Your Mate As Badboy

17

Robyn POV

Het zingen ging geweldig en we hebben ook nog een 10! Gekregen geweldig toch. Het is wel jammer dat Jason nu pauze heeft en ik les nou ja les. Ik ga met Andi en Jax naar het bos toe want ik ben nu gemarkt dat was deel 1 en nu gaat Andi mij deel 2 vertellen en Jax is mee, nou ja omdat hij mijn beste vriend is en anders alleen naar de les moeste want de rest heeft nu een andere les.

'Oke Andi vertel mij over deel 2' zeg ik terwijl ik op een omgevallen boom ga zitten Jax gaat naast mij zitten en Andi tegenover ons. 'Oke je bent nu gemarkt en om volledig gemated te zijn moet je met Jason nou ja...je moet met hem naar bed' 'ik slaap elke dag al samen met Jason in een bed' zeg ik 'snap je het niet je moet met hem náár bed' zegt ze dan Jax zit ondertussen als een idioot te lachen. En dan valt het kwartje ook bij mij. 'Jax is het erg grappig jij moet dat ook gaan doen met jou mate als je haar hebt gevonden' zeg ik dan. 'Andi jij zij dat je al volledig gemarkt was dus jij en Daniël hebben al uhm nou ja je weet wel' zeg ik 'Ja inderdaad ik wou het niet maar als je gemarkt bent kom je in je heat dat doet zoveel pijn en het gaat alleen maar over als je 'dat' hebt gedaan.' 'Maar als je het niet wou waarom deed je het dan, ik snap het wel dat je van die pijn af wilt maar als het net zo'n soort pijn is bij ongesteldheid kan je het toch weg doen met paracetamols' zeg ik dan, Jax zit er nou een beetje akward bij. Jammer voor hem hij wou per se mee. 'Robyn als vrouwelijke wolf heb je nadat je gemarkt hebt niet meer die cyclus, dus niet schrikken als je straks niet ongesteld wordt dat is volkomen normaal, maar inplaats daarvan heb je de heat elke vier weken en om er dan vanaf te komen moet je wel met je mate een 'feestje' houden.' 'Dus als ik het goed begrijp kom ik elke vier weken in de heat en dan moet ik met Jason een feestje houden?' vraag ik dan maar ik vind het wel vaag maar beter dan die bloederige bende. 'ja en als je dat tussendoor ook doet dan is je heat niet zo erg' zegt ze dan ik knik ik ben wel klaar met dit onderwerp nu. 'Jax, Andi zullen we naar de stad toe gaan ze zijn nu toch al aan het spijbelen dus ja' zeg ik ze knikken allebei en we vertrekken naar de stad.

We zitten in de stad een ijsje te eten als Andi inneens roept 'Robyn O'Dair jij moet nu gelijk naar de pack toe' ik schrik en kijk haar verbaasd aan maar Andi kijkt bloedsirieus en ik moet toegeven ze ziet er een beetje eng uit nu. 'Ik ga al, maar ik neem mijn ijsje mee.' Zeg ik en ik loop naar het bos toe. 'Dus gaan we veranderen want ik wil nu toch echt een keer gaan rennen' 'Bella je ziet toch dat ik een ijsje aan het eten ben, en daarbij ik heb Jason beloofd om niet te vernaderen' 'zie jij Jason hier ergens?, nee ik ook niet en dat ijsje heb je zo op, en dan zijn we sneller bij de roedel' 'Bella je bent hopeloos ik ga niet veranderen punt, we lopen gewoon.' Zeg ik en stap verder.

Als ik na 1 uur gezeur van Bella en pijnlijke voeten eindelijk bij de roedel ben zie ik een hoop onbekende auto's staan. En ik zie Jason als een gek aan komen rennen. 'Waar was jij? Waarom was je niet op school? Ik dacht dat er iets ergs was gebeurd. Weet je wel niet hoe ongerust ik was' zegt hij met een bezorgde blik. 'Lieverd ik was naar het bos met Andi en Jax ze hebben me toen weer wat meer over wolven uitgelegd en daarna zijn we naar de stad gegaan en ijsje gaan eten tot dat Andi als een gek riep dat ik naar de roedel toe moes. En nee ik weet niet hoe ongerust je was maar ik zal het niet meer doen.' Zeg ik en geef hem een kus, hij gaat er niet in mee wat nog nooit is voorgekomen. 'Is er iets?' vraag ik 'Ja je ouders zijn hier en ik heb het niet over Ria en Walter ik heb het over Chris en Stephanie je echte ouders.' Zegt hij. Op dat moment heb ik een tekort aan adem en alles wordt zwart.

