I Need You... || NH ✔

20.

-Co? Nie! - mówi zdziwiony Zayn. - Dziewczyna uwzięła się na niego. Nie daje mu żyć.

-Jasne, i właśnie dlatego wczoraj się z nią całował? - pytam oburzona.

-Jestem skłonny uwierzyć w to, że to ona prędzej go pocałowała, a nie on ją. - Zayn wydaje się być zniesmaczony tą rozmową. - Zaufaj mu w końcu dziewczyno i nie rób scen. - mówi i wychodzi, ale zaraz wraca i dodaje - Nie gniewaj się, ale nie bardzo za tobą przepadam. Więc nie zawracaj mi głowy takimi pierdołami. - mruga do mnie i znika wśród fali tłumu.

Stoję tak jeszcze chwilę nie wiedząc co robić, gdy w tłumie wypatruje Niall'a. Szybkim krokiem ruszam do niego. W pewnym momencie znika mi z oczu. Zatrzymuję się i rozglądam się dookoła. Kiedy chcę zrobić krok do przodu, zostaję przez kogoś popchnięta i upadłabym, gdyby czyjeś silne ręce nie złapały mnie w talii w ostatniej chwili. Zaczynam szybko oddychać, ale odwracam  się do wybawcy, którym okazał się szarooki blondyn.

-Gdzie lecisz? - pyta i mruga do mnie. - Tym razem nie dam ci tak szybko mnie spławić. - mówi i stawia mnie na nogach. Nawet w tak wysokich butach jestem od niego niższa.

-Nie mam zamiaru cię zbywać. - i wykorzystując chwilę mojej odwagi muskam swoimi ustami jego usta.

Kiedy stwierdzam, że to głupie, a on pewnie tego nie chce, chcę się szybko odsunąć, ale blokuje mnie ręką i wzmacnia pocałunek.

W końcu odrywamy się od siebie i patrząc sobie w oczy, uśmiechamy się. Może nie jest za późno na naprawienie wszystkiego.

-Dla mnie jesteś perfekcyjna. - gładzi mnie bardzo delikatnie po świeżym napisie na ramieniu.

-Dziękuję. - mówię. - A propozycja pomocy zmienienia mnie... Jest nadal aktualna? - pytam z nutką nadziei w głosie.

-Zawsze. - chłopak uśmiecha się szeroko i łapiąc mnie za rękę wracamy do domu.

Kiedy znajdujemy się w moim pokoju, każe usiąść mi na łóżku, a sam stojąc, zaczyna dyktować swoje warunki i punkty zmiany.

-Jako pierwsze... styl. - to były pierwsze słowa jakie powiedział na ten temat.