Κεφάλαιο 10

3.4K 275 23
                                    

Κάθομαι δίπλα στο σκονισμένο τζάκι σκουπίζοντας τις στάχτες και βάζοντας τες σε μια γωνιά πίσω από τα καυσόξυλα. Είναι το βράδυ των Χριστουγέννων. Ο κύριος Νέστωρ, η γυναίκα του και ο Άρης έχουνε πάει επίσκεψη σε οικογενειακούς φίλους και ο κύριος Πάνος δεν δουλεύει οπότε έχω μείνει πίσω, μόνη μου να κάνω όσες δουλειές μου έχουν απομείνει. Η πόρτα ανοίγει και εγώ τινάζομαι από το πάτωμα και στέκομαι όρθια με το κεφάλι κάτω. Περιμένω να δω την κυρία και τον κύριο αλλά αντιθέτως, μέσα μπαίνει ο Άρης που βλέποντας με, έρχεται προς το μέρος μου.

«Αφροδιτούλα, τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα;»

«Κα-Καθαρίζω,» απαντώ ντροπαλά και κοιτάω το πάτωμα.

«Τέτοια ώρα; Έλα, πήγαινε να κοιμηθείς, δεν κάνεις τίποτα άλλο όλη μέρα, ξεκουράσου και λίγο.»

«Καλύτερα να τα τελειώσω σήμερα. Αύριο έχω να βοηθήσω την κυρία Ολίβια με το μαγείρεμα.» Λέω και αρχίζω να μαζεύω τις στάχτες που είχαν πέσει στο πάτωμα.

«Μα γιατί Αφροδιτούλα μου; Δεν είσαι κουρασμένη;» Ρωτάει ο Άρης απαλά και γονατίζει δίπλα μου.

«Αντέχω λίγο ακόμα.»

«Δεν κάνει να κουράζεσαι τόσο. Άλλωστε δεν θες να είσαι ξεκούραστη για αύριο; Τι; Μην μου πεις ότι δεν σου αρέσουν τα Χριστούγεννα;»

«Δεν είναι ότι δεν μου αρέσουν... Απλά δεν έχω κάτι να περιμένω. Είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες με τη διαφορά ότι σχολάω πιο νωρίς.»

«Δεν ανυπομονείς για το φαγητό ή τα δώρα;»

«Δώρα; Δεν θυμάμαι να έχω πάρει ποτέ δώρο.» Ο Άρης με κοιτά αμίλητος και εγώ γυρνώ το κεφάλι μου από την άλλη καθώς πετάω τις στάχτες μέσα στο τζάκι.

«Αφροδιτούλα, δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω...έλα εδώ,» μου ψιθυρίζει και με παίρνει αγκαλιά. Νιώθοντας πόσο σφιγμένη είμαι μου τρίβει την πλάτη για να χαλαρώσω.

«Όχι, δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία πλέον... Καλό θα ήταν να πας να ξεκουραστείς τώρα.» του λέω καθώς ξεφεύγω από την αγκαλιά του και σκουπίζω τα χέρια μου στη ποδιά μου.

«Νομίζω ότι θα κάτσω να σου κάνω παρέα.»

«Άρη—«

«Γιατί είναι οι φίλοι;» Διστάζω αλλά τελικά τον αφήνω και συνεχίζω τις δουλειές μου. Οι ώμοι μου αρχίζουν και πονάνε και κάθομαι για να κάνω ένα διάλλειμα. Ο Άρης που έρχεται δίπλα μου αρχίζει να με τρίβει απαλά στη πλάτη. Εγώ αναστενάζω και νιώθω τα μάτια μου να κλείνουν καθώς χαλαρώνω όλο και πιο πολύ.

Μόνο ΕσέναTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang