47.Bölüm "Sen Benim Nefesimsin"

1.4K 77 2
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

                    Sabah kahvaltıya Can geldi. Beraber bir şeyler atıştırdıktan sonra üst kattaki odaya geçtik. Bilardo oynuyorduk.


"Eee nasıl gidiyor Zeynep'le?"

"Harika gidiyor valla."

"İyi abicim.. Sevindim sizin adınıza."

"O bana öyle iyi davrandıkça.. İlk tanıştığımızda neler kaçırdığımın farkına varıyorum."

"Ya bu kaza olmasaydı?"

"O zaman onun karşısına bile çıkamazdım. Yüzüm olmazdı. Ama şimdi en azından.. Bana bir şans verildi. Onu ilk kez bir Eylül akşamında görmüştüm. 1 yıl sonra yine eylül akşamında gördüm. Ve her şey 0'dan başlamıştı. Bu kız benim kaderim Can.. Hangi kapıyı açarsam açayım, hangi sokağa girersem gireyim o çıkıyor karşıma. Dönüp dolaşıp her yerde.."


**


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


                Zeynep'e mesaj attım. Akşam korumalarımdan biri onu alıp tekneme getirecekti. Bende akşama doğru hazırlanmaya başladım.

                     Beyaz gömleğimi giyip siyah pantolonumun içine soktum ve bir de kemer taktım. Üstüme de siyah ceketimi giydim. Daha sonra tekneme gittim. Zeynep'i bekliyordum. Bir süre sonra geldi. Ayağa kalktım.


"Vaaovv.. Çok güzel olmuşsun." dedim onu baştan aşağı süzerek, kırmızı mini bir elbise giymişti.

"Sende çok şıksın." dedi ve gülümsedi.


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


                 Yukarıya çıktık beraber. Onun için güzel bir yemek hazırlamıştım. Sandalyesini çekip oturmasına yardımcı oldum.


                  Daha sonra bende karşısına oturdum. Klasik bir müzik eşliğinde yemek yemeye başladık. Gözlerimi bir an bile çekmiyordum ondan.


"Beni izlemeyi bırakta yemeğini ye." dedi gülerek.

"Gözlerimi alamıyorum."


**


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


                   Yemek yedikten sonra aşağıya inip teknenin ucuna gittik. Zeynep'in arkasına geçtim ve kollarımı beline doladım.


"Bugün gitmesen.. Olur mu?"

"Hmm.. Bilmem. Düşünürüz." dedi ve güldü.

"Bana öyle bir şey yaptın ki.. Seni yanımdayken bile özlüyorum. Sen yokken, nefes alamıyorum. Bu nasıl oluyor anlamıyorum."

"Biliyor musun.. Aynı şey banada oluyor."

"Sen benim nefesimsin Zeynep. Hiç gitme.. Beni nefessiz bırakma." o sırada kar yağmaya başladı. 

"Kereemm.."


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


                       Yukarıya bakıp güldüm. Zeynep bana baktı. Yüzümdeki karları eliyle temizledi. Elimi yanağına koyup okşadım.


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


                  Yavaşca yüzüne doğru yaklaştım. Saçlarını sevdim. Daha fazla dayanamayıp dudaklarına yapıştım. Sertçe emiyordum o güzel dudaklarını. Uzun bir süre geri çekilmedim.


                 Daha sonra onu kucağıma aldım. Kahkaha atıyordu.. Kamaraya indik. Yavaşca yatağa bıraktım onu ve yanına uzandım. Nefesi yüzüme değdikçe huzurlu hissediyordum. Kolumu beline attım. Gözlerimizi aynı anda kapattık. 

Eylül Akşamı | TAMAMLANDI |Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin