Akşam yemeği yedikten sonra odama geçtim. Yatağıma uzandım, günlüğümü elime aldım ve yazmaya başladım.
"İçimdekileri anlatmaya çalışsam o kadar uzun sürer ki.. Çünkü o eylül akşamından beri farklı hissediyorum. Sanki ben ben değilim gibi. 17 yıldır hiç böyle duygular hissetmemiştim. Ne olduğuna da anlam veremiyordum. Bildiğim tek şey artık Kerem'den uzak olunca kendimi kötü hissettiğim.. Onun yanında güvende ve huzurlu hissediyorum. Sanırım kendimi ona fazlasıyla kaptırdım."
**
~Kerem~
Arabada, şirkete gidiyordum. O sırada telefonuma bir mesaj geldi. Kırmızı ışıktayken açıp baktım.
"Seni bekliyorum.. Adres: ......"
Zeynep'ten gelmişti mesaj. O an yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Hemen hızlı bir şekilde adrese sürdüm.
**
Arabadan indim ve aşağıya indim. Küçük bir evdi. Ve kapı açıktı. İçeriye girdim. Etrafa bakınıyordum. Odalardan birine girdim. O an arkamdan kapıyı kapattı Aksel..
"Akseell!"
Kapıyı yumrukluyordum. Her yer karanlıktı. Kapıyı kırmaya çalışırken ışıklar açıldı. Etrafa baktım. Her taraf aynalarla kaplıydı.
Yüzümü gördükçe kafayı yiyecek gibi oluyordum. Ellerimle kafama baskı uyguladım.
"Akseel! Aksel aç şu kapıyı! Aksel!"
"Sen beni ne zaman yenebilirsin biliyor musun? Sadece babanın izin verdiği sürece"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |
FanfictionHER EYLÜL YENİ BİR BAŞLANGIÇ... Birine aşık olmak güzel.. Ya birinde "aşk" olmak? Sahi.. Aşk nedir sevgili? Aşk ölümdür. Aşk her saniye yavaş yavaş ölmektir. Gözünü bile kırpmadan gireceğin bir savaştır AŞK... kadın çok sevdalandı. a...