MY BEAUTIFUL GUY (ON GOING)

THANK YOU

LOT'S POV

Mapait akong napa - ngiti habang tini - tingnan ang pag - buhos ng ulan. It seems that, they know how I feel right now. How I wish, na sa pag - tila ng ulan ay ang pag - gising ko sa katotohanan na ang lahat pala ay isa lamang biro. Na isang bangungot. Pero sinong niloloko ko? Everything is real. Dahil sa mga oras na ito, ramdam ko ang bawat butil ng luhang duma - dampi sa aking mga pisngi.

"Here."

Napa - lingon ako sa katabi ko. Inaabot nito ang panyong hawak sa akin. Si Greg. Lagi na lang si Greg.

"Hey! Don't look at me like that."

"Like what?" balik tanong ko habang nag - pupunas ng mga luha.

Tumingin ito ng palalim sa akin tsaka napa buntonghininga.

"Like, your questioning why I'm here always in times like this."

Napa - baling ang tingin ko sa daan. He really knows whats on my mind.

"Just rest Melloe." he demanded.

Rest? Paano ko ba gagawin yun kung sa pag - pikit ng mata ko ay ang nakikita ko ay si Evelyn at Kian. God! Why is it so hard to be happy?

"I said rest." Madiin niyang sabi. Giniya pa niya ang ulo ko sa headrest ng upuan ng sasakyan.

Wala na akong nagawa kundi ang sundin ito.

"Don't think too much. Everything will be alright."

"How?" I blurted.

As what he always do, tumingin lang ito ng matiim sa akin. With he's serious face while driving, alam kong may gusto itong sabihin but he chose to keep it for himself. Ganyan siya. He always choses to say the words that is pleasant to hear lalo na kung nasa ganito akong sitwasyon.

"Sometimes, you just need to learn to act that things aren't happening. Leave it for a moment and forget it. Face it when you are strong enough and able to handle everything."

Ako naman ang biglang napa - buntong hininga sa sinabi nito. Kung ganun lang sana kadali lahat. Pero..

"Don't make any decision when you are in that state Melloe. Pahupain mo muna ang nararamdaman mo tsaka ka mag - desisyon." he added.

I just closed my eyes. Kailangan ko na nga sigurong mag - pahinga. Pagod na ako. Pagod na ako sa kakaisip ng mga tanong. I just hope, things will get better tomorrow.

****

Nagising ako sa malamig na hangin na dumampi sa aking balat.

Sa pag - mulat ng aking mga mata ay tumambad sa akin ang Taal Volcano.

Don't tell me nasa Tagaytay kami? Ganun ba kahaba ang tulog ko para hindi maramdaman ang layo ng binyahe namin.

Nilibot ko ang aking paningin. Saan kaya nag - punta ang taong yun? At talagang iniwan niya lang ako dito sa loob ng sasakyan. Mabuti na lang at walang masamang taong nang - trip sa akin. Bukas pa naman yung bintana ng sasakyan niya.

Huminga ako ng malalim tsaka nag -pasyang lumabas. Siguro naman nasa loob lang siya ng tindahan noh. Tukoy ko sa nakitang tindahan sa di kalayuan.

I stretched my hands widely. Para bang dinadama ko ang paghaplos ng simoy ng hangin sa aking buong katawan. Tsaka ko lang napansin na may jacket na pala akong suot.

Greg! Anas ko.

Habang nasa ganito akong kalagayan, hindi ko maiwasang mag-tanong kung bkit hindi na lang ikaw? Pero alam ko, masyado akong nagiging unfair sayo, dahil sa mga pagkakataong ganito, ikaw lagi ang kasama ko. Masyado akong duwag para haraping mag - isa ang lahat.