DANGER (NamJin FanFic)

CHAPTER 15

Napapaiyak parin ako kapag naiisip ko ang kwento ni Tatang. Napakalungkot.

"Bakit ka umiiyak? May problema ba sa kweba?" Takang tanong ni Namjoon. Tumingin ako sa kanya at ngumiti lang saka umiling. Naisip ko bigla , magiging ganon din ba katibay ang pagmamahal namin ni Namjoon kapag tumagal? Magiging masaya kaya kami kapag tumanda kaming magkasama? Nagtutubig na naman ang mga mata ko kaya pinigilan ko agad ito. Sa isang restaurant agad kami dumeretcho ni Namjoon. Hinayaan ko siyang mag-order para samin.

----
NAMJOON'S POV

"Wag mo siyang iiwan, hijo. Lagi ka dapat nasa tabi niya." Nagulat ako sa biglang pagsasalita ni Tatang. Nauna na kaming maglakad at hinayaan ko muna si Jin na tumingin-tingin sa paligid ng kweba. Napatingin agad ako kay Tatang.

"Wag mo siyang iiwan. Mahalin mo siya hanggat kaya mo. Ipaglaban mo." Sabi niya ulit. Nakakapagtaka naman.

"Tatang, pwede po bang magtanong?" Napalingon kami ni Tatang sa biglaang pagsasalita ni Jin sa likod namin. Nagtataka akong tumingin kay Jin.

"Tatang, kayo po ba ang nasa kwento?"
Tanong niya. Di sumagot si Tatang at ngumiti lang kay Jin. Si Jin naman bigla na lang niyakap si Tatang. Kahit nabigla ako, hinayaan ko lang sila. Ang panget tingnan kung pati kay Tatang magseselos pa ako. May ibinulong si Tatang pero di ko masyadong maintindihan. Nagpaalam na kami at dumeretcho agad sa isang restaurant. Kanina ko pa napapansin na parang napapaiyak si Jin, pero di na ako magtatanong.

Pero may plano ako. Gusto ko bago matapos ang bakasyon na ito, itatanong ko na agad sa kanya yun. Bahala na kung pano.

---
JIN'S POV

Isang araw na lang at matatapos na ang bakasyon namin. Nakakalungkot kasi di ka pa masyadong nadadama ang ganda ng lugar. Pero gusto kong bumalik rito.

"Ready?" Tanong ni Namjoon. Since ito ang last night namin dito sa isla, nagpareserved daw siya ng special dinner date. Pero di naman niya sinabi kung saan. Napapiring lang ako habang naglalakad kami papunta sa venue, medyo kinakabahan na rin ako. Bakit kasi nakapiring pa!!! Di mssyadong malayo ang nilakad namin, buti naman. Nang alisin ni Namjoon ang piring, nagulat ako sa nakita ko. Nasa may gilid kami ng Eternal Cave. At sa isang gilid nandun si Tatang at nakangiti siya.

"Please have a seat my princess." Nakangiting sabi ni Namjoon.

"Thank you." Yun lang ang nasabi ko. Speechless ako eh. Lumapit samin si Tatang at siya ang nagserved ng pagkain para samin. Inaya ko siya pero tumanggi siya at naupo na naman sa batuhan na iyon. Ano kayang meron ang batuhan na iyo at parang close sila ni Tatang??

"Thank yo ulit." I said while smiling. He smiled back and walked towards me.

"I have something to asked." Seryosong tanong niya na nagpakaba sakin. Baka mamaya kung ano ito eh. Tumayo ako ng hawakan niya ang kamay ko at iginiya sa gitna. He was smiling but theirs a tears that was forming in his eyes. Namjoon ano ba to??

"I know weve been through a lot of bad things. Ive hurt you so bad, and Ive regret it all now. I asked another chance, and you gave one, without hesitation. Now, Im asking you again. Kim Seok Jin...will you stay with me forever?" He asked as he kneeled down. Napanganga ako, narinig ko na lang na pumalakpak si Tatang.

I looked at Namjoon, who was waiting for my answer. His eyes, those eyes, Ive dreamed to look at. Those smiles Ive dreamed to see everytime. Him and only Namjoon, who Ive always and forever dreamed to be with.

"Can I say no, this time?" I asked smiling as tears falling down on my face. He chuckled. "I wouldnt give you a reason to say no to me, Mrs. Kim Namjoon." He said then kissed me passionately. I kissed back before I pinch his cheeks.

"Fine. Its a yes. How can I say no to those kisses?" I said chuckling. Naramdaman ko ang paglapit ni Tatang at ang pagtapik niya sa balikat ko.

"Natutuwa ako sa inyong dalawa." Yun lang at saka siya umalis na. Inilagay na ni Namjoon ang singsing sa kamay ko. Niyakap ko siya. Grabe, sobrang saya ko ngayon. Sobra talaga. Tumingala ako at saka nagpasalamat...

----
Honestly, naiiyak ako sa kwento ni Tatang though it was pure fiction. Naiimagine ko pa lang ang hirap na pinagdadaanan ng mga boy×boy relationship, nalulungkot nako. Bakit kasi ganon ang buhay???
Anyway, maikli lang ang update kasi ang haba ng chapter 14 , hehehe. Pure NamJin lang dito. Sana nagustuhan niyo. Thanks for reading. Saranghae!!!!