DANGER (NamJin FanFic)

CHAPTER 36

JIN'S POV

Habang papalapit ako ay palinaw ng palinaw ang naririnig ko mula sa opisina ni Namjoon. Pagopen ko ay halos maging dragon ako sa nakita ko. But being the 'nice and sweet' wife I am ay kalmante akong naupo sa couch na nasa gilid ng opisina. Pinagkrus ko ang mga binti ko saka nakangiting tumingin sa kanila, particular kay Katie.

"What an interesting view! So balak mo pa talaga reypin ang asawa ko sa mismong opisina niya?!" Di pa din makahuma si Katie at kahit si Namjoon ay para nang ipinako sa kinahihigaan nito. "Bakit di niyo ituloy? Baka sakaling mas matuwa ako?"

Doon lang parang nahimasmasan si Namjoon, agad niyang itinulak si Katie at agad na tumayo at inayos ang sarili. He looked like he was about to begged but he refrained from standing. Tumayo din si Katie at matalim ang tinging ibinigay sakin.

"May relasyon kami ni Namjoon." Walang kagatol gatol na sabi niya. At para iemphasize ang sinasabi niya ay ipinulupot niya pa ang braso niya sa braso ni Namjoon na agad ding inalis ng huli.

"Your out of your mind. Jin, please dont believe her."

"Of course I dont. Sinong tanga ang maniniwala sa sinasabi ng butiking yan." Sagot ko at agad na tumayo.

Wala akong pakialam sa drama niya kaya agad kong hinila si Namjoon sa braso pero nakipaghilaan si Katie.

To make it short, sa sobrang pagkapuno ko sa kanya ay sinipa ko siya at saka pinaghahahampas at pinagsasabunutan kaya nalagutan siya ng hininga at namatay. Pero syempre charing lang iyon. Sinampal ko lang naman siya at saka ubod ng lakas na hinila ang GWAPO KONG ASAWA na nakamasid pa rin samin. Ang sarap niya batukan lang.

Nasa parking area na kami ng bitawan ko siya. Matalim ang mga matang humarap ako sa kanya. "Bakit wala ka man lang ginawa kanina? Bakit parang gustong gusto mong nililingkisan ka nung babaeng iyon? Ano type mo rin siya? O baka naman totoo ang sinasabi-"

"Calm down, Jin. It was all a shit. Bakit moko pagdududahan, wala akong ginagawang masama."

"Then how come the two of you ended in that situation?"

"I dont know." Biglang lumambot ang expression niya at agad na niyakap ako. "Please dont get mad at me. Please." He begged. Gaya ng dati kapag ganito na siya para akong sira na basta na lang nawawala ang galit at kumakalma.

Its actually not a big deal for me. Alam kong patay na patay yung Katie na yun sa asawa ko at alam kong kahit maghubad pa iyon sa harap niya ay hindi niya ito papatulan. Its just pissing the hell out of me when I saw that bitch hovering my husband. Ako lang kasi dapat eh. Ako lang!!!!! Di ko mapigilang hindi mairita, para akong sinasaniban na gusto kong magwala. Naiinis ako na naiirita na hindi ko mawari. Nakadagan pa lang ah pano pa kapag iba na ang ginawa ng babaeng iyon sa asawa ko.

"Please Jin." Ulit ni Namjoon. Para siyang nakikipagdeal sa isang bata sa tono ng boses.

"Lets just go home." Patamad kong sabi at saka umalis sa pagkakayakap niya.

Tahimik lang kami nang sumakay sa kotse. Pero maya maya ay nagulat ako ng ibang daan na ang tinatahak namin.

"Teka, san tayo pupunta?"

"Were on a vacation now. Babawi ako sa inyo Jin, sa inyo ng baby natin. I didnt do anything bad, but I just want i proved to you again how much I love you." Litanya niya.

