Het Leven Van Chifa

hoofdstuk 22

Aangekomen ziekenhuis

We liepen voorzichtig de kamer binnen. En zag haar nog slapen iedereen was stil niemand die wat zei. Amine voelde zich niet goed. Voor papa gestorven is beloofde hij dat hij zijn moeder en zus met heel zijn hart zou beschermen. Maar gisteren was dat anders. Hij heeft schuld gevoel. De hele nacht lag hij te piekeren en zich de schuld op alles te geven. Hij beloofde zich zelf dat als er nog iets gebeurd met zijn moeder of zus hij zichzelf wat zou aan doen. Hij mist de aanwezigheid van zijn geliefden. Hij is zijn vader verloren en hij wilt het daarbij houden. Toen hij zag dat chifa haar ogen langzaamhand opendeed kwam hij tot leven. Hij liep op haar af en gaf haar een kus op der hoofd.

Pov chifa

Met moeite deed ik mijn ogen open omdat de zon op mijn ogen scheen een paar seconde knipperde ik met mijn ogen met moeite forseerde ik een glimlach op mijn gezicht. Sarah glimlachde liefjes terug. Ze ging op het bed naast mij zitten. Hoe gaat het? Vroeg ze zacht met haar handen op die van mij gaat al veel beter antwoorde ik met een glimlach terug. Wanneer mag je naar huis vroeg Mo net Waneer de dokter binne kwam.
D:goeie dag
Iedereen knikte als teken van goeie dag
D: uhm ik kom eens kijken hoe het met je gaat
C: het gaat al wat een stuk beter
D: dat Is fijn om te horen
C: uhm weet u al wanneer ik naar huis mag.
D: dat kan ik op dit moment niet echt zeggen We willen je hier houden om te zien of het goed gaat en je niet achteruit gaat.
C: oke dankje wel dokter
D: Is graag gedaan.ik zie je later nog wel en hij liep de kamer uit

