner' e baktı ve "İyidir" dedi. Soner birşey olduğunu anladı. Osman ayağa kalktı "Hadi eyvallah!" dedi ve Soner' in omzuna dokunarak gitti. "Hadi gidelim" dedi Melis ve yola devam etti. Soner hala Osman' a bakıyordu. Osman giderken ayağına gelen taşa tekme attı.

Berrin ve Maya uyanıp hazırlanmışlardı. "Anne!" diye bağırdı Berrin. Canan hemen içeri koştu "Noldu kızım?" dedi telaşla. "Sakin ol anne yok bişey. Babama gidicez ya hadi hazırlan" dedi Berrin. "Kızım, bugün gitmesek mi acaba? Yorgunumda" dedi Canan. "Anne ya! Yarın geri dönüyorum zaten" dedi Berrin. "İyi tamam bekle hazırlanıyım" dedi Canan. Berrin makyajını tamamlamak için aynaya döndü ve "He bide bizi Ahmet abim götürücek dimi anne?" dedi. Canan birden durdu ve "Bilmem" dedi. Maya Canan' a baktı. Sonrada Berrin' e dönüp "Taksiyle gidelim. Ne gerek var Ahmet abine?" dedi. "Ama Ahmet abimide gelmişken göreyim. Neyse sen hazırlan anne ben ararım Ahmet abimi" dedi Berrin ve telefonu alıp içeri gitti. Canan' ın birden başı döndü. Tam düşücek iken Maya tuttu ve "İyi misiniz?" dedi telaşla. "İ..İyiyim kızım sağol" dedi Canan ve zar zor içeri gitti. Maya korkmaya başlamıştı.

Dolunay hala Can' ın üstüne örttüğü örtünün içinde oturuyordu. Can' ı düşünüyordu. O sırada telefonuna mesaj geldi. Dolunay telefonu eline aldı ve mesaja baktı. Mesajda; "Babana kavuşmaya az kaldı!" yazdıyordu. Dolunay ne demek istediğini düşündü ama bir anlam veremedi. Hemen babasını aradı. Konuşup telefonu kapattıktan sonra babasının iyi olduğunu anladı. "İyide benim babam zaten var. Biri şaka mı yapıyor?" diye düşündü. Geri yatıp örtüyü üstüne çekti.

Soner, Gültepe' nin tepesine çıktı. Buraya sadece canı sıkkın olanlar gelirdi. Soner, Osman' ı tepenin ucuna oturmuş, Gültepe' yi izlerken gördü. Yanına oturup "Napıyosun lan burda?" dedi. "Öylesine geldim" dedi Osman. "Valla benim bildiğim buraya öylesine gelinmez" dedi Soner. "Yok bişey dedim ya Soner!" diye bağırdı Osman. Soner Osman' a baktı. Osman' ın böyle davranmasına alışık değildi. "Uzun zamandır ihtilal yapmıyoruz diye mi böylesin?" dedi Soner ve güldü. Osman' da güldü. Soner elini Osman' ın omzuma attı "Heh şöyle kardeşim ya!" dedi. Osman hala Melis' i düşünüyordu. "Hem bak kardeşin manita yaptı" dedi Soner. Osman birden Soner' e baktı. "Şu Melis varya, onla çıkıyoruz" dedi Soner. Osman öylece kaldı. "Ee, tebrik etmek yok mu oğlum?" dedi Soner. "Hayırlı olsun" dedi Osman. "Sağol kardeşim. İnşallah Melis' ide şöyle güzel bi asena yapıcaz he?" dedi Soner ve güldü. Osman ise sadece Gültepe' ye bakıyordu.

Ahmet gelip Canan' ları almıştı. Arabada giderken Ahmet sürekli yanında oturan Canan' a bakıyordu. Maya bunu fark etmişti ama Berrin fark etmesin diye sürekli lafa tutuyordu. Cezaevinin önüne geldiklerinde durdu. "Teşekkür ederiz" dedi Canan ve hızla arabadan indi. "Ne demek" dedi Ahmet gülerek. "Sen gelmiyor musun abi?" dedi Berrin. "Yok canım ya benim işlerim var" dedi Ahmet. "Ama ya!" dedi Berrin. "Kızım ısrar etmesene hadi gidelim!" dedi Canan. "Tamam" diyip içeri girdiler. Bekleme masasının birine oturdular. O sırada içeriye Cemil geldi. Berrin koşarak babasına sarıldı. Cemil Berrin' i döndürmeye başladı. Maya' nın aklına hemen hiç görmediği babası geldi. Gözleri doldu. "Keşke bende babama böyle kavuşsam" diye geçirdi içinden. Cemil ve Berrin masaya oturdular. "Baba bak bu ev arkadaşlarımdan biri. Adı Maya" dedi Berrin heyecanla. "Meraba kızım" dedi Cemil. "Meraba" dedi Maya. Uzun uzun sohbet ettikten sonra Cemil Canan' a baktı. "Neden konuşmuyorsun?" dedi Canan' a. "Yok..Konuş..Konuşuyorum" dedi Canan ama konuşurken Cemil' in yüzüne bakmıyordu. "Kızım, Mayacığım bize biraz izin verir misiniz?" dedi Cemil. Berrin tam "Ama baba.." diyecek iken, Maya Berrin' in kolunu sıktı ve "Tamam Cemil amca görüşürüz" dedi. Cemil gülümsedi ve kızlar gittikten sonra Canan' a döndü. "Neyin var canım?" dedi Cemil ve Canan' ın elini tuttu. Canan birden elini çekti "Yo..Yok bişey" dedi. "Var birşey belli" dedi Cemil. "Kızlar bekler hadi görüşürüz" dedi Canan ve gitti. Cemil ise arkasından bakakaldı.