Karşıma geçti. Öyle bir nefretle bakıyordu ki bana.. O bakışları canımı çok yakmıştı.."Sen bana bunu nasıl yaptın Kerem!"
"Zeynep bir dinle."
"Dinleyecek ne var! Allah kahretsin!" bağırıyordu.
"Affet beni.. Yalvarırım affet.."
"Nefret ediyorum senden ya! Nefret ediyorum! Keşke hiç çıkmasaydın karşıma!"
"Özür dilerim.. Ama ben seni çok seviyorum Zeynep.. Senden vazgeçemezdim. Seni bulmuşken bir daha bırakamazdım."
"İğrenç bir adamsın sen! Bir daha yüzünü bile görmek istemiyorum!"
"Yapma.. Yalvarırım.. Beni bırakma. Benim sana ihtiyacım var."
"Daha kaç kere öldüreceksin beni Kerem? Hı? Kaç kere!"
Gözlerimi açtığımda Zeynep'i gördüm. Birden yerimden sıçradım. Terden sırılsıklam olmuştum.."Kerem bu.. Bu neden sende? Hı? Kerem bir şey söyle bakma öyle.. Bu kolye ona ait hatırlıyorum."
"Şş.. Dur.. Dur güzelim. Gel.." o kadar rahatlamıştım rüya olduğunu anlayınca, boynuna sarıldım. "B-bu-bunu.. Bunu baban verdi güzelim. Kazadan sonra avcunun içinde bulmuşlar. Tekrardan sana verip seni üzmek istemediği için bende kalmasını istedi baban.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |
FanficHER EYLÜL YENİ BİR BAŞLANGIÇ... Birine aşık olmak güzel.. Ya birinde "aşk" olmak? Sahi.. Aşk nedir sevgili? Aşk ölümdür. Aşk her saniye yavaş yavaş ölmektir. Gözünü bile kırpmadan gireceğin bir savaştır AŞK... kadın çok sevdalandı. a...