Pov Sarah

Het is inmiddels al 14:00 uur ik en chifa zaten wat te kletsen. We waren aan het praten over vroeger zonder stress leefden we. Ik kon me moeilijk in houden aan alles wat ik dacht kwam er een traan. Chiff kga wat eten halen als dat goed is zei ik ja sgoed. Toen ik uit de kamer kwam barste ik in het huilen uit. Ik dacht dan aan wat er allemaal gebeurd is misschien denken jullie jullie hebben nog niks mee gemaakt maar iedereen heeft zijn limit op een duur word het je te veel. Dit gevoel heb ik nu. Ik liep naar beneden en ging naar de cafetaria en ging zitten ik ging op me telefoon en ging naar galerij ik zag een foto van chifa en ik ik scrolde door naar nog meer foto's en begon harder te huilen. Ik heb Chif verwaarloosd. Ze verdiend een beter vriendin dacht ik de hele tijd. Ik ben haar niet waard. Ik liep naar boven en ging een kamer binne waar een klein jongen zat te wenen ik schat hem 8 maanden oud even keek ik hem aan. Hij was gelijk stil ik nam hem op en ging zitten. Hij deed me denken aan een bijzondere jongen. Een jongen die veel voor me betekende. Het was mijn klein broertje mustafa. Hij is een week voor de geboorte gestorven ik had het er echt moeilijk mee. De dokters wisten het pas te vertellen op de dag dat hij ging geboren ik was woedend op ze. Ik dacht altijd dat het hun fout was. Een jaar lang noemde ik ze moordenaars. Ik heb mijn kleine broertje nooit in mijn armen kunne houden alleen kon ik hem zien via afstand. Ik kan hem maar niet uit mijn gedachtes houden alles wat ik doe is om hem trots te maken. Ookal kende ik hem niet echt nooit heb ik van iemand gehouden zoals hem. Ik begon spontaan te huilen om mn gedachtes. En zo deed het kleine jongetje in mijn armen ook. Ik knuffelde hem en gaf hem een kus op zijn hoofd ik legde mijn armen om hem heen en knuffelde hem stevig net alsof ik hem ooit zal kwijt raken net alsof hij mijn klein broertje is. Een paar minuten later kwam er een vrouw binnen. Amire schatje sorry schatje en hij nam het jonge die Amire heette uit mijn armen en ging naast een stoel naast me zitten. Ik keek ze liefde vol aan hoe zijn moeder hem zachte kusjes gaf.
Salam bentie begon ze een gesprek
Salam gltie.
Dankje om op Amire te Letten.
Is graag gedaan.
Wat brengt je hier in het ziekenhuis vroeg ze.
Uhm mijn vriendin ligt hier ze keek me nie begrijpend aan z.. Ze heeft een kogel door haar gekregen voegde ik er snel bij.
Ah schatje doe haar de groetten. Zal ik doen en hoe komt uhm Amire hier terecht. Vroeg ik voorzichtig. Hij heeft al een paar dagen hoge koorts soms loopt het Tot 43 graden en dat Is niet gezond voor een jongens van 7 maanden zei ze. En dat niet alleen hij weent dag en nacht hij eet niet hij drinkt niet hij slaapt niet. Kortom hij doet niets en de dokters zijn nog aan het onderzoek wat hij heeft. Ik ben bang hem te verliezen bentie. Ik snap je zei ik zacht terwijl ik naar de grond keek. Hoe bedoel je schatje. Even twijfelde ik of ik het moest zeggen. Maar algauw begon ik me verhaal met dat ik me broertje ben verloren. Ik kon me niet droog houden en begon zachtjes te huilen op het einde zat ze met me mee te huilen ze knuffelde me stevig en gaf me een kus op mijn wang. Mag ik hem nog eens vast houden vroeg ik. En ze gaf Amine aan me na een paar minuten gepraat te hebben met het vrouw misschien wel uren ben ik terug naar de cafetaria gegaan. Ik ging eten halen en ging terug naar chifa en de rest. De eerste woorden waren waar was je een uur lang geweest keb honger zei Mo. Chifa keek me vragend aan. Ik uhm ik ben een wandeling gaan maken loog ik en keek naar mijn horloge. Ik gaf ze de eten aan en ging zelf zitten. Om 20:30 moesten we dus toch echt wel het ziekenhuis verlaten. We Namen afscheid van Chif en liepen naar de auto's ik ging met Mo in de auto heel de rit was het stil "Sarah waar zit je met je gedachtes"? zei hij. pff nergens antwoorde ik. "zeker"? jhaa zeker antwoorde ik geïrriteerd terug. Iedereen is in middels al naar huis. Ik blijf bij Amine slapen om hem een beetje te helpen met het huis schoonmaken en het eten. Die avond heeft Amine nog pizza's besteld omdat we echt geen zin hadden in koken

4 dagen later

Het Is vandaag donderdag. Elke dag ben ik op bezoek geweest bij chifa ik mis haar thuis op school overal. Vandaag ga ik met Mo naar haar. Amine heeft het echt moeilijk met het feit dat zn zus in het ziekenhuis is. Maandag is hij niet naar school gegaan. Ik ben bij hem gebleven want anders zou hij zichzelf wat aan doen. De rest van de dagen zijn we samen met de auto naar school gegaan. Na school zag ik Mo met een groep jongens voor de schoolingang ik liep erop af en groete de jongens. We Namen afscheid en liepen weg. Hoe gaan we vroeg ik hem. Lopend als je het goed vind even frisse lucht nemen zei hij ja is goed. Hij nam mijn hand en zo liepen we naar het ziekenhuis. We zaten nog te praten over ditjes en datjes. Saraaaaaah paaas opppp ik voelde een kei harde duw en hoorde auto's remmen toen werd het zwart voor me.

3 uur later.

