Het wordt een ongemakkelijke reis. Het is stil en ik omklem de hoed, zonder dat ik weet waarom.
Eenmaal bij Augusts huis verbreek ik de stilte. "Gaan we niet naar mijn huis?" Vraag ik en Marianne schud haar hoofd. "Nee lieverd," zegt ze. "Het huis van je vader is al verkocht."
Ik snak naar adem en kijk haar aan alsof het haar schuld is.
"Waarom?!"
Voor Marianne kan reageren heeft August mij de koets al uit geleid en rijd de koets verder naar het huis van Marianne, even verderop.
"Moest dat nou?" Zeg ik geïrriteerd en ik stamp naar het huis toe.De komende weken doe ik niks anders dan August ontwijken en naar de haven lopen in de hoop The Black Falcon te zien.
Waarom had ik Jacks aanbod afgewezen? August was nog erger dan anders en zat constant aan me.
Ik sliep dan ook vaak in een herberg omdat ik mij in dat huis niet veilig voelde.
Na een maand sprong mijn hart op, een zwart schip!
Maar nee, het was een ander en chagrijnig liep ik weer terug.
Na wel een halfjaar, een dag voor de bruiloft, had ik de moed opgegeven.
Ik heb de kleding en mijn hoed bewaard in een kist, maar dat heeft eigenlijk geen enkele zin meer.
Die avond komt August dronken thuis. Ik hoor hem bonkend de trap op komen en zucht.
Die man had ook echt geen enkel verstand.
Tot mijn grote ergernis komt hij ook naar mijn kamer. Hij doet de deur open en komt naar mij toe lopen met een flinke bier lucht om hem heen.
"Hey schatje" zegt hij en hij loopt op mij af.
Ik duw hem van mij af. "Ga weg, August" zegt ze, maar hij geeft haar een vieze zoen en ze duwt hem harder van zich af.
"Ga weg!" Schreeuwt ze nu bijna als hij zijn handen op haar heupen legt en ze duwt hem omver.
Hij valt op de kist. De kist vliegt open en mijn hoed en kleding ziet hij liggen.
Eerst is het stil, maar dan geeft hij een soort brul en gooit mijn spullen in het haardvuur.
"Nee!!" Schreeuw ik en ik probeer nog wat te redden, maar het lukt niet.
August loopt op mij af en duwt mij op bed.
Snikkend en schoppend probeer ik hem van mij af te krijgen, maar het lukt niet.
Zijn handen gaan naar mijn borsten...Huilend ren ik over de kade van de haven. Ik voel mij vies.
Ik heb de rode mantel van Jack om mij heen en ren. Ik weet niet waarheen en ik stop hijgend bij een van de schepen.
Ik heb geen zin meer, geen zin meer in het leven.
Ik loop de pier op en kijk naar het inktzwarte water. Het is zo aanlokkelijk.
Langzaam doe ik een paar stappen naar achter en ik ren naar het einde van de pier, maar dan voel ik twee armen om mij heen en ik gil het bijna uit tot ik zie wie mij vast houd.
Jack
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, want naast mij ligt het zwarte schip met de rode zeilen.
"Wat was jij nou van plan?" Zegt hij verbaasd, maar ik kan mij niet inhouden en val snikkend in zijn armen.
Een beetje onbeholpen klopt hij op mijn rug. "Ook leuk om jou weer te zien" mompelt hij en ik glimlach een beetje.
Ik laat hem los en veeg mijn tranen weg.
"Sorry... Ik..." Hij maakt een handgebaar van het maakt niet uit maar hij lijkt wel opgelucht dat ze hem heeft losgelaten.
"Mag... Mag ik met jou mee?" Vraagt ze en Jack kijkt nog verbaasder dan hij al is.
"Eh... Waarom?"
Mijn hart lijkt in mijn schoenen te zinken. Hij wil het niet.
JE LEEST
The black falcon (Dutch)
Historische Romane(Voltooid) Charlotte is dochter van een rijke koopman. Zoals alle kinderen van rijke ouders, wordt er van haar verwacht dat ze met een zoon van een andere rijke familie trouwt. Ze voelt echter niks voor August, een verwende en irritante jongen van d...