Μόνο Εσένα

Κεφάλαιο 19

«Η πριγκίπισσα μου θα μείνει στη γιαγιά της απόψε.»

«Αλήθεια;» Λέω με ένα ψεύτικο χαμόγελο, αρκετά αληθινό. «Σου έλειψε η γιαγιάκα αγαπούλα μου;»

«Ναι, μα-μαμάκα...» Η Σόφι έχει ένα φαρδύ χαμόγελο στο πρόσωπο της που με κάνει να νιώσω μια γαλήνη. Κουνάω το κεφάλι και της δίνω ένα φιλί πριν συνεχίσουμε το δείπνο μας. Κοιτάω τον Άρη προσεκτικά. Δεν του έχω πει τίποτα για το γράμμα ακόμα και δεν ξέρω αν θα έπρεπε να του το πω. Και μετά από αυτό; Τι θα έπρεπε να κάνω μετά; Να τον ρωτήσω τι εννοεί ο οποίος το έστειλε; Δεν μπορώ, θα θυμώσει και πάλι. Αλλά από την άλλη δεν έχω επιλογή. Αν θέλω να μάθω την αλήθεια πρέπει να ρωτήσω.

Όταν τελειώνουμε το φαγητό, εγώ αρχίζω το μάζεμα των πιάτων ενώ ο Άρης και το αγγελάκι πάνε πάνω για να μαζέψουν τα πράγματα που θα πάρει μαζί της στη γιαγιά της. Μισή ώρα αργότερα, κατεβαίνουν με τρεις βαλίτσες. Τις δύο που έχει τα ρουχαλάκια της και τα παιχνίδια της τις έχει ο Άρης ενώ την τρίτη με το σετ τσαγιού το έχει η Σόφι. Έρχεται να με χαιρετήσει και εγώ της δίνω ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο.

«Να είσαι καλό κορίτσι εντάξει;»

«Ναι...μα-μαμάκα...» Μου λέει χαρούμενα και τρέχει προς την πόρτα.

Γελάω και κοιτάω τον Άρη που μου χαμογελάει. Προχωράω προς το μέρος του και ακουμπάω τα χείλη του με τα δικά μου πριν απομακρυνθεί και πάει προς το αμάξι. Μόλις μένω μόνη μου ανοίγω το συρτάρι κάτω από το πάσο και βγάζω την φωτογραφία, κρατώντας την σφιχτά. Την ξανακοιτάω, νιώθοντας τον πόνο στο στήθος μου να χειροτερεύει. Γιατί γίνεται αυτό το πράγμα σε εμένα; Η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα ώστε δεν κατάλαβα για πόση ώρα κοίταζα την φωτογραφία. Η πόρτα κλείνει, εγώ πετάω τη φωτογραφία μέσα στο συρτάρι και κοιτάω πάνω, περιμένοντας να δω τον Άρη να μπαίνει.

«Είπε να σου πω πως θα της λείψεις και μου ζήτησε να την πάρουμε το βράδυ πριν πέσει για ύπνο.» Αυτά είναι τα λόγια του μόλις με κοιτάει και εγώ χαμογελάω, κουνώντας το κεφάλι.

«Πρέπει η γιαγιά της να είναι πολύ χαρούμενη που την είδε. Έχει καιρό.» Του αποκρίνομαι και σηκώνομαι όρθια προχωρώντας προς την κατεύθυνση του. Ήρθε η ώρα να του πω. Αυτό δεν κάνουν τα ζευγάρια; Μιλάνε για το τι τους απασχολεί. Ο Άρης κάθεται σε μια καρέκλα και πριν προλάβω να μιλήσω, με πιάνει από τη μέση και με τραβάει να κάτσω στην αγκαλιά του.