Pov sarah

Ik opende mijn ogen en zag een kamer die niet van mij is. Mo, Mo waar is hij niemand is hier iemand riep ik. Ik probeerde op te staan met moeite lukte dat ik zag dat ik in een wit kleedje lag. Met mijn blote voeten en het infuus enal liep ik naar Mo's kamer ik zag hem daar levenloos liggen. Ik begon zachtjes te wenen en legde mijn hoofd op zijn buik. Ik hoorde zijn hart niet kloppen en begon harder te huilen. Hij riskeerde zijn leven voor mij. En dat zal ik nooit vergeten. Na een half uur liep ik naar de kamer van chifa. Ik klopte zachtjes aan de deur liefst zou ik terug naar mijn kamer gaan en me daar dood huilen. Maar dat kon ik niet. Binnen hoorde ik. Ik zag Chifa's gezicht richting de deur toen ze me zag legde ze haar handen voor haar mond en begon ze te huilen ik ging op haar af en gaf haar een knuffel. Samen begonne we te huilen. Chif Mo ligt hier ook i.. ik voel zijn hart niet kloppen zei ik zacht en sloeg mijn gezicht naar de grond.... Ze begon harder te huilen en wou uit bed stappen. Ik hield haar tegen ma ze luisterde niet. We hielden elkaar hand vast en liepen de kamer van Mo binne. Ik kon het nie meer aan en viel op de grond. En begon hard te huilen chifa probeerde me te laten staan maar dat lukt niet ze zette me op de stoel en gaf me een glas water ik dronk er een beetje van en legde het terug. Ik nam Mo zijn hand en gaf er een kus op. Wat is er gebeurd vroeg chifa zachtjes. I... ik was samen met Mo onderweg naar je e.. en er was een auto die rap aankwam Mo duwde me langst de kant en en nu ligt hij hier en barste in het huilen uit. Chifa trooste me en zei dat het niet mijn fout was toen het 18:45 was zijn we elk naar ons kamer gegaan. Onderweg ontmoete ik de moeder van Amire (het kleine jongen die hier nog ligt.) Ze herkende me en gaf me een stevige knuffel en ze liep met me mee naar me kamer. Ik vertelde haar wat er gebeurd is en ze begon spontaan mee te wenen. Ik ging even met haar mee naar Amire om hem een bezoekje te brengen en samen met hun een wandeling te nemen. Na een wandeling buiten het ziekenhuis (ziekenhuisterrein) gingen we naar binnen. We spraken nog over van alles deze vrouw is speciaal ze lijkt op mijn moeder ze begrijpt me als geen ander net zoals haar. Ze behandeld me net zoals haar eigen dochter. En Amire lijkt net mijn klein broertje hij komt van zichzelf al naar me. Ik heb mijn moeder en die van Mo al op de hoogte gebracht van wat er gebeurd is ze komen zo meteen. 19:45 was de moeder van Mo er ze liep mijn kamer binnen en kuste me overal schat gaat het hoe voel je je kan ik wat voor je doen ik ben er voor je hè zei ze ongerust gltoe met mij gaat het goed. Met Mo weet ik het niet loog ik Hoe moest ik het anders zeggen ik hoor je zoon's hart niet meer kloppen. Samen liepen We de kamer van Mo binne en meteen begon ze al te huilen ik trooste haar en begon zelf ook te huilen. Een paar minuten later kwamen mijn ouders ze waren bezorg en vroegen hoe het met me ging en hoe het gebeurd is. Ik antwoorde op de vragen die ze stelde er kwam een dokter binnen en zei dat ik mijn rust moest nemen en dat Mo in een coma lag ik was zo blij ik dacht dat het over was. Onze ouders zijn al een tijdje weg want bezoekuren waren over en ik vroeg de dokters of ik bij Mo mocht blijven slapen ze stemde in en maakten een bed voor me klaar ondertussen ging ik een bezoekje bij chifa brengen. Ze vroeg of de rest het wist van mij en Mo ik schrok en nam direct de gsm van chifa en belde naar Amire hij moet het als eerst weten want ik logeer bij hem

S: hey Amire met mij Sarah het is om te zeggen dat ik niet thuis kom uhm ik en Mo hebben een ongeval gehad ik ben er nie zwaar aan toe maar Mo wel.
A: Waar ben je wat is er gebeurd moet ik naar je toe komen wacht daar ik ben onderweg.
S: nee nee nee nee blijf waar je bent ik ben in het ziekenhuis bij je zus maak je geen zorgen echt ik let op ze kom morgen gwn alsjeblieft langs voor Mo wil jij de rest verwittigen.
A: Ja isgoed ben je zeker datk nie moe komen
S: Ja ben zeker bedankt en tot morgen
A: tot morgen hou je sterk. En groeten aan Chif
S:doe ik Doei

Na een beetje gekletst te hebben ging ik naar Mo kamer ik sprak dua's uit gaf een kus op zijn wang en ging slapen.