Your Mate As Badboy

24

Jason POV

Na de ruzie heb ik iedereen weggestuurd. Ik ben naar de kerkers gegaan en heb de helft van de mensen daar vermoord de andere helft heb ik alleen maar pijn gedaan. 'Sam wat moet ik doen, ik kan niet naar haar toe gaan. Ze is echt heel erg boos op mij.' 'Sorry Jason ik kan je niet helpen, ik mis haar zo erg. Het is erger dan toen ze naar Europa ging. Nou is nog altijd in de roedel alleen wilt ze ons niet zien. En het ergste van alles is nog wel dat ze ons nog kan weigeren als mate. Ze heeft alleen onze mark voor de rest niks.' 'Je hebt gelijk, maar ik kan niet zonder haar. Zij was een pluspuntje in mijn leven, ik heb de gevangenen geen pijn gedaan toen ze hier was en moet je nu kijken ,de helft heb ik vermoord.' Sam reageert niet meer, misschien is hij ook wel klaar met mij of weet hij ook niet wat ik moet doen. Ik denk een beetje van allebei. Ik ben in elk geval wel helemaal klaar met mezelf.

Wie maakt er nou ruzie met zijn mate? Inderdaad deze idioot. Waarom moet ik ook altijd zo jaloers en onverbeschermend zijn, ik haat mezelf. 'Sam verander ik moet even rennen' en ik verander in mijn wolf. Ik ren, en ren ik weet niet waar naartoe. Na lang te hebben gerent(?) laat ik mezelf op de grond vallen en verander terug. 'Ik haat mezelf Sam ik kan niet zonder haar ik-ik ben zonder haar niks, laat die pijn weggaan' 'Jason ik kan ook niks zonder haar we moeten haar opzoeken en om vergiffenis vragen, dus zet je ego voor een keer in je leven aan de kant en bied je excuses aan!' 'ik zal mijn excuses bieden' 'waar wacht je nog op ga naar haar toe!' 'nee morgen pas ze ligt nu waarschijnlijk al te slapen' 'morgen dan niet later!' 'Ja Sam maar ik wil nu eerst proberen te slapen' zeg ik en loop terug naar huis.

Proberen was denk ik inderdaad het goede woord, ik heb denk ik 15 min geslapen. Ik ben doodmoe. Maar ik sta op want ik moet naar Robyn toe, ik moet het goed maken. Ik doe snel wat kleren aan en ren naar buiten opweg naar het huis van Tris.

Ik bel aan en wacht tot er open gedaan wordt. Haar moeder doet open 'Alpha Jason waar hebben we uw bezoek aan te danken?' vraagt ze terwijl ze een lichte buiging maakt. 'Ik heb vernomen dat mijn mate, Robyn, hier zou zijn, klopt dat?' 'Ja ze was hier maar is vanochtend vertrokken' 'weet u waar naar toe?' vraag ik dan maar. 'Volgens mij zei ze dat ze naar haar ouders ging' 'Dankjewel voor de informatie' zeg ik en vertrek naar Ria en Walter.

Als ik bij Ria en Walter ben aangekomen ruik ik haar al goed Sam wordt helemaal hyper in mijn hoofd en rent alleen maar rondjes. 'Wil je even rustig doen, dankje' Ik loop naar de deur en dan begin ik te twijfelen. Zou ze me wel willen zien? Wat nou als ze mij niet meer wilt? 'Jason rustig, bel nou maar aan ik wil onze mate weer zien'. Ik haal diep adem en bel aan. Na een paar seconden hoor ik geroep van binnen en spits ik mijn ogen 'Nee. .jullie' 'Hij......mate' 'ik.......niet zien' 'je...nu!' Ik hoor nog wat gestommel en dan wordt de deur open gedaan door Robyn. Ze ziet er moe en gebroken uit in haar ogen zie ik verdriet maar ook blijdschap. 'W-wat kom je doen?' vraagt ze dan. 'Zou ik binnen mogen komen dan kan ik het zeggen.' Zeg ik en ze knikt.

Robyn POV

Toen de bel ging wist ik al dat het Jason wat ik kon zijn lekkere en verslavende geur ruiken. 'Robyn, Jason staat voor de deur wat moeten we doen?' roept mijn moeder. Ik antwoord niet 'Kom je nog open doen?' 'Nee, ik ga die deur niet open doen, doen jullie dat maar' roep ik terug. 'Hij is hier voor jou niet voor ons. En daarbij het is je mate' 'Ik kan hem gewoon nog niet zien' roep ik weer. Het blijft stil. 'Je komt die deur openmaken NU!' roept mijn vader boos. Nu is het menens ik moet wel gaan. Ik sta op van mijn bed en loop naar beneden mokkend over het feit dat IK de deur open moet maken. Ik open de deur en zie Jason staan. Hij ziet er moe maar zoals altijd knap uit. Ik daarin tegen sta hier voor hem met mijn haren niet gekamd en ik zie er gewoon niet uit. 'Psst Robyn je staart je moet misschien vragen wat hij hier doet' 'W-wat doe je hier?' vraag ik. 'Zou ik binnen mogen komen dan kan ik het zeggen' zegt hij dan. Ik knik en hij volgt mij naar mijn kamer.

Hier zitten we dan er zijn al 5 minuten verstreken en er is nog geen woord gesproken. 'Jason wat doe je hier? Als je weer komt om jaloers en bezitterig te doen kan je weer gaan. Ook als je niks om mij geeft trouwens' zeg ik maar het laatste fluister ik okal weet ik dan hij het heeft gehoord. Hij kijkt gelijk op en staat op uit de stoel. Hij loopt naar mij toen en gaat ook op mijn bed zitten en pakt mijn handen. Ik wil ze er wel uittrekken maar ik heb die tintelingen zo erg gemist, en hij heeft ze te goed vast. 'Robyn het spijt me zo erg, ik had niet zo jaloers moeten doen. En ik geef wel om je super veel zelfs, ik wil je niet verdrietig zien. Dat maakt mij ook verdrietig' 'J-Jason ik....ik weet niet wat ik moet zeggen, ik heb je gemist.' Zeg ik. Ik werp me in zijn armen en hij knuffelt me net zo erg terug. 'Weet je?''momeplt hij in mijn haar 'Uhm..wat?' 'Sam is de marathon aan het rennen in mijn hoofd op dit moment' ik maak me los uit de knuffel kijk hem aan en schiet in de lach. Jason moet ook lachen maar na een paar minuten ben ik uitgelachen en kijkt hij me serieus aan. 'Robyn kom je weer terug? Ik kan echt niet zonder je.' 'Nou Jason dat weet ik nog niet...........'

Nieuw deel. Jason en Robyn hebben het weer goed gemaakt gelukkig. Ik kan er niet tegen als die 2 ruzie hebben. Wat zou Robyn zeggen Ja of Nee? Verder niks interessants te melden dus ja....

LUVE U ALL
Xxxxxx