"Nasıl yardımcı olabilirim?"
Kafamı kaldırıp baktığımda şok olmuştum. Harika gülümsemesiyle bana bakıyordu. Ve beni tanımıyormuş gibi davranıyordu.
Ellerim titremeye başlamıştı. Bakakaldım ona öylece. Ağzım açık kalmıştı. Ne konuşabiliyordum, ne de bir şey yapabiliyordum..
"Zeynep.. Hadi canım. Teşekkür ederim yardım ettiğin için. Hadi gidelim." dedi Yağmur.
Yağmur, onu alıp götürdü. Arkasından baktım. Söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki.. Ben sadece sustum.
**
Gözlerimi açtığımda kendimi dışarıda, çimenlerin üzerinde bulmuştum. Her yerim tutulmuş. Elimi boynuma koyup yavaşca ayağa kalktım.
"Can.. Nerdesin?"
"Evdeyim abicim."
"Geliyorum."
**
Bir taksiye binip hemen Can'ın evine gittim. Hâlâ dün akşam olan şeyin şokundaydım. Gerçek mi rüya mı bilmiyordum. Kapıyı açar açmaz onu ittim. O da beni itti. Yüzüne bir yumruk attım. O da bana attı.
"Herşey senin yüzünden oldu!"
"Ha şimdide beni mi suçluyorsun!"
"Evet! Senin suçun! Ben güvendiğim, kardeşim dediğim adama, sana Zeynep'e olan hislerimi açıklarken sen beni susturdun!"
"Çünkü senin kimseyi sevebileceğini, aşık olabileceğini düşünmedim abicim!"
"Neden! Benim kalbim yok mu!"
"Yok! Sen taş kalpli bir adamsın! Ama.. Zeynep seni değiştirdi, değiştirmiş."
"Ya rüyaysa?"
"Ya abicim.. Hiçbir şey anlatmıyorsun ki sen bana. Dediğin hiçbir şeyden anlamıyorum."
"Ya gördüm diyorum işte. Zeynep'i gördüm."
"Nerede gördün?"
"Pastanede."
"Yağmur'un pastanesinde mi?"
"Bilmiyorum işte. Bir tane pastaneye girdim. Beni tanımıyormuş gibi davrandı."
"Ya tanımıyormuş gibi davranmak değil de.."
"Ne? Ne biliyorsun Can? Söyle?!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Lütfen yorumlarınızı ve oylarınızı esirgemeyin. Teşekkürler :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |
Fiksi PenggemarHER EYLÜL YENİ BİR BAŞLANGIÇ... Birine aşık olmak güzel.. Ya birinde "aşk" olmak? Sahi.. Aşk nedir sevgili? Aşk ölümdür. Aşk her saniye yavaş yavaş ölmektir. Gözünü bile kırpmadan gireceğin bir savaştır AŞK... kadın çok sevdalandı. a...