Tinablan na ako ng kilig. Potek ang gwapo niya lalo kapag seryoso, na habang nagsasalita ay lumilitaw ang dimples niya. Di na ako nagsalita at basta na lang nakatingin sa kanya. Ganon pala kapag wala kayong mapag-awayan, gagawa ka ng bagay na pag-aawayan niyo makita mo lang kung gaano ka niya kamahal. Yung mga bagay bagay gagawin mong big deal para may pag-awayan kayo.

I guess ganoon na nga kami. Were so perfect na kapag nakagawa ako ng mali ay patatawarin niya agad ako, na kakalimutan niya agad ang mga ginawa ko at sasabihing Its okay, baby. Masyado lang siguro akong naghahanap ng paraan na magalit siya sakin. But in the end, pinairal pa rin niya yung pagiging Namjoon niya. Yung halos sambahin ako at halos ialay na niya ang lahat wag lang akong mawala.

And for the second time, here I am, falling for him deep that I cant stand alone without him here beside. That if I ever lost him, its like Im losing my breath too, my soul, my everything.

Naramdaman ko ang masuyong pagpisil niya sa kamay ko dahilan para mabalik ako sa katinuan ko at napatingin ako sa paligid ko. Its familiar. Very familiar.

"Wait, why are we here?"

Nakalabas na ako ay nakatingin pa rin ako sa paligid. Naramdaman ko na lang ang masuyong pagyakap ni Namjoon sa likod ko at ang pagpatong ng baba niya sa balikat ko.

"Because this is the place where we start a new. Where you say yes to me, and where you give your everything. Jin, I want to remind you what we had here and what will we have in the future."

Wala na naman akong nasabi. Nasan kami? Nasa Isla Namana lang naman. Kung saan siya nagpropose at kung saan kami unang nagbakasyon.

Tahimik kaming naglakad at papunta sa cottages, at parang doon ay bumalik lahat.

"Jin, will you marry me again?" He said as his eyes started to water. He kneeled down and there in this hand was the ring. San niya nakuha iyon?

"What if I say No this time?"

"You wouldnt wanna know how this man chase you. You dont have any idea how this man become a monster if you ever leave him."

"Your threatening me."

He just chuckled as he put the ring in my ring finger, where our engagement ring and wedding ring put on.

"I didnt say yes, yet."

He laughed, then he stood up and hugged me so tight. "Please always stay with me Kim Seok Jin. Please always be with me no matter what happens." He then kissed the tip of my nose and then he closed the distanced between our lips. As his lips touched to mine, tears of joy started to flow from my eyes.

Yeah, this is where I belong. This is where I should belong. This is where I must belong. He was the one destined for me. Even though he hurt me once, he still there for me, to make it up to me. And to ease all the pain he had caused. For making me the happiest person alive. Even though Im always on danger whenever Im with him.

Im danger because I cant control whatever I feel. I cant seemed to have a control with me, because he was the one who controls me. Im in danger because Im deeply in love with him that I cant even get a hold of myself. Im in danger because whatever he does, him being a stupid yet charming. Him being a sweet and gentle yet rough and hard. Him being him.

And to sum it all up. I just love this man hugging me and kissing me...

"I love you, Kim Namjoon." I said with all my heart and soul. Surrending my life in his hands.

"I love so much, Kim Seok Jin."

We sealed it with a sweet and gentle kiss.

-------

The story has come to its end. Wala pa talaga akong balak na tapusin ang story but the story shouts for its ending. And sana magustuhan niyo ito. Dont worry naghihintay na din ang JiKook ff ko so sana magustuhan niyo rin at masubaybay niyo.

Pasensya na sa ganitong ending. Im sucks especially when it comes to endings. But ito lang nakayanan ko.

Thank you sa lahat ng nagbabasa pa at sa nananatiling sumusuporta sa Danger. Thank you dahil kahit na magulo ang author at padalos dalos ng desisyon ay nanatili pa rin kayo.

As this story ends, kasama ko kayo sa journey ko kaya everybody, this all our achievement!!!!!!

Thanks again and again. Till next time.....