***
MICHAELA's POV
Kasalukuyan akong naglalakad sa corridor patungo sa kwarto ni Lolo. Buti nalang at may ilaw sa bawat gilid kung hindi nag-panic na ako dahil sa dilim. Napatigil ako dahil may naramdaman akong tao na sumusunod sa akin. Tumalikod ako para tingnan kung sino iyon pero wala naman. Nanindig ang balahibo ko nang may bigla na lamang magsalita sa isip ko.
'Malipat na, Ela.'
Ang boses niya ay tila nagbabanta ngunit wala naman akong nararamdaman na Cahit anong uri ng kapahamakan, pati narin dahil magaan ang loob ko sa kanya. Her voice is familiar pero hindi ko matandaan kung saan ko ito unang napakinggan.
'Wag kang matakot, hindi kita sasaktan. Basta maghanda ka lang.'
Wala ng nagsalita pagkatapos n'on kaya pinagpatuloy ko ang paglalakad hanggang sa makita ko na sa wakas ang pinto ng kwarto ni Lolo na may nakaukit na 'Master Alison Sparks'.
Kumatok muna ako bago ko buksan ang pinto. Bumungad sakin ang nakangiti niyang mukha na nag-aabang sa aking pagbisita habang may inaasikaso na mga papeles sa harap niya.
"Hi Lolo!"
"Sabi na nga ba at tama ako. Ikaw nga ang bibisita sa akin, apo." Napatawa lang kami pareho.
It's been a long time since the last time I saw him. May pagkabaliw parin talaga siya. Well, it runs in our blood.
"Lolo naman, nakakatawa ka pa kahit madami ka ng ginagawa. Tsk! Tsk! Tsk!"
"Hindi ko lang mapigilan dahil binisita ako ng apo ko. Masama ba iyon?"
"I'm just worried. Halos hindi na kayo umuuwi, ayon pala naman nandito kayo sa lugar na hindi ko pa napupuntahan."
Niyakap ko siya. I usually do this everytime I visit him.
"Sus, ang apo ko. Anong nakain mo at naging ganyan ka ka-sweet?" He really loves teasing me though. I pouted to the point na wala parin talaga siyang pinagbago and I'm glad. He's like Papa, lagi niya akong napapangiti.
"Nothing, Lolo. Miss lang talaga kita at nag-aalala na rin."
"You don't have to worry, apo. Inaalagaan ko naman ang sarili ko at sinusunod ko ang mga bilin mo." I just replied him a nod.
"Anyway Lolo, pumunta po ako dito para tingnan kung tulog na kayo pero hindi niyo na naman ako sinunod sa pagtulog ng maaga. Hindi ba sinabi ko na ito sa inyo dahil makakasama ito sa inyong kalusugan."
"May tinapos lang ako. Oo nga pala, may exam ka pa bukas kaya kailangan mong paghandaan iyon."
I'm already informed by our leader about it.
"Oo nga Lolo, naulit nga po sakin ni James pero paanong test po ba 'yon?" Bigla kong tanong. Malay ko bang wasakan ng mukha pala yun o kaya naman ay bugbugan.
"Iyong makakalaban mo ay trained na kaya kailangan mong makapaghanda dahil bukas mo palang matutuklasan ang abilidad mo."
Yikes! Talo na agad ako kung trained na ang makakalaban ko. Parang gusto ko na tuloy magback-out.
"Laksan mo lang ang loob mo, apo. Ganyan talaga kapag beginner. Lahat naman tayo dumaan dyan. Remember what I always told you when you were little?" He slowly caress my head.
"Being brave doesn't mean you aren't afraid of anything anymore but the ability to move forward in spite of fear." We recited it together.
Kapag pinanghihinaan ako ng loob, ito lagi pinapaalala sakin ni Lolo. And I'm thankful dahil isa siya sa mga taong nagbibigay sakin ng lakas.
