Paranoyak Adam.

Geçmiş.

Ne garip bi kelime demi. 'Geçmiş.' Kelimelerin içinde en yalancısı. Ağızdan çıkmaya başlamadan önce bile dünlerde ne var ne yok hatırlatıyor. Bir şeyin geçmesi için hatırlanmayıp hissedilmemesi gerekmez mi? Eee o zaman bu kelime anlamını hiç hak etmiyor. Ne zaman konunun içinde bu kelime varsa en ufak detayına kadar ortaya çıkarıyor acıların. Kalem yaza yaza yalan söylüyor.

Geçmiş, hayır efendim geçmemiş, geçememiş! Acı denen veledin bi abisi varsa kesin budur. Abi kardeş hayatımızı, hayatlarımızı mahvetti.

Her zamankinden farksız bir gündü. Yine annemin azarıyla başladım güne:'Çayından bir yudum almadan yakma şu sigarayı!' Haklıydı. Anneler her zaman haklı. Ama bilmiyor ki sigaranın beni ayakta tuttuğunu. İçenler bilir. Sabah kalkı kalkmaz sigara yakınca bedenin uyuşur, hafif baş dönmesi oluşur. Bu biz sigara severlerin acıya anestezi uygulamasıdır. Güne kısa bir süre de olsa acısız başlama yoludur. Hani güne nasıl başlarsan öyle  devam edermiş ya. Alakası yok ama işte biz yalnızların umutları çok olur. Bilirsin. Biliriz. Gün içinde ne kadar uyuşturdum acılarımı bilmiyorum. Bildiğim bi şey varsa oda sigarayı her çekişimde bir kez daha hatırladığım. Öyle dertlendiğimden veya herkes gibi onunla ilgili hatıra hatırladığım için yaktığım sigara yüzünden değil. Tam tersi sigaranın ta kendisi yüzünden. O bırakmıyor diye başlamıştım bu yanan anıya. Sen bırakmıyorsan ben başlarım dediğim günden beri hakkını veriyorum sigaranın. Bazı kelimeler gibi değil yani. O bıraktı mı bilmiyorum ama ben unutmak için yaktığım bütün sigaralar da onu tekrar hatırlıyorum. Acımı azaltmak için uyguladığım anestezi de bile o var. Acıtan da o uyuşturan da. Onunla geçirdiğim zamanlar dünde kaldı ama ben onu hala bugünde yaşatıyorum. Kim bilir bazı günler yarında da o vardır.

Bakma öyle okuyanım olmuyor. Sende biliyorsun. Geçmiş denen şey geçmiyor. Geçmediği gibi de çoğalıyor. Bununla nasıl başa çıkıyoruz bilmiyorum. Gidenler nasıl geçmeyen yaralar bırakıyor? Dünlerde yaşadığımız o zamanları bu günlere nasıl getiriyorlar? Birde o güzel zamanları acıtarak bu günlere taşıyorlar. Dayanılacak gibi değil!

Geç. Ne olur geç'miş geç!