Your Mate As Badboy

29

~2 Maanden later~

Robyn POV

Ik ben ondertussen hoogzwanger. Ik heb niks meer van Jason gehoord de afgelopen maanden. Het is ook wel logisch Bella heeft niet genoeg energie om de band te openen. Ik en Damian zijn wel goede vrienden geworden, ik heb hem verteld over mijn verleden en over mijn ouders. Hij heeft ook over zijn verleden verteld, dat vond hij soms wel moeilijk vooral toen het ging over hoe zijn moeder is vermoord. En over heel zijn pack is uitgemoord, ik heb hem toen getroost en moest zelf ook een beetje huilen. Met mijn zoontje gaat het goed, nog niet verteld dan. Ik krijg dus een jongen, hij groeit goed en kan al hard schoppen. Ik ga hem Blake noemen Blake Joshua McCain. Ik heb hem de achternaam van Jason gegeven omdat ik verwacht dat hij mij, als ik hier ooit uitkom, te huwelijk gaat vragen. Dat hoop ik tenminste.

'Hee Rob, hier is de dokter weer' zegt Damian terwijl hij naar binnen loopt. De dokter loopt achter hem aan. 'Je weet ondertussen wel wat we gaan doen, toch Robyn?' zegt de dokter. Ik knik en ga op het bed liggen en schuif mijn shirt een beetje omhoog. De dokter doet wat spul op mijn buik en ik kan Blake op het kleine schermpje zien. 'Blake groeit erg snel het zou mij niks verbazen als u einde van de week ben bevallen.' Zegt de dokter dan. Ik knik en bedank de dokter hij pakt zijn spullen verstrekt.

'Einde van de week wordt je moeder, spannend?' vraagt Damian. 'Neh niet echt, ik hoop alleen dat het niet te veel pijn doet en dat ik hier ooit uit kom en Blake samen met Jason kan opvoeden.' Zeg ik tegen hem. Hij knikt begrijpelijk. Het is even stil. 'Robyn wat zou je doen als je hier uit kwam?' vraagt hij ineens. 'Ik zou op zoek gaan naar Jason, hem fijn knuffelen, mijn vrienden en ouders weer opzoeken. De pack laten weten dat het goed is met mij. Blake voorstellen aan zijn vader, opa&oma, mijn vrienden en iedereen die hem zou willen zien.' Ik stop even met praten, en zeg daarna. 'Ik zou ervoor zorgen dat jij hier weg kom en je in mijn roedel accepteren, of de ander dat nou willen of niet.' Dat zeg ik allemaal terwijl ik hem recht in zijn ogen aankijk. Ik zie dat hij blij is en bang maar ik weet niet waarvoor. 'Robyn je weet hoe je je gave moet gebruiken, toch?' ik knikte. Ik heb in de afgelopen maanden veel geleerd over mijn gave. Het is heel simpel eigenlijk, ik moet aan Bella denken en tegen haar zeggen dat mijn ogen volledig paars moeten worden. Als mijn ogen volledig paars zijn kan ik aan iedereen bevelen geven. Ze waren hier wel zo slim om dat speciale koptelefoons op te zetten zodat ik ze niet kon bevelen om mij vrij te laten. 'Hoezo, ze zetten toch altijd de koptelefoons op' zeg ik niet begrijpend tegen Damian. 'Nou, de bewaking bij je deur heeft om 18:00 uur ze even af voor 5 minuten dan kan je hun het bevel geven om je vrij te laten. Als je namelijk uit deze kamer ben moet je rennen, en rennen tot je kapot bent. Dan ben je veilig, je kan vanavond ontsnappen Robyn' zegt hij dan. Mijn ogen lichtten op. 'Freedom'

Jason POV

2 maanden, 2 hele maanden heb ik niks van Robyn gevoeld of gehoord. Ik ben bang dat ze dood is. Altijd als ik dit zeg, zegt Andi tegen mij dat dat onzin is omdat ik dan in pijn zou moeten zijn. En toch, waarom zou ze anders niks van haar laten horen. 'Misschien kan ze dat wel niet omdat ze te zwak is, of omdat ze niet meer aan ons denkt. Misschien is ze wel met een ander nu, omdat ze haar zo hebben gehersenspoeld dat ze denkt dat diegenen haar mate is.' 'Sam misschien, daar heb ik niks aan. Ik moet weten of ze oké is, en of ze de toekomstige Alpha of Luna draagt' zeg ik terug en sluit de band voordat hij nog meer rampsinarios kan bedenken.

'Jax, Andi, Tris en Four zouden jullie nu willen komen.' Zeg ik in de link. 2 minuten later is iedereen er. 'Fijn dat jullie allemaal zo snel wilde komen. We gaan Robyn bevrijden' zeg ik. Het is even stil. 'Hoe weet u waar Robyn is?' vraagt Four. 'Nou Mike hier, heeft contact opgenomen met een wolf die een spoorzoeker is. Hij zou Robyn moeten vinden.' Zeg ik. 'En als we bij die plaats zijn, wat dan? We gaan naar binnen zonder duidelijk doel. Ja Robyn redden maar dat gaat waarschijnlijk niet zo makkelijk' zegt Jax, altijd van het negatieve uitgaan. ' Jax dat zien we dan wel we vertrekken nu, Andi haal Daniël hij gaat ook mee net zoals de mates van Mike en Nick. Hoe meer mensen hoe beter.' Zeg ik en iedereen gaat snel naar zijn of haar huis om wat spullen te pakken.

'Mam, pap ik ga Robyn halen.' Zeg ik als ik de woonkamer inloop. Ik dacht ik maak gebruik van het feit dat iedereen nu even naar huis is, dan kan ik afscheid van mijn ouders nemen. 'Jongen ik ben trots op je, ik weet dat Robyn hoe dan ook terug gaat komen' zegt mijn vader. Mijn moeder is aan het snikken ze is bang dat ik misschien niet terug kom, dat is totale onzin trouwens maar goed. 'Mijn lieve kleine jongen ik ga je missen, je komt terug met Robyn en daar zal ik naar uitkijken ik mis haar ook en ik ben blij dat je haar gaat halen. Veel succes, je zal het nodig hebben' zegt ze dan. Ik krijg nog een knuffel van mijn beide ouders en loop dan weg.

Hier sta ik dan op het veld wachtend totdat iedereen komt. Als eerste Tris en Four, ze worden snel gevolgd door Nick en Katie daarna Mike en Charlotte achter hun loopt de spoorzoeker. Na nog een paar minuten te hebben gewacht komen Daniël en Andi. 'Weet iemand waar Jax blijft?' vraag ik, niemand antwoord. 'Hier ben ik!' wordt er geroepen Jax komt ook aangelopen eindelijk.

'Jongens we gaan, we komen terug met Robyn. Zonder Robyn terugkomen is geen optie' zeg ik iedereen knikt en veranderd in zijn of haar wolf. De spoorzoeker gaat voorop wij volgen. Ik als eerste aan mijn zijde Nick en Mike en daarachter de rest.

'Robyn we komen je halen'~Jason.

Aloa

Jason gaat Robyn halen en Robyn krijgt een jongen Blake. Denken jullie dat het gaat lukken? Of zou Robyn al weg zijn voordat ze haar kunnen bevrijden. Zou Damian ook mee gaan? Je komt het te weten in het volgende hoofdstuk.

LUVE U ALL
Xxxxxxxxxxx