MY BEAUTIFUL GUY (ON GOING)

HOME

Chapter 1

LOT POV

My Beautiful Guy

You are the lights that shine upon me
Letting me see how the world should be
In your songs, you've touched my life without you knowing
How I wish I can hear you till the end of the day singing.

Everything you've done is so unique
You are the kind of person that worth to keep
After wondering how life I want
It's just you, and then my life is enough.

An angel sent from above
That full of dreams and full of love
Anyone wants to be like you
A funny, romantic, caring and there's so much about you.

" What the f..." hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng may bigla na lang tumakip sa bibig ko.

" Cursing is not suits to you honey." Nakangiti niyang bungad sa akin.

I just rolled my eyes to him habang inaalis ko ang kamay niya sa bibig ko. "Cursing is not suit to you honey.." Panggagaya ko sa sinabi niya.

"You're so funny." Saad nito.

"And you're not!" naka-simangot kong tugon dito. "Can you give me back my notebook?" sabay lahad ng palad ko. Ang walanghiya lang kasi, biglang nanghahablot ng notebook na may notebook. Ni hindi ko pa nga natapos yung ginagawa kong tula. Nakakabanas!

Umiling lang ito sabay talikod sa akin.

"Aba't akoy huwan na huwag mong sisimulan KJ." Nagbabanta kong saad dito.

Bigla itong humarap sa akin na naka-busangot ang mukha. And I know why. Lahat pwede mong itawag sa kanya but a big NO to KJ. Ayaw na ayaw niyang tinatawag siyang ganyan kung hindi magkakagulo ang world. Well, maliban na lang sa akin. I'm untouchable. Lalo na't ganitong nababanas ako sa kanya.

"How many times do I need to tell you that don't call me that name?" Naiinis nitong tanong.

PInag-taasan ko lang ito ng kilay. "My n.o.t.e.b.o.o.k!" may diin kong sabi. Bahala siya sa buhay niyang reklamo tungkol sa KJ niya. Dapat nanay niya yung pini - peste niya sa pangalan niya, pero syempre hindi ko pwede sabihin sa kanya yun kundi lagot ako kay Tita nun.

"NO!" may diin nitong sagot sa akin.

"Huwag mong inuubos pasensya ko KJ."

"Oh. I'm scared!" maarte nitong sabi. Ginagaya pa nito yung boses ng mga bitch dito sa school. Sus! Kung hindi ko lang talaga kilalang-kilala ang taong, iisipin ko talagang bading ito.

"Ayaw mo talaga ha." Sabi ko dito sabay talikod.

"Hey! Where are you going?" harang nito sa akin.

"Tabi!"

"Just tell me first where you are going."

Oh di bah. Parang bakla talaga sa kakulitan. Lord! Bat pa ba ako nagka-bestfriend ng tulad ng nasa harap ko.

"Alis!" naiinip kong sabi.

"Saan ka nga kasi pupunta?" malumanay nitong tanong.

See! Marunong poh siyang magtagalog mga friends. Talaga lang malaki ang saltik ng utak ng taong ito at laging nag-eenglish. Dumudugo na nga ilong ko dito minsan. Sabagay di ko naman siya masisisi, ikaw ba naman lumaki sa ibang bansa. Yes! KJ, I mean Kian John Egan is not pure Filipino, Half German Half Shepherd. Echus! Joke lang poh. Half Irish Half Filipino poh siya, pero dito siya pinanganak sa Pilipinas. His father is a retired Irish Navy and his mom, si Tita ay besfriend ng Nanay ko. So to make the story short, pinasa sa amin ni Kian yung pagiging bestfriend kuno ng mga nanay namin. We grew up together, we fought together to someone who bullied us, and we played bahay-bahayan together. Kahit nung panahon na tinuli siya nandun din ako. Our childhood memories, well masasabi kong masaya, masalimuot, magulo at masayang balikan. When he reached 10 years old, nag-migrate na yung family nila sa Ireland. Iyak ako ng iyak nuon. Kaya nung araw na paalis na sila, nagkulong ako ng kwarto. Kahit Nanay ko walang nagawa para palabasin ako para maghatid sa kanila. At the young age, I felt my heart was broken knowing that he will leave me. Na wala na yung taong partners ko sa lahat. Pero nagulantang ang pag-eemote ko sa kwarto nung mga panahong iyon ng bumukas ng pinto ng kwarto ko't bumungad sa akin ang mukha ni Kian.