Paranoyak Adam.

Öğrendim.

Hayatta hep mutlu kalınmadığını ve bu yüzden hayatı o kadar ciddiye alınmayacağı öğrendim. Yaşamak için birine mecbur olmak gerekmezmiş. O olmazsa yaşamayamam dediklerimiz olmadan da yaşayabilmeyi öğrendim. Yanında sıcak bir ten olmadan da uyanmayı öğrendim. Tek başına gezmeyi eğlenmeyi yürümeyi ve hatta gülmeyi öğrendim. İnanır mısın yanlızlığın o kadar da siyah olmadığını istenirse siyahın içinde gezen beyaz olunabileceğini öğrendim. Yaraların sadece acıtmadığını insanı olgunlaştırdığını üstelik acılarla arkadaş olmayı öğrendim. Aşkın gelip geçici sevginin kalıcı olduğunu ve sevmek için illa birlikte olmanın gerek olmadığını sevilmesen bile sevebileceğini öğrendim. Gece sadece uyumak için olmadığını aynı zamanda kendinle dertleşebildiğin bir köşe olduğunu öğrendim. Gidenle gidilmezmiş. Geri geldiğinde ise eskisi gibi olunmazmış. Seven acı çekermiş hep. Mutluluk denen huzur parkında da her zaman oynayamazmışız bunu öğrendim. Daha çok şey öğrendim ama en önemlisi seni öğrendim. Teşekkür ederim bana her şeyi öğreten kadın.

Ben sokak lambasının işiltamadığı o karanlıkta kalan kaldırım taşıyım. Üstüme basanların beni fark etmesini bekliyorum...