Το βράδυ έρχεται μαζί με την βροχή της Άνοιξης. Η μικρούλα έχει ξαπλώσει στο ροζ κρεβατάκι της και ακούει το παραμύθι που της αφηγούμαι ενώ κοιτάει τις σταγόνες που χτυπούν αλύπητα το τζάμι του παραθύρου.
«Μαμάκα;» Ρωτάει η Σόφι. Με κοιτάει με τα μεγάλα μάτια της καθώς αγκαλιάζει το αρκουδάκι της.
«Ναι, Σόφι μου;»
«Θα μείνω εδώ για-για πάντα;»
«Εσύ τι θέλεις;» Ρωτάω αντί να απαντήσω και γονατίζω για να είμαι στο ύψος της.
«Να μείνω εδώ!» Λέει δυνατά και εγώ χαμογελώ ελαφρά.
«Τότε αυτό θα γίνει.» Της ανταπαντώ και χαϊδεύω τα μαλλάκια της.
Μόλις την παίρνει ο ύπνος, στη μέση της ιστορίας που της έλεγα, σκεπάζω προσεκτικά το εύθραυστο σωματάκι της και φεύγω. Η φωνή του Άρη που φωνάζει ακούγεται από το δωμάτιο του και εγώ δειλά-δειλά βαδίζω προς τα εκεί.
«Δεν με ενδιαφέρει Νικόλ! Είπα κάτι και αυτό θα γίνει, θέλεις δε θέλεις!» Φωνάζει στο τηλέφωνο. Ακουμπάω απαλά πάνω στο ξύλο και κοιτάω μέσα από τη σχισμή της πόρτας.
«Η μικρή θα μείνει μαζί μου! Μπορείς να το δεχτείς και να πάμε στο δικηγόρο για τα χαρτιά ή μπορώ να σε σέρνω στα δικαστήρια και να σε ξεφτιλίσω μπροστά σε όλη το γαμημένο κοινωνικό σου κύκλο!... Είσαι ένα τίποτα Νικόλ μ' ακούς; Μια καριόλα είσαι που νομίζεις ότι θα ρίξεις τον άνθρωπο που σου έδωσε αξία και τώρα τριγυρνάς με το γκόμενο που θέλεις να πλασάρεις στη κόρη σου για πατριό!» Τα λόγια του με αηδιάζουν, πρώτη φορά που τον ακούω να βωμολοχεί.
«Μπορείς να καταστρέψεις τη ζωή σου, κάθε γαμημένο κομματάκι της, αλλά η κόρη μου θα ζήσει τη ζωή που αξίζει! Και αυτή είναι μαζί μου και με μία μάνα που πράγματι την αγαπάει!» Χτυπάει τον τοίχο και δίνει μια δυνατή κλοτσιά στο κρεβάτι κάνοντας το να τρανταχτεί.
«Μη τολμήσεις να την ξαναπιάσεις στο στόμα σου!»
Αναπηδώ ελαφρά και καλύπτω το στόμα μου ώστε να μην ακουστεί η κραυγή τρόμου που βγήκε από μέσα μου. Λίγα λεπτά αργότερα τίποτα δεν ακούγεται από το δωμάτιο. Τι περίεργη ησυχία. Αποφασίζω να εισέλθω και να δω τι συμβαίνει. Κρατώντας την ανάσα μου, σπρώχνω ελαφρώς την πόρτα και κάνω το πρώτο μου βήμα.
Ο Άρης κάθεται πάνω στο μαλακό στρώμα του κρεβατιού με τα άσπρα σεντόνια και κρατάει το πρόσωπο του στα δύο του χέρια. Μόλις με καταλαβαίνει, ανασηκώνει την πλάτη του και ακουμπάει τα χέρια του στα γόνατα του. Εγώ τον πλησιάζω αργά και δειλά, δεν ξέρω αν θέλει να μείνω ή να φύγω. Παίζω με τα δάχτυλά μου νευρικά και στέκομαι μπροστά του, κοιτώντας το πάτωμα.
DU LIEST GERADE
Μόνο Εσένα
Romantik'ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ' " Έρωτας είναι ένα συναίσθημα που εύκολα ξεπερνιέται, φεύγει και ξεχνιέται. Αγάπη είναι ένα δυνατό συναίσθημα που φωλιάζει στη καρδιά σου και δύσκολα ξεφεύγεις από τα δίχτυα της.. " Η Αφροδίτη και ο Άρης είναι δύο διαφορετικά άτομα. Εκε...
