Dwa oblicza

Rozdział X - Wypadek na lekcji

Całą noc pilnowałam Toma, a wraz z nim sfory. Nie odstąpiła go na krok. Mnie też wezwał alfa i posłusznie się pojawiłam. Wbrew woli mojego wuja oczywiście. Wszyscy spaliśmy u Toma, no oczywiście oni tak sądzili bo tak naprawdę to ja nie zmrużyłam oka. Pilnowałam. Rano pierwsza obudziła się Ana i razem zrobiłyśmy chłopakom śniadanie. Wszystko mi wczoraj powiedzieli i wytłumaczyli, ja udawałam zdziwienie i strach. Uwierzyli i to się liczy.

Zadzwonił dzwonek. A ja jak zwykle udałam się na koniec korytarza gdzie siedziała sfora.

- Jak myślicie. Ci ludzie jeszcze wrócą?

Max zadał pytanie , które jak sądzę chodziło całej sforze po głowie. Ja wiedziałam że niestety tak.

- Ta agentka ,, Wilk '' ponoć mnie obserwuję by w każdym momencie mi pomóc.

Tom się wygadał , ale nie mam mu tego za złe.

- Czyli teraz może być gdzieś obok nas? Patrzy się na to co robimy, a może nawet słucha co mówimy?

Ana nie była z tego zadowolona. Ooch.. gdyby tylko wiedziała. Nie musiałabym się w tedy ukrywać, ale wtedy stracili by do mnie na tyle zaufanie by mi o wszystkim mówić. Nie mogę tak ryzykować.

- Na nią też musimy uważać. Jest wilkiem , ale tylko z nazwy. To my nimi jesteśmy, i to się liczy. Jest nie bezpieczna , kto wie jakie są jej prawdziwe intencje.

Moje oczy zadrżały. Boją się mnie, boi się mnie nawet sam alfa. No to narobiłam sobie niezłej reputacji.

Znowu dzwonek, a ja pierwsza podniosłam się z ławki.

- Musze iść mam teraz wf.

- Ja też , chyba mamy zastępstwo z pierwszą liceum.

Tom uśmiechnął się i wstał udając się razem z Rinem , który jest w jego klasie na sale gimnastyczną. Przebrałam się i udałam na małą cale gdzie czekała już cała moja klasa. Przywitał nas jak zwykle nasz wuefista , Pan Andrzej.

- Witam klasę , dziś siatkówka! Na dodatek dołączą do was koledzy ze starszych klas.!

Odwróciłam się do uczniów stojących w kącie i rozgrzewających się do gry. Stał tam też Rin , no i Tom. Nie wpadła bym na to że połączą wf-y dwóch klas różniących się o dwa lata nauki. Ale dzięki temu będę miała na oku Toma. Zawsze coś.

- Dzielimy się na drużyny !

Tak też zrobiliśmy, choć nie dużo zrozumiałam bo strasznie bolała mnie dziś głowa. Jęknęłam cicho i stanęłam gotowa do gry.

Bartek z trzeciej zabrywa.... Piłka leci... odbija Ania podając do mnie , ja szybkim ruchem ścinam piłkę ii.... Tom ją blokuję!??!!! A była taka ładna ścinka. Piłka leci dalej , dociera do Moniki i do Rina który pięknym rzutem przebija i...

- Punkt dla lewej !!!

Super już jeden zero dla przeciwnych. Ból głowy się nasilał. A ja coraz mniej miałam siły na obserwowanie piłki. Która właśnie zmierzała w moją stronę ??!!! Odbiłam , ale natychmiast upadłam i złapałam się za głowę jęcząc. Wszyscy do mnie podbiegli, ale najszybciej podbiegł wystraszony Rin. Zemdlałam.

------ --------- ----------- ------------ -------------

Obudziłam się w swoim pokoju, głowa nadal piekła.

- Spokojnie Aga, nadal nie wiemy co ci jest.

Cichy i miły głos ulżył bólowi, sama nie wiem dlaczego jego głos wydał się taki przyjemny. Poczułam się jak po jakimś wielkim maratonie, a jego głos był tym pierwszym wielkim wdechem, ale tak cichym że mogłabym porównywać go do szeptu, ale takiego jak po wielkiej kłótni. Takiego przynoszącego ulgę.