Twenty three : Riddles

1.5K 46 3
                                    


Peaceful. That's the only thing I can feel right now. The whole place wrapped in silence. And two women appeared in front of me. They were gorgeously smiling at me then they gave me their warm embrace. I cried when I realized that these are the women I've lost. The two of the important people I've appreciated the most.



"Its time. " they both whispered.



"Time for what? " naguguluhan kong tanong. Binitiwan na nila ako at nagtinginan muna sila bago ngumiti sa isa't-isa. Ang ikinagulat ko pa ay ang pagtulak nila sa akin ng sabay at nalaglag ako sa hindi ko alam kung ano.



"You're awake. " nakaupo na pala ako at may yumakap sa akin. Si Dad. Pero ramdam ko pa rin ang mabilis na kabog ng dibdib ko. Wala na ang mga sugat ko at maayos na rin ang pakiramdam ko.



Tumayo naman agad ako para puntahan ang Olympian pero laking gulat ko na lang na hindi na pala ito Olympus. Kundi underworld. Nilingon ko naman si Dad na nakatayo na kasabay ang pagbuntong hininga.



"It's almost two weeks after the war. "



"Two weeks?! " nagulat ako sa narinig ko. No way. He must be kidding. I thought everything happened a while ago. Besides, I've never been slept that long in my entire life. "Dad, you're kidding me. " never pa siyang nagbiro at hindi niya rin style yun. Pero gusto kong makasiguro if the war happened two weeks ago.



"Why would I? " he tapped me on my shoulder. "Don't worry, everything's fine. Everything's back to normal. "



"I'll go above. " Hindi ko na hinintay ang sagot niya. Besides, hindi rin naman ako nagtanong.



Pumunta na ako sa Olympus at sinalubong ako ng mahina at nakakaaliw na musiko sa himig ng flutes at lyres. Maayos na ang Olympus pero may ilang parte nito ang inaayos ng ilang minor gods.



"There you are... " bungad ni Zeus at nagsitayuan sila. "Kamusta ka na? "



"Was that real? The war happened two weeks ago? " ngumiti sila at tumango.


"We're glad that you're here now. " sabi ni Athena na lumapit pa sa akin at inakbayan ako. "Kung hindi dahil sa'yo... Hindi kami tutulungan ni Hades. "


"Pababayaan niya kaming mamatay. " dagdag ni Artemis.


"Pero dumating ka... At tinulungan niya kami. " tumingin ako kay Apollo na nakangiting umiiling sa kawalan.



"Whose throne is that? " napatingin ako sa upuan na nasa left side ni Zeus. Ngayon ko lang yan nakita at mukhang may dapat akong malaman.



"Actually, it's for your Dad. I want this family to be what's like before. A complete family. " sagot ni Zeus. Sana nga maayos na ulit sila ni Dad.



"But... " napatingin naman ako kay Hera na nag-react. "Your Dad rejected it. He decided to give his throne for you. He wants you to be one of the Olympians. "



"Whoa. He'd never do that. " umiiling kong sabi.



"He did. " pagpapatunay ni Ares.



"Ayaw niyang iwan at pabayaan ang underworld kaya ibinibigay niya ang trono niya dito sa Olympus sa'yo. " dagdag ni Zeus at sumunod naman si Aphrodite.



"Besides, you deserved it."


"I... I'm sorry. " napakunot ang noo nilang lahat sa akin. "I'm not belong here. "



Child Of Hades Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon