Μόνο Εσένα

Κεφάλαιο 15

Οι μέρες περνάνε γρήγορα, κυλάνε όμορφα σαν παραμύθι που διηγούμαστε σε μικρό παιδάκι. Ο Άρης αποφάσισε να μην πάει στη δουλειά για να μπορέσει να ξοδέψει χρόνο με την Σόφι. Είναι η πιο σωστή απόφαση που είχε πάρει ποτέ. Η μικρούλα του έκανε καλό, είδα έναν άλλον Άρη, τον Άρη που έβλεπα όταν και μόνο όταν η πριγκίπισσα του ερχόταν. Το κουδούνι της πόρτας χτυπάει δυνατά και εγώ σκουπίζω τα χέρια στη ποδιά μου πριν την ανοίξω. Ένας ψηλός, λιγνός κύριος στέκεται στο κατώφλι της πόρτας και μου χαμογελάει ευγενικά. Φοράει ένα μαύρο κουστούμι και κρατά δερμάτινο χαρτοφύλακα.

«Γεια σας,» Αποκρίνομαι. «Τι θα θέλατε;»

«Καλησπέρα, είμαι εδώ για να δω τον κύριο Άρη; Είμαι ο δικηγόρος του.» Απαντάει ο άνδρας και εγώ τον αφήνω να εισέλθει στο σπίτι. Με ευχαριστεί και τον οδηγώ στο σαλόνι.

«Θα θέλατε κάτι να πιείτε;» Ρωτάω με ένα χαμόγελο και τα χέρια στη πλάτη.

«Ένα ποτήρι νερό είναι αρκετό.» Εγώ πάω στη κουζίνα να βάλω λίγο νερό ενώ ξαφνικά φωνές και τσιρίδες ηχούν στο πάνω μέρος του σπιτιού. Γελάω και αφήνω το ποτήρι πάνω στο τραπεζάκι του καφέ.

«Τι ακούγεται ακριβώς;» Ρωτάει ο δικηγόρος.

«Αυτό κύριε είναι η μικρή μας πριγκίπισσα, η Σόφι, και ο κύριος Άρης.» Αποκρίνομαι χαρούμενα και κοιτάω τη σκάλα.

«Εσύ; Είσαι η υπηρεσία;»

«Μάλιστα.» Η Σόφι τρέχει κάτω τσιρίζοντας και γραπώνεται πάνω μου ενώ ο Άρης της ακολουθεί, τρέχοντας με λιγότερη ταχύτητα από αυτή που μπορεί.

«Μαμάκα!» Φωνάζει καθώς την σηκώνω και την αγκαλιάζω.

«Τι κάνεις αγαπούλα μου;»

«Ο μπα-μπαμπά-κας θέλει να με ΦΆΕΙ!!!» Γελάει δυνατά και εγώ ακολουθώ, κρατώντας την κοντά στο στέρνο μου.

«Μη φοβάσαι! Δεν θα αφήσω το μπαμπά να σε πειράξει!» Λέω με ένα χαμόγελο. Τα δάχτυλα μου μπλέκονται μέσα στις μπούκλες της και χαϊδεύω τα όμορφα μαλλάκια της απαλά.

Ο Άρης χαιρετάει τον κύριο και ζητάει συγγνώμη για την εμφάνιση του. Φοράει ένα κοντομάνικο μπλουζάκι και μία φρεσκοπλυμένη φόρμα. Πλησιάζω δειλά και εκείνος με φιλάει απαλά στο μάγουλο. Η μικρή πριγκίπισσα χαχανίζει, καλύπτοντας το στόμα της με τα χεράκια της και εγώ χαμογελώ γλυκά.

«Μπορούμε να μιλήσουμε ιδιαιτέρως;» Ρωτάει ο δικηγόρος που ακόμα δεν συστήθηκε.

Ο Άρης κουνάει το κεφάλι του και του δείχνει το δρόμο προς το γραφείο του. Οι δύο άνδρες φεύγουν και η Σόφι γεμάτη περιέργεια μου τραβάει απαλά το μανίκι για να κερδίσει την προσοχή μου.