'Wat heb je met haar gedaan, waarom ligt ze hier nog steeds?' hoor ik een onbekende stem zeggen 'Nou wat denk je hiervan ze ligt nog steeds in coma en als je in coma ligt ga je niet het ziekenhuis uit' hoor ik Jason zegen een beetje boos en ook bezorgd. 'We nemen haar zo wel mee, we hebben een pack dokter bij dan merkt ze ook de hele reis niet' zegt een zware en onbekende stem. Mij meenemen naar waar? Ik wil hier blijven bij Jason. 'Ik kan haar niet mee geven aan jullie, ze hoort bij mij en mijn roedel' hoor ik Jason met trots zeggen. 'Daar heb jij niks over te zeggen jij wilt geen oorlog wij willen onze dochter, ze moet met een door ons uitgekozen jongen trouwen en over Europa gaan heersen. Ze kan hier echt niet blijven, en jou roedel heeft ook een Alpha nodig.' Hoor ik weer die eerste stem zeggen. Wacht wat dochter zijn mijn echte ouders hier, ik wil hun niet zien ik wil niet mee naar Europa ik wil hier blijven. Ik hoor inneens heel veel piepjes en Jason schreeuwt 'Dokter iemand haar hartslag stopt bijna' hij schreeuwt met zoveel verdriet het is pijnlijk ik hoor allemaal voetstappen en dan hoor ik niks meer.

Ik open mijn ogen en sluit ze meteen te fel licht. 'Doe je ogen maar open' zegt weer die onbekende stem. Ik open mijn ogen dit keer met meer succes, ik kijk om me heen en zie een vrouw en man zitten ze kijken erg blij. 'W-waar is Jason?' vraag ik met een krakerige stem, ik krijg gelijk wat water en ik drink het gulzig op. 'Jason is in Amerika' 'Ja dat snap ik daar ben ik ook, wie zijn jullie eigenlijk?' vraag ik 'Wij zijn niet meer in Amerika je bent weer in Europa wij zijn je ouders' zegt de man ik lach en schud mijn hoofd ik zeg dan 'jullie zijn mijn ouders niet, ouders zouden nameijk hun kind niet alleen laten Ria en Walter zijn mijn ouders ze hebben mij nooit in de steek gelaten' mijn stem is gevuld met woede naar die mensen die mij mijn ouders durven te noemen. De vrouw kijkt bang weg maar die man niet hij zegt dit terug 'WIJ zijn jou ouders en je bent in Europa en hier blijf je jij gaat voor deze pack zorgen en je gaat met Jonas trouwen zijn mate is dood, dus ja' ook met die woede in zijn stem die ik heb. 'Dat is het hem nou zijn mate is dood de mijne niet, ik wil naar hem toe' 'Dat zal niet gaan jij blijft hier' ik sluit mijn ogen en negeer alles en iedereen, degene die ik nu wil zien zit ik weet niet hoever hier vandaan en ik mis hem.

Het is ondertussen al de volgende dag ik mocht gisteren al het ziekenhuis uit en we zijn gelijk naar huis gegaan. Stephanie leek erg blij dat ik weer terug was Chris leek er minder blij mee, maar mij boeit het niet ik wil terug. Nu zit ik op mijn kamer er staat bewaking voor mijn deur en onder mijn raam staan ook mensen, ik zit dus echt opgesloten. 'Waarom moeten wij met die Jonas trouwen ik wil dat niet en jij ook niet, we moeten hier weg. Jason is vast al opzoek naar jou' 'Ik denk het niet Bells hij was erbij in het ziekenhuis hij heeft me meegegeven i-ik weet niet eens of ik hem wel wil zien, misschien is het beter dat we bij hem weg zijn.' 'Ik Bella jouw wolf sta dit niet toe je mist hem en ik mis Sam misschien werd hij gedwongen hij houdt van je en jij van hem dat kan je niet ontkennen' 'ontkennen nee, maar hij is een badboy en ik ben voor hem verandert dat zou toch niet moeten hij moet mij toch nemen zoals ik ben. Ik kick er niet op als iemand bang kijkt en aan de kant gaat voor mij.' 'Dus je wilt weer gepest worden niet gaan eten en depressief worden want als je dat doet ga ik niet mee je bent daar al een keer dooreengegaan je kan dat niet nog eens aan' 'Ik... ik weet het Bella het is gewoon teveel nu' ik sluit mijn ogen en denk aan Jason aan zijn mooie ogen, zijn haar wat warrig maar toch verzorgd zit zijn volle lippen en op zijn linker wang heeft hij een heel klein vlekje hoe gespierd hij is. Er rolt een traan over mijn wang 'Jason ik mis je' fluister ik