Your Mate As Badboy

21

Jason POV

Ik hoor naast mij Robyn mompelen 'Wordt ze wakker?' 'Het zou kunnen Sam ik weet het ook niet'. Ik rijd naar de berm van de weg en zet de auto stil ik pak Robyn haar hand vast. 'Kom op Robyn je kan het, wordt alsjeblieft wakker' zeg ik het laatste met een brok in mijn keel, normaal gesproken wordt je wakker als je mate weer bij je is maar dat geld niet bij Robyn. Ik kijk haar hoopvol aan ze knijpt in mijn hand ik zie haar ogen samenknijpen en heel even zijn ze open. 'Probeer nog eens Robyn' ze probeert het nog eens en het lukt. 'Jason?' 'Ja ik ben hier, ik heb je zo gemist' zeg ik met tranen in mijn ogen. 'Jason waar ben ik?' 'Je zit in de auto opweg naar onze roedel' zeg ik, ik had gehoopt dat ze had gezegd dat ze mij ook had gemist maar ze is in de war door dit alles dus ik snap het wel. 'Je hebt me gered' zegt ze dan met ongeloof in haar stem. 'Natuurlijk ik hou van je ik kan niet zonder je' 'waarom was ik daar dan als je van echt van mij hou d-dan gaf je mij niet mee aan die mensen' 'Denkt ze nou echt dat we niet van haar houden, en dat we haar zomaar mee gaven we hadden een hele goede reden.' Zegt Sam boos in mijn hoofd 'Robyn ik houd echt van je en wil je nooit meer kwijt maar ik gaf je mee omdat het je ouders zijn en anders gingen ze in oorlog met ons. Daarbij hadden ze je anders gewoon ontvoerd.' 'Dus je houd wel van mij?' ze vroeg het zo zacht met zoveel ongeloof in haar stem dat het pijn deed 'Ja Robyn met heel mijn hart houd ik van jou' dan vliegt ze mij om mijn als en knuffelt mij dood ik knuffel haar terug en ze fluistert 'ik was zo bang dat je mij niet kwam halen' 'ik zou jou altijd komen halen vergeet dat nooit' zeg ik terug en verbreek de knuffel. 'we moeten nog terug rijden, ben je moe?' 'Niet echt, maar ik ga toch wel even slapen' ik knik. Ik start de auto en rijd terug naar de roedel.

'Dussssss...... nu alles weer goed is, wanneer gaan we haar dan helemaal de onze maken?' 'Sam serieus, nu!? Ze is net weer terug en dan nog iets we gaan haar nergens toe dwingen' 'Jij en Ik willen op dit moment precies hetzelfde alleen wil jij niet toegeven. En als je op Robyn let zie je dat ze niet aan het slapen is maar ook in gesprek is met haar wolf.' 'Dus ik ben toch ook in gesprek met jou, ik vertel haar toch ook niet waar wij het over hebben dat vraag ik dan dus ook niet aan haar' 'maar toch misschien wilt zij ook wel verder zij wilt toch ook van die pijn af' 'zolang ik in de buurt ben zal het geen pijn doen, en ik denk niet dat zij nu verder wilt. Vergeet je ook even voor het gemak dat wij in een auto zitten opweg naar onze roedel. Ik denk niet dat ze dat op dit moment wilt.' 'oke ik zei het alleen maar. Ik verlang naar haar en jij ook maar jij bent gewoon een mietje.' Ik weet wat Sam aan het doen is hij is mij aan het opfokken maar je denkt toch niet dat ik nu boos ga worden 'Sam je hebt pech vandaag gaat het niet werken morgen misschien' zeg ik en sluit de band en bouw er een soort muur omheen zodat ik zeker weet dat hij er niet zomaar doorheen komt. Ik kijk opzij en zie Robyn nu toch echt wel slapen. Ze rilt, heeft ze het koud heeft ze een nachtmerrie. Vraag ik mezelf panniekerig af. Ik besluit om de auto heel even te stoppen en om een dekentje van achterin te pakken. Ik stap weer in en sla het dekentje om Robyn heen die stopt met trillen. Ze had het dus koud.

Een uur of 2 later zijn we aangekomen bij de roedel Robyn is niet wakker te krijgen dus til ik haar op en breng haar naar onze slaapkamer. Ik leg haar in bed en loop zelf nog even naar benden. Daar tref ik mijn vader en moeder aan. 'Ik heb Robyn weer' 'Weten we Mike heeft het ons vertel, hoe gaat het met haar?' vraagt mijn vader 'Het gaat wel goed, ze was nogal verbaasd dat ik haar had gered maar voor de rest alles goed.' Zeg ik 'En..............zijn er al kleinkinderen op komst?' vraagt mijn moeder natuurlijk 'Nee mam en je kan die voorlopig nog wel uit je hoofd zeggen' 'Hoezo ik weet dat je haar gemarkt hebt en dat ze nu in haar heat zit, waarom hebben jullie het nog niet gedaan?' 'Omdat mam ik haar kwijt was, ik heb haar nu weer en ze is er nog niet klaar voor haar heat is ook weer bijna om dus hebben we nog een paar weken uitstel.' Zeg ik en hoop met heel mijn hart dat ze er nu over ophoudt. 'Ga maar naar haar toe jongen je ziet er moe uit' zegt mijn vader ik knik en loop naar boven. Ik kleed me om in een joggingsbroek en ga naast Robyn liggen. 'Robje lieverd, wordt eens wakker je hebt je kleren nog aan daarin kan je niet slapen.' 'Nog 5 minuutjes Jason' mompelt ze en draait zich om ik lach. 'Robyn je wordt wakker en je kleed je om of ik kleed je om' zeg ik. Het is lang stil en ik denk dat ze weer in slaap is gevallen precies op dat moment zegt ze 'kleed jij mij dan maar om'. Wat?! Zei ze dat nou echt? 'Ja Jason dat zei ze echt en nou ga je haar omkleden voordat ze zich bedenkt' 'Rustig Sam ik ga al'

'Wil je een shirt van mij of je eigen pyjama?' 'Mijn beren onesie wil ik' zegt ze ik grinnik en loop naar haar kast en pak haar onesie eruit. 'Robje je moet wel even recht gaan zitten anders krijg ik je shirt niet uit' zeg ik ze gaat half rechtop zitten tegen de bedrand met haar ogen nogsteeds gesloten en half te slapen. Ik pak haar shirt vast en doe het over haar hoofd, daarna doe ik haar broek open en doe die uit. De verleiding is groot maar ik weersta het en negeer Sam compleet ik heb geen zin in zijn commentaar over hoe mooi zij is en hoe graag hij haar wilt pakken. Ik kan zelf ook wel zien dat ze prachtig is. 'Robje werk even mee anders krijg ik jou onesie nooit aan' 'til me dan op, ik ben te moe om te gaan staan'. Ik weet niet hoe het me is gelukt maar Robyn ligt naast mij in haar onesie en ik heb mijn arm om haar heengeslagen. 'Welterusten Robyn' ik krijg een gemompel terug en sluit tevreden mijn ogen. Ik heb haar weer terug en laat haar nooit meer gaan.

Hoe kon ik toen weten dat dat niet het geval zou zijn?

Nieuw hoofdstuk, Jason en Robyn zijn weer samen. Verder niet zo'n interessant hoofdstuk maar hoop dat jullie het toch leuk vonden.

LUVE U ALL

Xxxxxx