Κεφαλαιο 4

3.7K 301 19
                                    


Η Σόφι τρέχει μέσα στη κουζίνα και σταματάει μπροστά μου, θέλοντας να μου πει κάτι. Το χαμόγελο της φθάνει τα αυτιά της κα τα ματάκια της γυαλίζουν. Χοροπηδάει από εδώ και από εκεί ενώ χτυπάει παλαμάκια.

«Αφοδίτη, Ο θείος—θείος Άγγελος θα έθει!!!..Μου έλει--έλειψε πολύ και θα τον δω!!»

«Αυτά είναι πολύ ωραία νέα, μικρούλα μου,» Λέω, δήθεν ενθουσιασμένη και γονατίζω λίγο για να την σηκώσω στα χέρια μου. Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να πατήσει το πόδι του εδώ μέσα ο Άγγελος αλλά είναι θείος της και ξάδελφος του Άρη και έχει δικαίωμα να έρχεται. Επίσης δεν μπορώ να πω τη γνώμη μου γιατί δεν μετράει. Η μικρούλα κουνάει θετικά το κεφάλι της και με αγκαλιάζει σφικτά.

«Μπο—μποούμε να του φτιάξουμε ένα...ένα γλυκάκι;»

«Σαν τι δηλαδή;»

«Μία...μία μεγά-μεγάλη τούτα!!» Λέει η Σόφι ενώ σηκώνει τα χέρια στον αέρα για να δείξει το μέγεθος της τούρτας που θέλει να παρασκευάσει. Εγώ γελάω απαλά και κουνάω το κεφάλι.

«Για μια τόόόσο μεγάλη τούρτα δεν ξέρω αν μπορώ αλλά θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια διώροφη;»

«Τι—τι είναι αυτό;»

«Μια τούρτα με δύο βάσεις. Θα δεις θα σου αρέσει,» Της λέω χαμογελώντας και την κουβαλάω μέχρι τον πάγκο. Την αφήνω να κάτσει προσεκτικά και ανοίγω το ψυγείο. Εκείνη την ώρα μπαίνει μέσα και ο κύριος Άρης που με κοιτάει απορημένος.

«Τι κάνετε δεσποινίς Αφροδίτη;» Ρωτάει με αυστηρό ύφος και ανασηκώνει το φρύδι του.

«Φτιάχνουμε τούτα!!!» Η Σόφι απαντάει χαρούμενα, πριν από εμένα, κουνώντας το σώμα της πέρα δώθε και χτυπώντας παλαμάκια. Το βλέμμα του απαλύνει και εκείνος χαμογελάει.

«Μια πριγκίπισσα δεν μαγειρεύει,» λέει, πλησιάζοντας την κορούλα του και αγκαλιάζοντας την. Εκείνη καταλαβαίνει ότι θα την πάρει από την κουζίνα και το προσωπάκι της συννεφιάζει.

«Μα, μα μπαμπάκα εγώ θέλωωω!!» Τ

«Εντάξει πριγκίπισσα μου, εντάξει μην στενοχωριέσαι θα σε αφήσω αλλά θα μου υποσχεθείς ότι θα ακούς την δεσποινίς Αφροδίτη.» της χαϊδεύει τις μπουκλίτσες και εκείνη του χαμογελάει απαλά.

«Εντάξει μπαμπάκα,» Απαντάει γλυκά η μικρούλα και του αγκαλιάζει το λαιμό.

«Μπράβο πριγκίπισσα μου,» λέει και την αφήνει ξανά στον πάγκο. Πηγαίνει προς την πόρτα και κοντοστέκεται, κοιτώντας εμένα.

Μόνο ΕσέναDonde viven las historias. Descúbrelo ahora