Your Mate As Badboy

28

Robyn POV

Ik ben zwanger, zwanger van Jason mijn mate die hier niet is. Ik zit bij rouges die me niet laten gaan. Damian die mij probeert gerust te stellen, en me tegelijk aan het feliciteren is met mijn zwangerschap en dan heb je Bella nog. 'We zijn zwanger van Jason en Sam er groeit een kleine Robyn en Jason in ons. Is dit niet geweldig?!' 'Nee Bella die is niet geweldig, ik ben zwanger van een mate die hier niet is. Terwijl er een guy die ik nog maar net ken mij aan het feliciteren ben. En oja ik weet niet waar ik ben, ik weet niet wat ze met mij gaan doen. Misschien don ze mij niks maar halen ze mijn kind weg als het geboren is of ze vermoorden het. Er is niks om blij mee te zijn op dit moment Bella' zeg ik kwaad, gefrustreerd en verdrietig tegen mijn wolf. 'Hee Robyn doe maar rustig, ik weet dat onze mate weg is en dat de toekomst onbekend is voor ons. Maar we hebben nou een doel. We moeten hier wegkomen om naar Jason te gaan om hem het goede nieuws te vertellen. Om ons kind op te voeden in een omgeving die veilig is. Je kan dit jij bent sterk' 'Dankje Bella maar je weet toch wel dat deze zwangerschap maar 2 maanden gaat duren, en ik weet niet of we zo snel weg kunnen hier' zeg ik maar ze reageert niet meer.

Ik lig op bed, Damian gaat proberen om er voor te zorgen dat de rouges mij en mijn ongeboren kind geen pijn gaan doen. Hopelijk doen ze dat ook. Damian kon er niet voor zorgen dat ze me weg laten gaan of dat ze niet gaan proberen om mijn gave te gebruiken. Ik weet nu alleen dat ik bij Jason wil zijn zodat we samen van mijn zwangerschap kunnen genieten. Dat we een kamer kunnen gaan inrichten, kleertjes kopen, namen verzinnen en alles wat je moet doen als je zwanger bent. Dat ik mag zeuren tegen Jason als ik ergens last heb en dat Jason dan weer overbezorgd gaat doen. We zouden moeten stoppen met school maar dat maak niks uit. Ik wordt depressief van mijn gedachtes en besluit om te proberen te slapen.

Jason POV

Ik heb 4 uur achter elkaar gerent opzoek naar Robyn ik kon haar niet zien niet ruiken maar wel voelen. En zelfs heel even met haar praten via de link. Wat ik nu voel is gestress en verdriet maar ook vastberadenheid. Zo voel ik me niet dus Robyn wel, en dat maakt mij verdrietig. Ik kan haar niet helpen en dat doet pijn. Ik mis haar zo, nu nog erger omdat de band nu helemaal compleet is.

Er wordt op mijn deur geklopt. 'Binnen' zeg ik. 'Hee Jason' zeggen Daniël en Andi. 'Wat is er?' vraag ik met mijn Alpha-toon. 'Alpha, we snappen dat u het moeilijk heeft maar wij ook.' Zegt Daniël. 'En wie is we?' vraag ik dan. 'We zijn haar vrienden wij geven om haar en we missen haar, en Andi moet u ook nog iets vertellen' zegt Daniël. Ik kijk Andi vragend aan. 'Nou ik heb Robyn dus wel geroken vanmorgen ze rook anders iets meer naar u. Wat betekent dat jullie het proces hebben voltooid. En dat zou dan weer betekenen ,dat als ik het goed heb, Robyn op dit moment de nieuwe Alpha of Luna draagt.' Op dit moment stopt mijn hart even met kloppen en wordt alles zwart.

Damian POV

Ik ben weer bij Robyn in haar kamer. Ze werd een paar minuten geleden wakker. Ik heb haar toen verteld dat de wolven de komende maanden geen intensieve trainingen gaan doen. Maar dat we wel gaan proberen om haar gave te leren gebruiken. En dat er elke week een dokter zal komen om haar te onderzoeken.

Ze was er erg blij mee. Maar je kon nog altijd zien dat ze verdrietig was, ik snap haar wel. Ze mist haar mate en ze gaat hem waarschijnlijk nooit meer zien. Ik heb geen mate meer, ze heeft mij afgewezen 3 jaar terug. Alleen omdat ik een rouge ben, het deed ontzettend veel pijn. Later heb ik gehoord dat zij zelf de pijn ook niet aankon en dat ze is overleden.

'Wat is er Damian?' vraagt Robyn ineens. Ik kijk haar vragend aan. 'Er rolt een traan over je wang' zegt ze dan. Ik had het niet eens gemerkt, ik veeg hem weg en zie dat Robyn nog steeds vragend kijkt. 'Mijn mate heeft me afgewezen 3 jaar geleden, ik moest er net aan denken. Want dit gaat hard klinken maar je zal je mate waarschijnlijk nooit meer zien. Ik zal mijn mate ook nooit meer zien, ze is overleden omdat ze de pijn niet aankon.' Zeg ik dan naar de waarheid. Ze kinkt langzaam en kijkt heel erg verdrietig dat het pijn doet. 'Weet je misschien kunnen we vrienden met haar worden, dan helpen we haar om hier uit te komen en dan kan ze ons opnemen in haar roedel' 'Weet je Shawn dat is best wel slim, misschien moeten we dat inderdaad gaan proberen' zeg ik dan tegen mijn wolf. 'Ik weet echt wel dat ik slim ben, jij hebt dat gewoon niet altijd in de gaten.' 'Shut up Shawn' zeg ik terug en sluit de link. 'Robyn ik moet gaan, probeer nog te slapen. Ik ga proberen je hier uit te krijgen' zeg ik snel tegen haar en loop de kamer uit.

Kort deel ik weet het. Sorry hiervoor maar ik wou heel graag vandaag nog uploaden en ik heb niet meer tijd. I'm SO Sorry.

LUVE U ALL
Xxxxx