DANGER (NamJin FanFic)

CHAPTER 20

Go back. We missed you. I missed you.

A message from Jungkook. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. How should I react? Taena, di ba dapat kay alien siya ganito?? Bakit pakiramdam ko nilalandi niya rin ako. I was about to turn it off when someone called me.

Pisti, tumatawag siya. Without having  a second thoughts, I hurriedly switch it off. Manigas siyang ranger siya. Dapat naging ninja na lang siya. Galing niyang manghokage eh...

---
Pagkagising ko, bigla kong naisip sila Taehyung. Ano na kayang balita sa kanila? Pagkatapos kong mag-ayos ay agad ko silang tinawagan.

"Hay, mabuti na lang tumawag ka na. Kamusta ka na?" Bungad ni Jin. Napaiyak ako. Miss ko na sila.

"Okay lang, maayos ang tinutuluyan ko. Tsaka mababait ang mga tao rito."

"Nga pala, laging malungkot si alien. Kausapin ko naman."

"Asan siya. Pakausap." Sabi ko. Natahimik sa kabilang line. I took that opportunity to calm myself and try to stopped my eyes from crying.

Biglang may nagsalita sa kabilang line. Nakilala ko agad kung sino iyon. At agad na dumaloy ang mga luha ko pagkarinig ko sa boses ni Taehyung.

"Alien, miss na kita." Humahagolhol na sabi ko. Alam kong umiiyak narin siya.

"Miss na rin kita pandak. Wala na akong kalaro rito, ang tagal na nating hindi naglalaro ng hide and seek." Naiiyak na sabi niya. Suminghot ako kasi tumutulo na ang sipon ko. Kahit kelan alien talaga siya.

"Kapag umuwi ako jan, maglalaro tayo. Kahit patentero pa o chinese garter. Kahit magalit pa si Jin." Natatawang sabi ko. Tumawa na rin siya.

Nakakagaan ng pakiramdam na nakausap ko na siya. Pakiramdam ko kasi ang sama ko dahil wala nama siyang kaalam alam sa nararamdaman ko pero binabalewala ko na siya. Ni wala siyang idea kung bakit ako umalis at ni hindi man lang ako nagpaalam.

"Kelan ka ba babalik?" Tanong niya.

"Baka matagalan pa. Hindi ko alam."

"Bakit ka ba kasi umalis? Inaaway ka ba nila rito kapag wala ako?" Parang batang tanong niya. Natawa ako kasi siya lang naman ang madalas mang-asar sakin, silang dalawa ni Jin.

"Hindi. Basta babalik din ako." Sabi ko. Inend ko na ang tawag. Napatingin ako sa picture frame na nasa table. Picture namin ni Taehyung. Dont worry Taehyung, everything will be fine...
----

JIN'S POV

Nagdecide akong pumunta sa office nila Namjoon. Ang sabi niya kasi madala na siya roon dahil sa pagtataek over niya ng company. Nasa may lobby ako ng may mapansin akong pamilyar na muka. Yung babae sa sementeryo!!! Anong ginawaga ng babaitang ito rito?

Dumeretcho ako sa office ni Namjoon. Halatang nagulat siya ng makita ako. Wala kasi akong sinabi na pupunta ako. I just really want to surprised him.

"What brings you here, my pink princess?" Tanong niya. Tumayo siya at niyakap ako.

"Visiting you. And asking you out." I said with a sweet tone. Ilang araw na rin kasi mula ng huli kaming magkita. Sobrang busy siya ngayon, dahil sa pag-aasikaso ng pagtatake over sa company. Pati na rin yung pagreresign niya inaayos niya rin.

"Okay. Ill just need to fix these papers." He said then continued to his work. I just watched him working, looking at him with those suit and tie he wore right now, makes me fall for him deeper.

Di pa din namin naaasikaso ang details tungkol sa kasal, dahil gusto namin matapos muna niya ang dapat niyang gawin. Kahit pa nga gusto na ni Appa Kim na ikasal agad kami. I just want to settle things before our wedding. Di din naman kami nagmamadali ni Namjoon.

"How was your day?" Namjoon suddenly asked without breaking his attention to his works.

I sighed before I finally found my tongue. "Its fine. Actualky, nag-aalala ako kay Jimin at Taehyung. I know there was something going wrong between those two." Malungkot kong sagot.

"Ohh. Hoseok told me that they were in Route Avenue for the music video. And that he saw and talked with Jimin. I think Jimin was in Route Avenue." He said.

Kaagad akong napatingin sa kanya. "Di ko alam ang exact location ni Jimin. He just called twice. Pero nagkausap na sila ni Taehyung. Its just that I had this feeling that Jimin hides something from us."

Tumayo si Namjoon at lumapit sakin. He held my hands and looked straight in my eyes. "Dont worry, everything will be alright. I know your friends are strong enough to handle this kind of matters." Niyakap ko siya ng mahigpit. Mula ng makasama ko sila alien at pandak, never pa silang nagkatampuhan ng sobrang tagal. Isang lollipop lang ang katapat ni alien at isanv softdrinks lang ang katapat ni pandak.

Isang katok ang nagpahiwalay samin ni Namjoon. "Come in." Namjoon said after a few knocks. Pagbukas ng pinto yung babaitang iyon ang pumasok.

"Sir, you have an urgent meeting with the members right now." She said. Sa pandinig ko parang nang-aakit ang boses niya. Napataas tuloy ako ng kilay.

"So, secretary mo siya?" I asked Namjoon. Why he didnt even mentioned it to me. "And you, diba ikaw yung nasa sementeryo?" Tanong ko sa kanya. Tumango lang siya.

"My princess, this is Katie." He introduced her. "And this is my fiance." He finally said. Katie just smiled at me, and I smiled back. Plastic.

"Jin, I think I have to go. Baka matagalan ako sa meeting. Can we just reschedule our date next time?"

"Okay. Just call me if your at home." I said. Ano pa nga bang magagawa ko eh meeting yun.

Nauna na akong lumabas kasi may mga papers pa siyang kailangang iprepare. Alam ko ang priorities namin ni Namjoon, busy siya at busy rin ako. Per sana magkaroon kami ng oras para sa isat-isa.

Nagulat ako ng may bigla na lang humawak sa balikat ko. Paglingon ko si Baekhyun. Agad akong ngumiti.

"Oh, san ka galing?" Tanong niya. Sabay na kaming naglakad.

"Sa office ni Namjoon. Pero may meeting siya eh." Sagot ko. Napansin ko ang bitbit niyang paper bags.

"Naggrocery ka?"

He nodded. "Yeah, ang takaw kasi ng mga dalawang barako ko eh." He said simple. I just smiled. Kami kay kelan magkakaanak?

"So ilang taon na nga ba kayong kasal?" I asked.

"Hmmm, almot two years. Pero hanggang ngayon getting to know each other parin kami." He chuckled. Hearing his answers and just by the looks, I can easily tell that he was happy with his life. "Gusto mo bang magdinner sa bahay?"

Nag-isip agad ako, wala naman akong gagawing iba sa bahay bukod sa tumunganga. "Sure."