Sabahın erken saatlerinde açtım gözlerimi. Koray'ın yemeğini yedirdikten sonra salona geçtim. Boş boş oturuyordum. Canım sıkılıyordu. Yapacak bir şey bulamamıştım. O sırada Koray yanıma geldi.
"Ayne.."
"Söyle bebeğim?"
"Babam neyede?" o an birden yüzüm düştü.
"Biz bunu seninle konuşmuştuk annecim.. Dimi?"
"Evet.. Uzakta demiştin. Biz de şuan uzağa gelmedik mi zaten?" saçlarını sevdim.
"Baban çok daha uzakta annecim."
"O zaman beni çok daha uzağa götüy.. Ben babamın yanına gitmek iştiyoyum anne."
**
Koray'ın çantasını alıp elini tuttum ve beraber dışarıya çıktık. Arkadaki bebek koltuğuna oturtup bende arabaya bindim. Yağmur'ların evine sürdüm.
Kapıyı çaldım. Karşımda Yağmur'u görür görmez gözlerim doldu, aynı şekilde onunda. Sımsıkı sarıldık birbirimize. Daha sonra Can'la sarıldım. Arka bahçeye gittik ve oturduk.
Y: "Kızım sen nerdesin 4 yıldır? İnsan bir arar sorar. Meraktan öldük ya."
C: "Valla şimdi üstüne fazla gitmeyelim istiyoruz da. Yağmur haklı yani."
"Çok şeker bi şey olmuş ya." dedim Ece'nin saçlarını severek.
Y: "Ya lafı çevirme şimdi. Ne zaman geldin? Bi haber verseydin, almaya gelirdik seni. Gittiğin zamanda söylemedin, bir anda kayboldun ortalıktan."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |
FanfictionHER EYLÜL YENİ BİR BAŞLANGIÇ... Birine aşık olmak güzel.. Ya birinde "aşk" olmak? Sahi.. Aşk nedir sevgili? Aşk ölümdür. Aşk her saniye yavaş yavaş ölmektir. Gözünü bile kırpmadan gireceğin bir savaştır AŞK... kadın çok sevdalandı. a...