Senden ayrıldığım birinci sabahında, yokluğun adeta belliydi günaydın mesajı bile atan olmamıştı bu benim canımı çok yaktı.
Sabahın ışıklarında her zaman saat 07.00 da mesajını atmış olurdu sanki bende mesaj attığını hissetmiş gibi saniyesi bile geçmeden uyanırdım o senin sevdiğin uykulu halimle bir elimle gözümü ovalerken bir diğer elimlede attığın mesajı açabilme çabasıydı, ve sonunda mesajını açmıştım
-"GÜNAYDIN MELEĞİM UYAN, UYANDA SEVDİĞİN ADAMA GELDE KAHVALTINI HAZIRLA."
Evet, senden gelen en son mesaj oydu ve yine akşam oldu saatler geçmek bilmedi kafamı yastığa koyduğumdan yine her sabah gibi mesaj atmanın hayaliyle uyanmak istiyordum. Ama oysaki, kendimi avutuyordum sen beni bırakıp gitmiştin her sabah resimlerimizle uyanırdım gözümü her açtığımda sanki karşımda yatıyor gibiydin.
Seninle konuşurdum cevap bile verirdin.
-"Aşkım seninle o kadar mutluyum ki gözümü açsam sen, kapatsam yine sen."
Ben: -"Bende çok mutluyum aşkım sakın beni hiç bırakma olurmu hayalin bile her zaman karşımda olsun".
Ama kapı çaldı, ve sarsıldım şaşırdım etrafıma bakınıyorum yoksun.
Hayal mi görüyorum, yoksa psikolojim mi bozuldu kendime soruyordum.
Evet anlamıştım sensizlikten psikolojim bozulmuştu.
Bunu kimseye söylemek istemiyordum kimsenin bana acıyan gözlerle bakmasını istemiyordum bu beni gidişinden daha çok yıkacaktı herkes beni delirdi bilecekti.
Evet benim kendimce aldığım kararla psikiyatriye gitmem şarttı ama gitmek istemiyordum başkalarının duymasından çok korkuyordum .
Ve kapı zili çalıyordu hala, kapıyı açtığımda kimsenin olmadığını gördüm ve artık delirdiğimi düşündüm yere yığılmıştım elim ayağım titriyordu.
Birine danışmak zorundaydım ama güveneceğim birinin olması şarttı ama kimsem yoktu kime güvenecektim kime derdimi anlatacaktım bilmiyordum.
Akan sular durmuştu aslında ama saatin nasıl sular gibi akıp geçtiğini anlamamıştım. Saat akşamın 18.00' sı olduğunu gördüm açıkmıştım mutfağa gittim ve dolabı açtım dolapta hiç bir şey yoktu markete gitmem gerekiyordu ama üşeniyordum ve yine aklıma o geldi şimdi yanımda olsaydı
-"BEN GİDERİM HAYATIM SÖYLE İSTEDİKLERİNİ". Derdi...
Ama artık unutmalıydım yoksa deli olmasam bile delirecektim nereye baksam onu görüyordum o evden taşınmalıydım akşama herşeyi düşünmem gerekti .
Giydim paltomu çıktım dışarıya hava yağmurluydu koşarak gidiyordum insanlara bakıyordum sanki herkes üstüme geliyordu .
Ne yapacağımı bilmiyordum markete gittim ve eve geldim uzandım uyuya kalmışım rüyama yine girmişti verdiği sözleri rüyamda tekrardan görüyordum
Rüyadan ağlayarak uyanmıştım artık kendime bir söz vermek zorundaydım unutucağıma dair unutmak zorundaydım unutmazsam olan bana olacaktı ona birşey olmayacaktı o niyeti belli olmayan kızlarla zaman geçiriyordu .
Aradan 1.5 sene geçti zorda olsa unutmuştum herkese bakıyorum onu görmüyorum değişik insanlar görüyorum mutlu insanlar görüyorum huzuru illa aşkta aramayacağımı anlamıştım onsuz da mutluydum unuttuğumuda pişman değilim .
Aşık olanlar ve ayrılık acısı çekenler için söylüyorum o sizi umursamıyor önüne bakıyorsa siz de benim gibi temiz sayfa açın unutmaya bakın onsuz daha mutlu olduğunuzu göreceksiniz.
RABBİM HEPİMİZİN KARŞISINA AŞK DOLU GÖZLERLE BAKAN SEVEN İNSANLAR ÇIKARSIN . (AMİN)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEK TARAFLI AŞK
Romance"TEK TARAFLI AŞK" adlı kitabımın konusu gerçek yaşantılarımdan çektiğim acılardan alınarak yazılan bir kitaptır. Bu hayatta gerçekten birini sevdiğiniz zaman onun sizi sevmemesi kadar kötü birşey yoktur. Burda sizlere anlatmak istediğim gerçekten bi...
