Geldi demi zamanın. Yine canlandıracaksın senli anıları. Nasıl başarı biliyorsun bunu bilmiyorum. Her defasında gecenin içinden çıkıp geliyorsun göğüs kafesime. Sanki kalbime televizyon kurmuşsun her gece gelip hem kendin izliyorsun hem de bana izletiyorsun senli anıları. Tek bir farkımız var. Sen izlerken keyif alıyorsun ben izlerken acı çekiyorum. Korkuyorum papatyam. Senli anılar çok az. Bir gün bitecek bu filim ve sen bir daha izlemek için gelmeyeceksin kalbime. Artık geceler daha karanlık olacak. Kalbim çekimleri bitmiş bir oda kadar soğuk olacak. Aklım artık bir anı yayınlayamadığı için tüplü televizyonların kaderini yaşayacak. Eskiyecek, dökülecek, kırılacak. Neden eski anıları izlemek yerine yenilerini çekmiyoruz seninle? Boş ver olmazsın izleyici kitlemiz, olmasın reklamlarımız. Biz bize yeteriz papatya kokulum. Bu gece izlemeye geldiğinde anılarımızı açma televizyonu. Otur orda ve yaz damarlarımın her karesine yeni yeni anılar. Biraz da oku beni, biraz da oku ikimizi.
En kötüsü de ne biliyormusun papatyam. Bir gün anılarımızı izlemeye geldiğinde ya başkasıyla olanları izlersen? İşte o zaman kır o televizyonu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Paranoyak Adam.
Teen FictionBen aslında hiç bir şeyle dalga geçmiyorum. Ben kendimi delirmeye karşı koruyorum.
